De preciezen contra de rekkelijken

‘Je noteert deze toch wel met potlood?’ vraagt Josephine hoopvol als we Pannenkoekenhuis Midden op ’t Landt in Benschop verlaten.

‘Misschien,’ antwoord ik.

In het pontjestraject heeft ieder zijn taak. Zo ben ik verantwoordelijk voor de administratie van de gedane pontjes.

Een voorbeeld uit het boekje van de Vereniging Vrienden van de Voetveren

Zo schrijf ik in het boekje ‘Overzetveren in de Benelux’ trouw op welke dag we welk pontje hebben gedaan. Daarnaast heb ik een Excel spread sheet waarin ik bijhoud welke pontjes we nog moeten doen. Daarvan moet ik toegeven dat ik dat minder trouw bijhoud.

De laatste versie van het boekje met overzetveren is van 2016 en er zijn  acht pontjes bijgekomen in de provincie Utrecht zie ik in mijn administratie. Daar kies ik het trekpontje in de Lopikerwaard waar een zogenaamd klompenpad is uitgezet, een wandeling over boerenland en dijkjes langs de wetering. De website vermeld dat het pontje vandaag en morgen in de vaart is. De notie dat het broedseizoen waarschijnlijk is aangebroken negeer ik.

Het Benedeneindsepad

We lopen het dijkje op dat ons bij het pontje moet brengen.

Over een paar dagen gaat Josephine een fotoreis naar Japan maken en ik vraag of ze dan ook de beroemde roze bloesem zal zien. ‘Dat hangt er vanaf. We reizen met openbaar vervoer het hele land door en in sommige plaatsen is het er al en op andere moet het nog beginnen. Er is een website waar je het allemaal op kunt volgen. Kijk maar.’

Ongemerkt zijn we bij het pontje gekomen.

 

“Moet ik nu aan het onderste touw trekken of het bovenste?’ vraagt Josephine zich af.
‘Laat maar,’ zeg ik met een blik naar de overkant. ‘Er zit een kettingslot aan. Heb je je betonschaar weer niet bij je?’
‘Nee, en ook niet mijn waadpak.’

 

Aan de ketting.

‘Wat voor dag is het vandaag?’

‘Zondag, 19 maart 2023.’
‘Tsja, hoe lang doen we pontjestochten en hoe lang weten we al dat het broedseizoen op 15 maart begint?’
‘Ze hadden toch pas op maandag het slot erop kunnen doen? Die vogels weten echt niet wanneer het 15 maart is,’ probeer ik nog.

Josephine loopt resoluut weg en met een wegwerpgebaar zegt ze ‘Deze hebben we gedaan.’

Het originele Pontjesreglement schreef voor dat we samen moesten zijn en dat we aan de andere kant op de wal moesten stappen, wilde hij ‘gedaan’ zijn. Daar voldoet dit pontje niet aan, maar sinds een paar jaar zijn we overeengekomen dat ik in een dergelijk geval met potlood de datum aangeef waarop we een eerste poging hebben gedaan. Ik krijg steeds meer het gevoel dat we geen volgende pogingen zullen doen.

Ondertussen genieten we van de natuur en zien 360° geen horizonvervuiling en luisteren we naar de sprakeloze stilte. En dat midden in de Randstad.

 

Even verderop gaan we op een bankje zitten en kijken over de watervlakte in de wetenschap dat hier een waterberging wordt gecreëerd om tijdens extreem natte periodes het water vast te houden en later door te voeren.

Zoals alles, is het opstapje over het hek om het gebied te verlaten, afgestemd op de lengt van de gemiddelde man: 180,8 cm. Josephine komt daar lang niet aan, maar is niet voor één gat te vangen

Inmiddels 311 pontjes gedaan.

19 maart 2023.