dinsdag 23 juni 2020

Voorzichtig en waakzaam, maar wel met realiteitszin

Diverse veerponten zijn na het versoepelen van de coronamaatregelen weer in de vaart gekomen. Bij andere pontjes die voornamelijk bemand worden door mensen in de risicoleeftijd is besloten om het hele seizoen van 2020 niet te varen. Sommige veerponten stellen het mondkapje verplicht. Wij namen geen risico en besloten een zelf te bedienen pontje uit te zoeken én een mondkapje mee te nemen.

Rossum

We ontmoeten elkaar op een kleine parkeerplaats in Rossum. We zijn blij elkaar weer te zien. We hadden elkaar sinds 2 februari niet meer gezien. Toen reden we in de stromende regen door Rotterdam om het pontje, dat de Maastunnel verving voor wandelaars en fietsers, te doen. Vandaag is 26 graden voorspeld en geen regen.
Zodra je de A2 verlaat en de Bommelerwaard – een riviereiland -  inrijdt, komt er gelijk een landelijk gevoel over je.
Josephine heeft een route van 33 kilometer uitgezet. De afgelopen maanden is de langste afstand die ik met de fiets heb afgelegd, 12 kilometer geweest, maar we zullen zien. We blijven op het riviereiland dat omringd wordt door de Waal, de Maas en de afgedamde Maas.
Oh, wat hebben we dat gemist: Het rijden op een dijk en beneden, beneden ons de glinsterende rivier en paarden in de uiterwaarden. Voor zover je kunt kijken, eindeloze rijen witte wolken.
Niet eerder gezien: links ooievaarsnesten in een hoogspanningsmast.



31 Ooievaarsnesten (foto Gerard van den Berg)





















Zaltbommel

Jip en Janneke met hond Takkie
















Dat de tekenaar, Fiep Westendorp, is geboren in Zaltbommel willen ze graag weten. Overal zie je de zwarte silhouetten van Jip en Janneke.
Na zo’n 15 kilometer ontwaren we een bankje, waarvan we verwachten dat we wel 1,5 meter uit elkaar kunnen zitten.



Het anderhalvemeterbankje

Op naar het pontje bij Kerkdriel

Door het winnen van zand zijn er grote gaten ontstaan, die gevuld met water een attractie vormen voor de watersportliefhebber. De wandelaar wordt ook niet vergeten. Via het in 2019 aangelegde pontje kan de wandelaar De Zandmeren oversteken om de dijk te bereiken met een wandelroute van 5 kilometer.

De Zandmeren

De veerstoep staat vol met vissers. De anderhalve meter is ver weg. Maar … we hebben niet voor niets 33 km gefietst. We doen ons mondkapje op en lopen manmoedig de steiger op. Het pontje ligt aan de overkant.



De aanwijzing ‘Let op! Boten voorrang’ geeft ons hoofdbrekens, want er varen voortdurend kleine boten voorbij. Na een gat in de botenrij beginnen we te draaien. We zien de ketting bewegen, maar het pontje komt nog niet los van de overkant.
Een man en een vrouw met hondje stappen de steiger op. Ze komen hier regelmatig. ‘Zal ik het overnemen?’. Hij begint verwoed te draaien en er komt beweging in het pontje. Hij troost ons met ‘Het eerste gedeelte is het zwaarst, want dan ligt de ketting nog op de bodem.’




Wij houden ondertussen het scheepsverkeer in de gaten. Een bootje houdt in en de laatste ruk aan het pontje kan worden gegeven.
Nu beginnen we aan de tocht naar de overkant. We draaien beurtelings. Aan de overkant stappen we even af om te bestendigen dat we het pontje gedaan hebben. Een gezelschap met twee stoere mannen vergezellen ons op de terugreis en we knikken naar elkaar: Die gaan wel draaien. De oudere man begint te draaien, duidelijk met de intentie om de hele tocht te doen. Halverwege moet hij het overgeven aan de jongere man, die de tocht volbrengt.




Zo, het mondkapje kan af. Geen high five dat de missie is volbracht.
En nu is het tijd voor koffie/thee met appelgebak, maar we bezwijken voor de coupe met aardbeien. Als we op de fiets stappen, staat op het bordje Rossum 5. Nou, dat moet lukken. Halverwege moeten we toch even stoppen om ons zitvlak te ontlasten.
Als we het parkeerplaatsje op rijden, staat er 39 km op de teller. We kunnen het nog!

Eén pontje gedaan.
Nog 20 Nederlandse pontjes te gaan.
Nog 28 Belgische pontjes te gaan.

22 juni 2020


zaterdag 20 juni 2020

Heimee- en troostpontjestochten - Het laatste deel



Loekie vindt dat het maar eens afgelopen moet zijn met die virtuele tochten. Morgen gaan we naar de Zandmeren in de Bommelerwaard.




zondag 7 juni 2020

Heimwee- en troostpontjestochten - Deel VIII - Wat is ons favoriete pontje?

Josephine en ik weten meteen wat ons favoriete pontje is. We gaan allebei terug in de tijd toen vaarverbindingen cruciaal waren.

Nostalgie op de Kaag in de oude salonboot waarmee de notaris ooit de boeren bezocht

Ik kan me niet herinneren dat we ooit zo galant zijn overgevaren.
Er komt een lange smalle boot aangevaren. Op de romp staat in sierlijke letters ‘De Heere Schouten’. We stappen aan boord. Wat een luxe: in dit ranke scheepje liggen over de hele lengte kussentjes.

De salonboot ‘De Heere Schouten’ Foto van de website Warmondaandekaag.nl

Tijdens het varen zien we in de verte boerderijen en ik denk aan de notaris die in het begin van de twintigste eeuw met deze luxe salonboot naar de boeren voer om contracten op te stellen. Die boerderijen waren niet over land bereikbaar. Zal hij laarzen aan boord hebben gehad om door het weiland tussen de koeien door naar de boerderijen te lopen?

Bettie

Handbediend kabeltrekveer over de Overijsselse Vecht naar de Agnietenberg


Josephine neemt ons mee naar een pontjestocht op 6 augustus 2006.

Het Haersterveer is een van de weinige pontjes waar de veerman je met hulp van een houten klos aan de over het water gespannen kabel vooruit trekt. Hier ga je honderd jaar terug in de tijd.










Voor mij is dat Agnietenberg bij Zwolle. Voor mij is het de ideale combinatie van landschap en pontje. In mijn herinnering reden we door een groen bos (waarschijnlijk was het een bosje) en waren we opeens bij de veerstoep. De Overijsselse Vecht moest overwonnen worden om verder te kunnen fietsen. Maar de rivier was niet te breed en het pontje ging soepel naar de overkant. Na even een moment van rust op het pontje konden we verder fietsen in een weids landschap.

Josephine