Vriendelijkheid

‘Vaart op afroep’ staat er bij de beschrijving van het pontje over de Ringvaart Haarlemmermeer. Ik bel op om onze komst aan te kondigen en de vrouw aan de telefoon zegt: ‘Oh, dan bouwen we hem wel even op.’ Ik wist niet wat ik me daarbij moest voorstellen. 

Ik vraag nog even of Badhoevedorp een treinstation heeft. ‘Nee, Amsterdam Lelylaan is het dichtstbijzijnde station’. Ik vraag of ik onze komst zondagochtend nog even moet bevestigen, maar dat is niet nodig. Josephine meldt per e-mail dat we het beste Amsterdam Sloterdijk kunnen nemen. Dan hebben we allebei een rechtstreekse verbinding.

Als ik om half negen op de fiets zit, zie ik dat de sloten zijn bevroren. Ik troost me met de gedachte dat de Ringvaart nog niet bevroren zal zijn. Het is 0°C en ik heb wind tegen, maar ik verheug me al op ‘voor de wind’ als ik vanmiddag terugkom. Het is glad op het perron, maar iedereen komt zonder vallen aan boord van de Sprinter. Het is druk.

Op station Sloterdijk komen Josephine en ik tegelijk uit een lift. We hebben nog alle tijd: het theehuis de Akermolen gaat pas om 12:00 uur open. In de Starbucks op het station nemen we koffie respectievelijk chocolademelk. En natuurlijk wat lekkers erbij.
We hebben allebei een oude plattegrond van Amsterdam bij ons en samen met het Google-maps-plaatje op de website van de Vrienden van de voetveren vinden we de plaats waar het pontje waarschijnlijk ligt.

Lekker doorgewarmd stappen we op de fiets. Regelmatig moeten we stoppen om op de kaart te kijken of hem te draaien.

Hoe dichterbij we denken te komen, hoe minder de straatnamen op onze verouderde kaarten staan. De Akersingel geeft ons hoop dat we het doel beginnen te naderen. En ineens is hij daar: Theehuis de Akermolen De pont ligt met een grote ketting vast en het hek is op slot. Oei, dat ziet er niet goed uit.

Ik maak me bekend bij de gastvrouw en spreek m’n verbazing erover uit dat het pontje niet ‘vaargereed’ is. ‘Oh, bent u dat? Maar ik dacht als u van de kant van de stad komt, hebt u het pontje niet nodig.’ Dat is waar. Ze heeft natuurlijk helemaal gelijk. Nodig is het niet. Ik besluit toch nog een poging te wagen en ik leg uit wat onze queeste is: ‘Alle pontjes van Nederland doen.’ ‘Nou, ik zal kijken wat ik voor u kan doen.’ Benieuwd wachten we af. De poffertje smaken ondertussen heerlijk.

Ineens duikt er een jongeman op die vraagt of we nog steeds willen overvaren. Wij bevestigen het, maar zeggen er voor alle zekerheid bij dat we heen en weer willen varen. Dat is geen probleem. ‘Ik ga nu de pont in orde maken.’ Even later zien we hem met een accu en een buitenboordmotor sjouwen. ‘Hij is klaar voor jullie.’ We lopen met hem mee en we krijgen een privé-overtocht en we voelen ons de koning te rijk.

Motorveerboot ‘CoCoBo, het varende terrasvlot,’ over de Ringvaart Haarlemmermeer

Het is een zogenaamd varend terras. Op tal van tot de verbeelding sprekende, verrassende manieren zijn ze in te zetten. Uitgerust met een speciale tent zijn ze als kampeervlot uniek. Het kan ook een varend verlengstuk zijn van een tuin of varende steiger aan huis of bij de woonboot. Zo’n pontje hebben we nog niet eerder mee gevaren.

Aan de overkant aangekomen, vraagt de schipper: ‘Nu, willen jullie zeker aan land stappen?’ Dat had hij goed aangevoeld. Het Pontjesreglement schrijft voor dat aan de andere kant voet aan wal gezet moet worden. We volbrengen de procedure en varen weer terug. Nadat we hem en de gastvrouw hebben bedankt, fietsen we langs een andere route naar Sloterdijk.

Een bijzondere ervaring: een pontje dat speciaal voor ons vaart!

Nog 76 te gaan.

13 januari 2013.