zaterdag 25 april 2020

Heimwee- en troostpontjestochten – deel II

Voor control freaks als Josephine en ik, was de trotse aankondiging dat het pontje over de Overijsselse Vecht het eerste volautomatische pontje was, geen aanbeveling. Maar … je wilt alle pontjes van Nederland doen of niet. 

Ik vroeg aan Josephine wie er over boord zou gaan als het pontje ermee ophield. 
‘Jij,’ was haar resolute antwoord.
‘Waarom ik?’ wilde ik weten.
‘Jij bent meer geneigd tot een fysieke inspanning dan ik.’

In de 22 jaar dat we de pontjestochten doen, durven we gerust te stellen dat het pontje bij onze aankomst in 99% van de gevallen aan de overkant ligt. Zo ook nu. Dat gaf ons de kans om het aanleggen te volgen. En onze aanvankelijke onrust weg te nemen.

Blijf kijken, want aan het einde zie je Josephine met haar jaren-tachtig-kapsel.



donderdag 16 april 2020

Heimwee- en troostpontjestochten - deel I

Pontjestochten gaan niet door, maar we kunnen wel uit oude verslagen interessante of leuke voorvallen ophalen. Op 18 maart 2012 vertrokken we naar het gebied waar de Rijn ons land binnenkomt en zich al gelijk splitst in de Oude Rijn en Boven Rijn. En we ontdekken dat de Rijn niet bij Lobith ons land binnenkomt, maar bij Tolkamer.
Je zou zeggen dat we met onze ervaring alle mechanieken van de pontjes kennen, maar die dag bleek er een variant te zijn die we nog niet eerder hadden gezien. Josephine had het meteen door; bij mij duurde het wat langer zoals je op het filmpje kan zien. Het filmpje draag sporen van een eerste keer, zo kun je lijnen in mijn hand lezen, als je dat wilt. Het filmpje duurt te lang, maar jullie hebben alle tijd nu om het uit te zitten.