Bedenk een naam voor pontje Pius-haven in Tilburg

Optimistisch als wij zijn, dachten we dat het pontje over de Piushaven in Tilburg wel zou varen. De sluitingsdatum voor het opgeven van namen was immers 1 november.

Station Tilburg

Josephine staat me op te wachten als ik de trap afdaal van het perron. Mijn reis heeft wat langer geduurd door werkzaamheden op het spoor. Het was keurig georganiseerd. Vanaf het perron stonden er al borden met ‘snelbus’. Buiten stonden NS-medewerkers met gele hesjes om alles ordelijk te laten verlopen.
We lopen de stad in en vertellen elkaar onze wederwaardigheden van de afgelopen weken. Na een kwartier bereiken we de Piushaven. Op informatieborden lezen we dat de Piushaven een belangrijke schakel was in het netwerk van beurtvaartdiensten dat Noord-Brabant met de rest van Nederland verbond.  Willem I en II hebben een belangrijke rol gespeeld in het totstandkoming van de haven. Op 4 april 1923 werd hij in gebruik genomen.

Piushaven

We volgen de route De Waterkant met informatiepanelen waar we de geschiedenis van schepen en gebouwen kunnen lezen. Houten steigers nodigen uit tot flaneren. Hardlopers, hondenuitlaters en gezinnen gebruiken dit pad  voor hun zondagse activiteiten. De vele horeca duidt op een druk uitgaansleven. Op deze zondagochtend is alles nog dicht.

De Piushaven komt uit op het Wilhelminakanaal. Hier in de buurt moet het pontje liggen. We zien een afgetimmerd pontgat.

Is dit het pontgat?

‘Nee, die komt verderop te liggen,’ zegt een echtpaar. Er is  protest van omwonenden.’
We laten ons fotograferen op de beoogde aanlegsteiger.

Wij zijn er wel, maar de pont niet!

Op naar de koffie respectievelijk thee. Het terras van café Slagroom met zijn warme spiralen ziet er aanlokkelijk uit. We zien steeds meer jongelui met een oranje/groene sjaal. Natuurlijk! Het is de 11^e van de 11^e. Niet alleen werd op die dag, honderd jaar geleden, de wapenstilstand om 11 uur getekend om het einde van de Eerste Wereldoorlog te bevestigen, maar het is ook het begin van de carnaval.

De elfde van de elfde

De kleuren van Tilburgse zijn geel en blauw. Voor het carnaval werden afwijkende kleuren gezocht. Geel en blauw zijn primaire kleuren en daar zijn de bijbehorende secundaire kleuren bij gezocht: oranje en groen.

Wij strekken onze benen, bestellen huisgemaakte gehaktballetjes. Dat kan niet, de oven is stuk. Dan maar een uitsmijter respectievelijk omelet. Een blaasorkest komt voorbij met jongelui in hun kielzog.

Nee, ze stoppen niet voor café Slagroom.

De jonge mannen verlaten de optocht en komen het terras op. Hun blauwe kielen zijn versierd met blikken onderscheidingen, die vrolijk rammelen. Op hun rug een sticker ‘Unne èchte Kruik’. Wanneer de paardentram met een tractor voor komt voorrijden, sjouwen de jongens kratten en trays bier ernaar toe. Bij het zien daarvan bestellen we een La Trappe. Die is echter niet voorradig. We nemen ons verlies en bestellen een bokbier van Hertog Jan.

Geluk bestaat.

Bij het teruglopen naar het station stellen we vast dat je de deur uit moet gaan om wat mee te maken. Dat het pontje nog niet in de vaart was, is verdwenen in alcoholnevelen.

Thuis markeer ik hem als ‘gedaan’.

Tijd om de balans op te maken: We hebben dit jaar 16 pontjes gedaan. Precies verdeeld over Nederland en België.

Nog 29 Nederlandse pontjes te gaan.
Nog 28 Belgische pontjes te gaan

11 november 2018

Gebroeders De Witt

Veel van de catamarans in Dordrecht hebben we al gedaan, maar nog niet die naar Papendrecht

Station Dordrecht
In de hal wacht ik op Josephine, die gelijk bekent dat ze haar portemonnee is vergeten en ook de pontjespot.
In Dordrecht zijn we vaker geweest en op ons gemak lopen we naar de Merwekade. Nog 4 minuten en dan komt hij eraan. Ik kan met de OV-chipkaart betalen en voor Josephine koop ik een kaartje. Josephine betaalt me meteen terug met haar vingerafdruk op haar telefoon.
Aan de overkant gaan we op het winderige terras zitten. Wel in de zon. De jongen die ons bedient, heeft niet paraat welk gebak ze hebben. We bestellen wat hij opnoemt. Jaloers kijken we naar het gebak dat andere mensen krijgen.

