Avontuur

Tegenslag vertalen we altijd naar avontuur. De veerbaas is ziek, de motor is stuk of het pontje is opgeheven. Manmoedig roepen we dan: Avontuur!

Maarssen

Het parkeerterrein van de AH is nog uitgestorven als wij onze fietsen uit de auto tillen c.q van de drager afhalen. Zoals gewoonlijk heeft Josephine geen bordjes nodig om zeker te weten dat we naar links moeten.
We rijden langs de Vecht met zijn mooie buitenplaatsen, door de rijke Amsterdamse kooplieden gebouwd in de 17^e eeuw. Bij elk huis hebben we wel commentaar, zoals ‘te ver van de AH’ of ‘te veel onderhoud’.

Het eerste pontje

We verlaten de Vecht en slaan af richting Kockengen. Het pontje is niet fietsend te bereiken. Mmm niet slim, we hadden waterdichte schoenen moeten meenemen. De weilanden zien groen van de nattigheid.

De app Overzetveren plaagt ons. De ene keer zijn we er nog niet, de volgende keer te ver. Of te ver naar oosten of westen.

Een boterham moet ons weer energie geven. Het bord naar het Paviljoen Toren De Grote Sniep trekt ons aan. We volgen het paadje. Je kunt er alleen met de fiets of te voet komen. Alsof we het wisten: Zelfgemaakte appeltaart.

 

Zelfgemaakte appeltaart

Maar de grootste verrassing is het 180 graden uitzicht. Nergens horizonvervuiling.

 

Het uitzicht bij Paviljoen Toren De Grote Sniep

Kieviten buitelen door elkaar heen, de hazen lopen hun haakse bochten en in de verte komen de koeien naar buiten huppelen.

We willen niet weg, maar we moeten.

 Het tweede  pontje

We draaien in steeds kleinere cirkels rond het pontje. Als we nu eens dat zandpaadje nemen dat onder de weg doorloopt. Na enkele meters strandden we al in de slib. Een stukje lopen en we stappen weer op. Achter elkaar volgen we het paadje. De blik strak gericht op het zand. Een blik om ons heen kan fataal zijn.

Het paadje gaat naar rechts en ineens is daar het blauw van het pontje. We varen heen en weer. Gaan we het paadje terug of durven we door te rijden? We doen het laatste. Het pad slingert om een huis heen met kalkoenen, die gelijk hun verenpracht opzetten.

 

Kalkoenenechtpaar

Bijna struikelen we over een dwarsbalk over het pad.

 

Versperring

Twee handgrepen zorgen ervoor dat hij eenvoudig is weg te halen en weer terug te plaatsen.

Via een graspad komen we op een asfaltweg uit. Nu zien we pas dat het verboden is voor fietsers. Wij weten zeker dat er aan de andere kant niet zo’n verbodsbord stond.

Nu richting de Maarsseveense plassen voor het volgende pontje. Ook hier moeten we verschillende pogingen doen om het pontje te bereiken. Als we slim waren geweest, hadden de gewoon de borden Fort Maarsseveen gevolgd.

 

Fort Maarsseveen

We lopen om het fort heen. Het pontje brengt ons naar een prachtig bloeiende struik.
Trouwens, voor het eerst zien we een pontje dat op de vier hoeken een zitplaats heeft.

Avontuur

Het restaurant in het fort heet de Cultuur Cantine. We bestellen een Ice tea. Die blijkt door uitbater zelf te worden gemaakt. We krijgen een soort potje met heel veel ijsklontjes en als je dat op het theeglas zet, gaat hij ‘lopen’. Heerlijk met ginger en lemon.

Op de tafel staat een geranium en ik besluit ons daarachter te fotograferen. Terwijl ik de zelfontspanner instel, vraagt een vrouw of zij de foto zal maken. Ik sla het af onder het mom van dat we het avontuurlijker vinden om het met de zelfontspanner te doen. Iedereen volgt onze verrichtingen en vooral of ik wel op tijd op m’n plaats kom. De serveerster komt naar buiten en vraagt of zij de foto zal maken. De mensen op het terras lachen. ‘Die dames willen avontuur’.

Ik ga naar het toilet dat in de muur van het fort is ingebouwd. De deur heeft een klink en ik krijg hem niet open en kan er niet uit. Ik verwacht geen hulp. We zijn immers zelfredzaam. Na enige tijd word ik door een jongeman bevrijd. Als ik naar buiten kom, roept het hele terras: AVONTUUR!

Nog 33 Nederlandse pontjes te gaan.

Nog 35 Belgische ponten te gaan

15 april 2018