Fietsende coaches toegestaan

Bij de Buitenkaag varen negen pontjes heen en weer en daarvan hebben we er op 14 juni 2003 maar liefst vijf gedaan. Maar ja er komen er elke keer weer bij, zoals die we vandaag gaan doen. Die is op 28 augustus 2021 in de vaart gekomen.

Op het parkeerterrein van supermarkt Hoogvliet in Leiderdorp hebben we afgesproken. Bij aankomst zie ik dat het parkeerterrein heel klein is en ik besluit om de auto in een parkeervak in de straat te zetten. Onder een boom en ik zie dat de overkant in de schaduw ligt en ik vermoed dat de schaduw wel aan deze kant zal zijn als ik terugkom. Het zal 31 graden worden volgens de weerman.

Waar zouden we zijn zonder onze mobiele telefoon?

Om 10 uur is Josephine er nog niet. Ik bel haar en ze neemt meteen op. ‘Ik ben er ook.’ Tegelijkertijd zie ik haar staan nog geen 150 meter van me vandaan.
Terwijl we naar het eerste knooppunt van de route fietsen memoreren we dat we vroeger toen we nog geen mobiele telefoon hadden elkaar maar één keer zijn misgelopen. Ik stond op het Staatsspoor en Josephine op het Hollands spoor in Den Haag. Na een half uur gewacht te hebben, zijn we beiden maar een rondje gaan fietsen. Vanaf die tijd gold de afspraak: Als de ander er na een half uur nog niet is, ga je gewoon alleen een stukje fietsen.
Oplettende lezertjes denken natuurlijk: Dan had je elkaar toch bij het pontje kunnen ontmoeten! Maar helaas, toen deden we nog geen pontjes. Onze eerste tocht was in augustus 1998 in Friesland.

Sweilandpolder

Al snel rijden we in een weids landschap. In zo’n landschap heb je meestal kaarsrechte wegen, maar hier kronkelende de paden in haarspeldbochten. Als je niet uitkijkt, duik je pardoes een sloot in.
Maar wat is dat nu?

Lakenvelders

Een grote kudde Lakenvelders. Een machtig gezicht is het. Ik zei tegen Josephine ‘rijd jij maar vooruit, dan maak ik een paar foto’s.’ Bij de kudde gekomen, stappen de koeien en kalveren het fietspad af. Het is alsof de Rode Zee zich voor Josephine opent.
Nu ben ik aan de beurt. Aangekomen bij de kudde stapt een kalf het fietspad op en verspert mij de weg. Hij kijkt me aan met zijn door vliegen omrande ogen. Ik stap af en wacht tot hij zich verwaardigt mij door te laten.

Dat doet me denken aan een coachopleidingsweekend. Je kon kiezen uit verschillende soorten. ‘Coachen met paarden’ leek me wel wat. Het paard stond in een manegebak en je moest het paard dwingen jou te volgen. Toen ik het touw beetpakte dat aan zijn halter zat, dacht ik ‘Wie ben ik dat ik dit prachtige dier commando’s ga geven?’ Ik liet hem rustig zijn gang gaan. ‘Geen leiderschapskwaliteiten!’ concludeerde de cursusleider. ‘Volgende.’

Het Sweilandveer

 

Ah, een pont op afroep. Ik bel het nummer dat op het bord staat.
‘Het pontje’ is de onmiddellijke reactie.
‘Wij staan bij steiger 2’
‘Ik kom eraan.’

Op het pontje is alles anders, ineens bepalen je benen niet meer het ritme, maar de door zonnecollectoren aangedreven motor.

 

‘Hé, we steken niet over, maar varen evenwijdig aan het fietspad,’ zeg ik
‘We zijn zojuist een inham voorbij gevaren,’ merkt Josephine op.
‘Ah, en daar was geen brug.’

Aangekomen bij steiger 1, kijkt Josephine op haar briefje met knooppuntennummers. Knooppunt 39 staat in het midden van haar briefje. Dat betekent dat we de route andersom vervolgen. We komen door Oud Ade en Rijpwetering.

Bij een bankje bij een molen stoppen we voor een boterham.

 

We zwoegen voort en als we langs de Zeijl rijden, zeg ik ‘Als we de volgende brug overgaan, zijn we weer bij de auto.
‘Eerst nog even een bankje,’ stelt Josephine voor. Ondertussen zien we een bord ‘Fietsende coaches toegestaan’. Wat zouden ze daarmee bedoelen?
‘Misschien zo’n coach die een roeiploeg begeleidt?’
‘Zou het hetzelfde zijn als “wandelcoach” dat heb jij toch een tijdje gedaan?’ vraagt Josephine.

Op het bankje zoek ik ‘fietsende coach’ op. Het is zoals Josephine suggereerde, lees ik: ‘Al fietsend gaan we met elkaar in gesprek … je voelt je vrijer en al binnen enkele kilometers …’

Nou dan zijn wij ook fietsende coaches. We zijn toch altijd in gesprek als we fietsen. Is de conclusie van Josephine.

Inmiddels 314 pontjes gedaan.

8 juli 2023.