Pontjes verbinden ons met de prachtigste plekjes van Nederland. Zo ontdekken we met elke tocht steeds meer Nederland. Vandaag is dat Zuidelijke Flevoland.
Eindelijk gaan de fietsen
weer mee. We laden ze af bij het Flevoplein in Zeewolde.
Eerst gaan we het pontje doen.
Een opa is met zijn
kleinzoons aan het spelevaren op het pontje. Terwijl wij wachten tot zij onze
kant op komen, verheugen we ons er al op dat opa ons waarschijnlijk naar de
overkant zal ‘draaien’.
‘Alstublieft, dames,’ en het drietal loopt naar hun jacht dat even verderop is
aangemeerd.
We kunnen het zelf ook wel.
Aan de overkant doemt een kademuur op met trappen zonder fietsgootjes ernaast. Josephine
vliegt naar boven. Ik kijk bedenkelijk. Gelukkig vindt Josephine een hellende
baan rechts van een trap. Die volg ik.
Nu op zoek naar het beginpunt van de fietsknopenpuntenroute die Josephine heeft
uitgezet: nummer 19.
Ik ken de Flevopolder
alleen van de grote wegen die erdoor leiden als we naar Friesland gaan.
Josephine heeft een tocht uitgezet door het Horsterwold, een van de grootste
aaneengesloten loofbossen van Nederland, en dat op zeeklei. De paden slingeren
zich door het bos met opgeschoten populieren. Geen majestueuze eiken en beuken.
Als we na een bocht door de pluizen van de populieren worden overvallen, houden
we onze adem in.
Ongeveer op de helft van
onze fietstocht zien we een bankje achter twee vissers. We gaan er zitten om
onze boterhammen op te eten.
We bestuderen de twee. Naast hun stoel staat een plastic bakje waarin maden
krioelen.
‘Ik heb al beleg op mijn brood,’ zeg ik
‘Ze passen niet in mijn dieet,’ reageert Josephine.
Sinds augustus hebben we
niet meer gefietst en het valt ons behoorlijk tegen. We stoppen regelmatig, zogenaamd
om de route te bestuderen, maar eigenlijk om even uit te hijgen.
‘We kunnen 73 en 74 overslaan en rechtstreeks naar 19 rijden.’ Stelt Josephine
voor.
Dat lijkt mij een goed plan, want ik ben wel aan koffie toe.
Eerst de fiets op de drager zetten; anders hebben we aanstonds geen fut meer.
Horecagelegenheden genoeg
in Zeewolde. De terrassen zitten vol en wij gaan binnen zitten. We zijn lang
genoeg in de zon geweest.
Onder de cappuccino en thee
realiseren we ons dat onze pontjesavonturen niet alleen draaien om het afvinken
van een lijstje, maar om het ontdekken van nieuwe plaatsen, het ervaren van de
schoonheid van Nederland en het delen van avonturen met elkaar.
Inmiddels 313 pontjes
gedaan.
3 juni 2023.