Gebroeders De Witt
Verkleumd stappen we weer op de catamaran.
We staan op de Visbrug stil bij het monument van Johan (Jan) de Witt, raadspensionaris (Dordrecht, 1625 – Den Haag 1672) en zijn broer, Cornelis (Dordrecht, 1623 – Den Haag 1672). Voor de oproer die uiteindelijk leidde tot het lynchen van de broers waren geen social media nodig. In die tijd waren pamfletten voldoende op veel mensen op de been te brengen.

De terrassen liggen heerlijk in de zon en we worden snel opgewarmd. Langs een andere route lopen we terug naar het station.

Nog 30 Nederlandse pontjes te gaan.

Nog 28 Belgische pontjes te gaan

14 oktober 2018

‘Ik zal niet zo snel fietsen’

Vandaag fietst Eric, een collega van Josephine, met ons mee. Hij heeft bij de Kersttombola ten behoeve van "Kom op tegen kanker" een pontjestocht met ons gewonnen.

Puurs

We hebben afgesproken bij Hotel Van Reeth’s branderij in Puurs.
Een lange man stapt uit de auto met achterop zijn fiets. Zijn vrouw vertrekt met de auto.
Hij ziet me er zeer fit uit. Maar gelukkig had Josephine hem gewaarschuwd: Het gaat niet om de snelheid of de afstand, maar de pontjes en de gezelligheid.

Verschillende formaties

Heerlijke, landelijke weggetjes

Josephine en Eric rijden eerst voorop om de laatste ontwikkelingen op het werk door te nemen. Inmiddels zijn ze geen collega’s meer. Josephine werkt nu als zelfstandige bij de Vlaamse overheid voor een project van twee jaar.
Ik vind het niet erg om alleen rijden, want we hebben behoorlijke tegenwind en zo kan ik achter hun ruggen schuilen.
Gedurende de rest van de dag rijden we afwisselend alleen of naast elkaar. We kunnen nu zelfs in een waaier rijden en afwisselend op kop te rijden. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik geen kopwerk heb verricht, maar ik ben ook veruit de oudste.

De Scheldevallei

We gaan de Schelde verschillende malen overvaren. De rivier ligt in de Scheldevallei met riet, kleinschalige landbouw, dijken, bospercelen en dorpjes met prachtige namen als Baasrode, Moerzeke Kastel en Sint Amands. Het lijkt op het Nederlandse rivierenlandschap en toch weer niet. Het landschap is rommeliger dan in Nederland. Wij ruimen alles wat in verval is gelijk op. De Vlamingen laten de tijd hun werk doen. Ik houd daar wel van.

Baasrode

Tegen twaalven zijn we toe aan een versnapering. Genoeg cafés, maar ze zijn nog dicht. De bakkersvrouw biedt aan om koffie te zetten. Dat kunnen we dan buiten op het bankje op het plein opdrinken.

Maiandros

 

De eerste overtocht over de Schelde

De motorveerpont Maiandros ligt al op ons te wachten. Maiandros is een riviergod uit de Griekse mythologie.
De veerbaas zit met z’n kameraden te praten in de stuurhut. Stipt om 12 uur verlaten we de wal.

Sint Amands - Moerzeke

12:30 lunchpauze

We hebben ons niet goed voorbereid. Alle pontjes over de Schelde varen om het half uur en om 12:30 is het lunchpauze. Dan slaan we deze maar over. We vervolgen onze weg over de dijk met rechts de Schelde en links drassige gebieden met populieren, riet en vissershutjes aan meertjes.

Pannenkoeken

In België worden pannenkoeken pas geserveerd na drieën.

‘Hé, hier worden pannenkoeken tot 17:00 geserveerd.’ Hoopvol bestellen wij.
‘Pas vanaf 2 uur, hè,’ zegt de serveerster.

In Mariekerke kunnen we overvaren naar Moerzeke. De lunchpauze is voorbij.

Temse

We bedwingen de Temsebrug, de langste van België (374 meter) die een belangrijkste transportverbinding is tussen Oost-Vlaanderen en Antwerpen. We komen op de kermis uit. Na uren in ruraal gebied gefietst te hebben, worden we overvallen door de verkeersdrukte.

Rupelmonde

De kade In Rupelmonde doet mediterraan aan. Het is geen straf om hier te wachten. Twee minuten na drie maakt de Amritam 3 zich los van de overkant.

