Voornemens

'Afgelopen woensdag zat ik in de trein. Na het station Amsterdam Sloterdijk kwamen er twee meisjes van een jaar of twintig tegenover me te zitten. Hoog blond, pratend over de Kerst, eten, drinken en ‘kilo’s aankomen in drie dagen.

Om deze extra kilo’s voor te zijn, besluiten ze elke week te gaan hardlopen.
“Moeten we alleen een vaste dag hebben, anders doen we het niet,” zegt een van de meisjes.
“Laten we woensdag doen, maar niet vandaag,” zegt de ander, “en ook niet als het regent, of kouder is dan tien graden.”
De goede voornemens halen tegenwoordig Oud en Nieuw niet meer, aldus het’ ikje’ van Onno Adrian Gerard Goedhart in het NRC’

Onze trouwe volgers weten dat pontjestochten altijd doorgaan, als ze eenmaal zijn voorgenomen.

Mist

Bij het verlaten van metrostation De Akkers in Spijkeniss lopen we gelijk tegen een oliebollenkraam aan. We stappen op en slingeren door bloemkoolwijken richting ons doel: de veerstoep bij de Beerenplaat. Josephine haar richtingsgevoel heeft haar niet bedrogen. We komen uit in Hekelingen en vandaar fietsen we verder naar het zuiden. Vlak voor ’t Spui slaan we de Aaldijk in. Nu rijden we helemaal alleen in de mist. De schapen op de dijk kijken ons verbaasd na. Van een vergeefse tocht van een paar jaar geleden weten we dat de dijk ineens eindigt bij het water. We zijn op onze hoede. Het gaat goed, we knijpen op tijd in onze remmen.

Om half twaalf

Om kwart voor twaalf

We gaan op het bankje zitten en betreuren het dat we geen oliebol hebben gekocht. Dan hadden we daar nu ons mee kunnen troosten. Na een kwartiertje trekt de mist enigszins op en zien we de overkant. Ganzen trekken in eindeloze vormen van V-formaties over. Motorveerboot Otter doemt uit de mist op en we gaan als enige passagiers aan boord.

Motorveerboot ‘Otter’ voor voetgangers en wielrijders

De veerbaas vertelt dat deze overtocht voornamelijk voor woonwerkverkeer wordt gebruikt. De forenzen kunnen ook door de Heinenoordtunnel naar hun werk gaan, maar ze geven de voorkeur aan fiets en boot.

Heroïsche redding

De Otter vaart in de lengterichting van de Oude Maas. Ineens zien we de veerbaas het vooronder in duiken. Onmiddellijk komen bij ons beelden boven van rampenfilms. We zien de krantenkoppen al voor ons:

“Twee dames brengen veerboot veilig aan de kant”

Vrijdag, 13 december verdween de veerbaas van de veerboot Otter in het vooronder, twee dames achterlatend op het dek. Deze versaagden niet. Terwijl de een 112 belde, probeerde de ander de motor onder controle te krijgen. Onder grote belangstelling legden zij de boot aan. Er had een zacht gekookt eitje tussen wal en schip gekund, zo zacht was de landing…

De veerbaas komt weer tevoorschijn met een rolletje plakband en plakt de mededeling op dat er tijdens de feestdagen niet wordt gevaren.

De Heeren van Beijerland

Van de stilte komen we in de terreur van de kerstmarkt terecht. Gelukkig serveert De Heeren van Beijerland een heerlijke pannenkoek op de eerste etage. Van bovenaf heeft dit gekrioel van mensen wat rustgevends.
Maar wat is dat? Sneeuwvlokken? Oh nee, gelukkig van een sneeuwkanon. Josephine vertelt over de ontwikkelingen op haar vakgebied: de digitalisering van informatie. Hoewel ik er al jaren uit ben, begrijp ik de basisprincipes nog wel. Jaren heb ik met plezier in dezelfde branche gewerkt, maar de vrijheid van de VUT maakt me nog elke dag blij.

De Hoeksche Waard

Met Jingle bells in de rug verlaten we Oud-Beijerland en rijden weer de stilte in.
Je bent je er niet van bewust dat je op een eiland bent. We zijn aan alle kanten omringd door water: de Oude Maas (2013), de Dordste Kil, het Hollands Diep (2009), het Vuile Gat (2004), het Haringvliet (2013) en het Spui (2004). Tussen haakjes staan de jaartallen waarin we naar het eiland zijn gevaren. Maar liefst zeven pontjes varen naar het eiland. Dat deze waard is veroverd op de natuur is duidelijk te zien aan de vele dijkjes, waarbinnen akkerbouw en veeteelt elkaar afwisselen. Verspreid staan er groepjes huizen. In de verte zien we het verkeer op de A29 de Heinenoordtunnel inrijden of juist verlaten. We vinden dit geen horizonvervuiling. In de lichte mist heeft het wel iets.

Motorveerpunt ‘Putter’ voor voetgangers en wielrijders

In Puttershoek nemen we motorveerpont Putter naar Zwijndrecht, waarna onze wegen zich scheiden. Josephine rijdt naar het station en ik naar de afvaartplaats van de fast ferry naar Krimpen aan den IJssel. In Dordrecht moet ik overstappen. Ook hier is een kerstmarkt. Als de ferry in de verte aankomt, begeeft iedereen zich richting het water. Dankbaar ga ik op een vrijgekomen plaats zitten, mij verbazend over dit vroege opstaan. Hij vertrekt namelijk pas over 10 minuten. Eenmaal aan boord begrijp ik mijn vergissing. Binnen is sowieso geen plaats meer, maar buiten is elk object waarop gezeten kan worden, bezet.
Ik ben niet voor één gat gevangen en ik pak mijn zitmatje en ga op de grond zitten. Bij aankomst in Krimpen is het reeds donker. Een mooie test voor mijn fietsverlichting. Een half uur later ben ik thuis.

Niet alleen hebben we gedaan wat we ons voorgenomen hadden; we hebben ook de twee beoogde pontjes gedaan: nog 62 te gaan.

13 december 2013.