Alleen nog maar leuke pontjes

Vandaag ga ik twee tochten aan elkaar knopen. Eerst neem ik je mee naar 27 november 2020. Ik was net hersteld van corona en had nog niet veel fut.

Josephine weet hoe ze mij moet verleiden en vertelt mij over de ‘Knipdurpse appeltaart, volgens een recept van opoe met slagroom en een vleugje Zeeuwse advocaat’, die wordt geserveerd in Huys van Roosevelt in Oud-Vossemeer op Tholen.

Huys van Roosevelt

Halverwege de 17^e eeuw besloten Claes van Rosenvelt en zijn vrouw Jannetje het dorp Oud-Vossemeer te verlaten en te emigreren naar Nieuw Amsterdam. Amerika heeft dat twee presidenten opgeleverd: Theodore en Franklin Roosevelt. Het restaurant hangt vol met foto’s van deze succesvolle familie.

Terug naar het appelgebak. Nadat we die op hadden en nog een cappuccino resp. thee en nog een hadden genomen, besloten we met een auto naar het pontje in Poortvliet te rijden. Daar aangekomen, zagen we het modderige pad waaraan het pontje zou moeten liggen. We rilden in onze jas en keken naar onze goeie schoenen: ‘Die gingen we er niet aan wagen’.

 

15 januari 2022

Nu, beter voorbereid, reden we weer naar Tholen.

Poortvliet

‘Parkeer bij Stoofstraat 16,’ appt Josephine. We stappen uit en sjorren onze rugzak om, behoorlijk zwaar van koffie, thee, heet water voor de soep en boterhammen.
Aangezien we vorige keer al op verkenning zijn geweest, vinden we het pontje snel.

Het pontje loopt zo licht, dat Josephine aan haar duim genoeg heeft. We vervolgens onze weg over grasdijk en het blijkt dat de schoenen van Josephine niet zo waterdicht zijn als beloofd.

Overstapjes

Prikkeldraad en hekken zijn geplaatst om te voorkomen dat de schapen ontsnappen. Voor ons zijn er overstapjes geplaatst.

Ineens zien we dat er twee van de overstapjes tegen over elkaar zijn, keurig 1,5 meter uit elkaar. Het is een soort niemands land tussen twee weides in, want aan de ene kant moeten we dhr. Hage bellen als er calamiteiten met de schapen zijn en aan de andere kant dhr. Van Houdt.

Hier gaan we koffie c.q. thee drinken met een boterkoekje erbij.

Al zeg ik het zelf: een mooie compositie.
Die flauwvallende hekken, de meidoorn en de lage horizon die de mist benadrukt.

Verkleumd vervolgen we onze weg door het mistige landschap. Ik houd wel van het Zeeuwse landschappen: overal rijen bomen in de verte.

De Sint-Pancratiuskerk in Poortvliet

We komen op een asfaltweg uit en besluiten die te volgen. Zo komen we weer bij de auto terug.

Alleen nog maar leuke pontjes

We inspecteren een vervallen bank en besluiten het te wagen. Daarop drinken we soep en eten een boterham. Ik vertel dat ik op de website van de pontjes gezien hebt dat er vanaf Tholen een rondvaartboot naar Zierikzee vaart in juli en augustus. We bekijken de foto van de boot en zeggen ‘Daarvan hebben we er al een hoop gehad. Niet aantrekkelijk’. En we nemen daarop een belangrijk besluit: ‘We gaan alleen nog maar leuke pontjes doen!’

Stoofstraat

Bij het binnenlopen van de straat schiet ik een jongeman aan en vraag waar de naam Stoofstraat vandaan komt. Hij kijkt me vriendelijk lachend aan en zegt dat hij het niet weet. ‘Eet u vaak stoofpeertjes?’ vraag ik hem. Ja, die vindt hij lekker.

Op internet blijkt de naam niet zo poëtisch te zijn: De Stoofstraat dankt haar naam aan de badhuizen die in oude tijden in deze straat gevestigd waren. Men noemde zo'n huis toen 'stove'; zij stonden niet zo goed bekend.

Eén pontje gedaan.
Nog zoveel leuke pontjes te gaan.

15 januari 2022