We vinden het wel genoeg voor vandaag. We rijden rechtstreeks terug naar het hotel. Drinken nog wat en Eric vertrekt op de fiets naar Antwerpen. Hij was nog lang niet moe.
De volgende dag mailt hij:

“Ik heb er ook van genoten.
De ruim 25 kilometer op weg naar huis vielen wel wat tegen, wegens toch nog veel wind.
Ik heb ’s avonds niet zo veel meer gedanst.”

We hadden die dag al 48 kilometer gereden.

Nog 31 Nederlandse pontjes te gaan.

Nog 28 Belgische pontjes te gaan

24 en 25 augustus 2018

Hitteplan

In geval van bosbrand: Zie je al vlammen dan ben je te laat. Het vuur haalt je zo in. Kijk dan om je heen en loop naar de plek waar het vuur al is geweest. Kun je echt niet meer weg, graaf een greppel en ga erin liggen met een natte handdoek over je heen.

Een schepje en natte handdoek had ik dus bij me.

Niet Zeeland, maar Gelderland

Voor vandaag stond de motorveerboot over de Grevelingen op het programma.
Een paar dagen tevoren mailde Josephine dat ze een lang weekend in Deventer was. En de vraag aan mij of ik geen pontje in de buurt van Deventer wist. Via mijn onovertreffelijke Excel spread sheet vond ik een voetveer over het Apeldoorns kanaal.
Vrijdags installeer ik al de trekhaak en de fietsdrager. Voor alle zekerheid laat ik het nog inspecteren door de garage. Het zit muurvast, is het oordeel.

We spreken af op het parkeerterrein van de Jumbo in Heerde. Het is nog aangenaam weer.

Het Zwolse bos

Loofbomen zijn minder gevoelig voor brand, omdat ze meer vocht bevatten. Helaas zijn hier alleen maar naaldbomen. Maar die ruiken weer lekker. Bij Wapenveld rijden we zo tegen het Vrieze’s Erfgoed aan.

Bezoekerscentrum Vrieze’s Erfgoed

 

Molen De Vlijt met omliggende gebouwen

De laatste molenaar, Willem Vrieze, heeft zijn molen 'De Vlijt' en boerderij nagelaten aan de stichting die het Vrieze’s Erfgoed beheerd. Vrijwilligers hebben een boomgaard, moestuin en een bijenstal aangelegd. Ondanks het prachtige weer is alles gesloten, m aar het pontje ligt gereed voor gebruik.
Op het bord lees ik dat in 2018 ten behoeve van de wandelaars een trekpontje voor voetgangers in gebruik genomen. Dit pontje verbindt het Erfgoed met het aangrenzende Kloosterbos. Genoemd naar het klooster dat hier vroeger lag.

Het Schrijverke

Langs de bijenstal bereiken we de veerstoep.
Vreemd, het draaimechanisme op de kant zit niet aan het einde van de trap die naar het pontje leidt, maar aan de andere zijde. Gelukkig zijn we nog lenig genoeg om de diepe stap aan de draaikant te maken.

De diepe instap naar het draaimechanisme van het pontje

Josephine ziet ineens de wantsen over het wateroppervlak schaatsen

Aan de voorzijde van de pont bewegen zich schaatsenrijders over het oppervlak en gelijk komen de eerste regels van Het schrijverke van Guido Gezelle op:

O krinklende winklende waterding,
met ’t zwarte kabotseken aan,

We verdelen het draaiwerk altijd eerlijk over ons tweeën

Wij blijven ons verbazen over de volmaakte rust rondom een pontje. Het is net of we alleen op de wereld zijn.

Pannenkoekenrestaurant ‘t Mussennest

Het is nog lang geen tijd voor een pannenkoek, maar we bestellen hem toch.
Trouwens, geen mus gezien.

Stuwwallen uit de IJstijd

Josephine zet nog een rondje uit via de fietsknooppunten  met de Holleberg, de Haelberg en de Weesberg erin. Iedereen die weleens op de Veluwe heeft gefietst, kent die eindeloze klimmen wel. De bergen zijn niet steil, maar ze duren wel heel erg lang. Het is een schrale troost dat we over de stuwwallen uit de IJstijd rijden.

De bomen geven een lekkere schaduw. De beloofde 30°C wordt niet gehaald; een buitenthermometer geeft 29,6°C aan.

Nog 31 Nederlandse pontjes te gaan.

Nog 35 Belgische pontjes te gaan

29 juli 2018

Vaderdag

Het is 50 respectievelijk 30 jaar geleden dat onze vaders zijn overleden, maar er zijn nog genoeg vaders over om vast te stellen hoe dit fenomeen nog leeft.

Fietsdrager

In mijn nieuwe Citroën C3 Aircross past de fiets niet. Dus, ik moet ook aan de fietsdrager. Op internet kies ik een drager uit en leg mijn keuze voor aan Josephine. Het antwoord luidt: ‘Uitstekende keuze, die heb ik ook.’

Coolblue komt hem op zondagmiddag brengen en gelukkig ben ik zo bijdehand dat ik de bezorger de berging in stuur om hem daar neer te zetten.
De verkoper van de auto had gezegd dat ik gerust langs mocht komen om de trekhaak en de fietsdrager te laten monteren. Ik voer de act op van een oude, onhandige, blonde vrouw.
Ik let wel op hoe ze het doen. Het installeren lijkt me niet moeilijk, maar de drager is wel zwaar.

Loenen aan de Vecht

Onder luid klokgelui van de St. Johannes De Doperkerk parkeer ik. Josephine volgt snel. Ze bewondert mijn versie van de fietsdrager. Ze merkt verschillende verbeteringen op ten opzichte van haar versie.

Voor onze neus gaat de ophaalbrug over de Vecht open. Een vloot van jachten passeert.

We horen het vertrouwde geklik als de wielrenners voor ons hun schoenen vastklikken op het pedaal. Ze zijn snel aan het oog onttrokken.

 Fietsboot over de kronkelende Vecht

We fietsen naar de halte van fietsveerboot in Nieuwersluis. We stappen met onze fietsen aan boord. ‘Ho, ho,’ roept een van de vrijwilligers aan boord, ‘we hebben met zelfstandige dames te maken.’

We krijgen koffie aangeboden en ik vraag wat ze voor Vaderdag hebben gekregen. Beide mannen lachen wat ongemakkelijk.

In Maarssen staat een gezin met fietsen te wachten. Het kleine meisje stapt kordaat aan boord, maar de mannen houden haar goed in de gaten. 

Vader stapt weer van boord: Hij is z’n portemonnee vergeten. Ik verwacht wat coulance op Vaderdag, maar nee.
Als de vader weer aan boord gestapt is, varen we verder.

Het meisje mag het roer overnemen, zorgvuldig bewaakt door de stuurman. Ogenblikkelijk tuurt het meisje door haar zonnebril naar de einder. Haar boterham met duo pasta zien we ronddraaien in haar mond.
Ze kan het niet goed zien en de stuurman neemt haar op schoot. #Metoo is hier gelukkig ver weg.
Als ze het roer weer overgeeft, krijgt ze een stuurdiploma overhandigd. Nu wil haar jongere broertje ook. Zijn blik is op het stuurwiel gericht. De vaarrichting kan hem niks schelen.
Zijn diploma-uitreiking hebben we gemist.

De groene graskant wordt afgewisseld door oude huisjes met luiken, prachtige buitenhuizen, kasteel Nijenrode, moderne appartementen en sierlijke theekoepels.

De BBQ-donut-boot

Hij is geschikt voor bijna iedere gelegenheid:  een bedrijfsuitje, een vrijgezellenfeestje, een kinderfeestje, een dagje weg met de familie. De boot is voorzien van een muziekinstallatie, verlichting, koelboxen. Hij vaart verweesd rond vandaag.

Lekker ongepolijst

Bij ons aan boord is geen geluidsinstallatie. Geen dwingende stem die ons in allerlei talen maant om links en rechts te kijken. De vrijwilligers bespreken op gedempte toon met elkaar over elk detail aan huizen, kantoren of scheepswerven dat veranderd is, sinds hun vorige tocht.

 Oud-Zuilen

Voordat we in Oud-Zuilen van boord gaan, overhandig ik het vlaggetje van de Vereniging van Vrienden van Voetveren.
In het eerste café zijn alle tafeltjes gereserveerd. We fietsen het terrein op van het slot. In mijn ooghoek zie ik een blauw bordje met een fiets erop. Bij het museumcafé gekomen, stuift de eigenaar naar buiten dat we hier niet mogen fietsen en dat we onze fietsen buiten de poort moeten zetten.
Ik zie aan het gezicht van Josephine dat wij deze man niet onze klandizie gaan gunnen. Bij onze aftocht zie ik dat het blauwe bordje duidt op de aanwezigheid van een oplaadpunt voor elektrische fietsen.

Even buiten Zuilen zien we een verdiepte tuin bij een villa met de uitnodiging van koffie met appeltaart. En… de slagroom is gratis in verband met Vaderdag.

Nog 32 Nederlandse pontjes te gaan.

Nog 35 Belgische ponten te gaan

17 juni 2018