Eikenbossen en heidegronden

 

Soms haalt de toekomst je in. Voorbereid als we zijn op het laatste pontje overvaren met een rollator.

Wat een routine-stentplaatsing bij mij had moeten zijn, liep uit op een opgewekt hartinfarct. In het kader van de revalidatie fietsen we dit weekend slechts 20 kilometer per dag.

Bentelo

We staren naar Google maps en proberen de plaats van het pontje in de werkelijkheid te bepalen. Niemand om het aan te vragen. aan de buitenkant van een buitenwijk.
‘Is die bocht in het weiland, deze bocht op de kaart?’
Dat betekent natte voeten. Grote druppels liggen op de platgeslagen grashalmen. We wagen het erop. Halverwege slaat de twijfel toe. Zullen we nog een stukje doorfietsen en kijken of we dichterbij kunnen komen. Terug bij de fietsen, zie ik ineens een man door zijn serre de tuin inlopen. Desgevraagd antwoordt hij ‘Hier rechts naar beneden en binnen honderd meter vind je het pontje.’ Die doorgang naast het verroeste hek hadden we niet gezien. Niet zonder gevaar slippen we over gras en zand naar beneden. En dan ontvouwt zich een charmant plaatje.

Het trekpontje over de Hagmolenbeek

We volgen de rituelen van het pontjesreglement: we varen over en stappen aan de overkant aan wal.
Daar hebben we niets te zoeken en we varen weer terug, waar Fikkie en zijn baasje al wachten om naar de overkant te gaan.

Opgelucht stappen we op onze fiets naar knooppunt 12. Al gauw zijn we omringd door eiken. Het zandpad is verzadigd van de afgelopen regenweken. Na 8 kilometer komen we weer op asfalt uit en kunnen we eindelijk om ons heen kijken na het geploeter om overeind te blijven in het natte zand met volgelopen kuilen.

Niet alleen wij hebben het zwaar te verduren

Op zoek naar koffie en thee kijken we zo in het rond dat we de bordjes met 20 erop missen, maar we vinden wel een gezellig terras bij een hotel.

Daarna rijden we rechtstreeks naar onze auto terug. In Bentelo bestelt Josephine een uitsmijter en ik bami. ‘Een kleine portie,’ voeg ik eraan toe. Josephine krijgt drie dikke boterhammen geserveerd met eieren in ik een vol bord met bami, hamblokjes, rundvlees en spekjes en drie eieren er bovenop. Als dit een kleine portie is, zou ik weleens de gewone portie willen zien.

Terug in het hotel vinden we Gerard in de tuin en we sluiten aan. ’s Avonds een diner in het één-sterren-restaurant. We worden een beetje iebelig van de uitleg over al die producten die uit de omgeving komen, zoals de paddenstoelen die persoonlijk door de kok zijn geplukt in de ochtenddauw.
We hebben goede herinnering aan het restaurant ‘De Oude Apotheek’ in Losser. Ik bel en we kunnen de twee volgende avonden terecht.

‘Morgen gaan we naar Drenthe,’ kondigt Josephine aan.

Van Weiteveen naar Klazienaveen en weer terug

Het Amsterdamse veld

We verruilen de zandpaden in Overijssel voor de hagelwitte betonplaten op de heide van Bargerveen.

De heide op z'n mooist

We vervolgen onze tocht langs de loodrechte kanalen waarlangs de schepen het turf vervoerden.

Over het Dommerskanaal brengt een trekpontje ons naar de overkant alwaar ons na 1,4 km een horecagelegenheid wordt beloofd en na 1,5 km een pontje.

Het pontje ligt op ons te wachten in het Dommerskanaal

Nog een pontje? Die hebben we niet op het programma staan. We varen terug en fietsen verder door langs het kanaal en na enige tijd zien we een pontje op het droge. Heel triest. Het lijkt wel de kar van de schillenboer, maar dan zonder paard.

Het pontje op het droge

We hebben medelijden met de wandelaars die hier vastlopen. En wij missen de toegang tot de horecagelegenheid.

De borden van het Smalspoormuseum lonken naar ons. Ze bieden – naast voertuigen uit de ontginningstijd - gehaktballen uit grootmoeders juspan aan. Wij kiezen poffertjes en op het nagebouwde station met diverse stationsklokken worden onze happen begeleid door zwarte wolken en gezellige pruttels van de dieselmotoren van de locomotieven. Mannen en jongens voeren – voor ons – onduidelijke manoeuvres uit met de locs en aanhangwagens. De wissels worden achteloos met een trap naar achteren omgezet.

Het Smalspoormuseum in Erica

Zo loopt het weekeinde ten einde en laden we onze fietsen op de fietsdrager achterop de auto.

Thuis zoek ik het ons onbekende pontje op. Ik lees dat het voor de webmaster van de pontjeswebsite ook een toevallige vondst is Veerponten en veerboten in Nederland (pontjes.nl)
Hoe zit het in de andere provincies? Alleen al in Overijssel en Gelderland zijn er drie pontjes bij gekomen, maar wij versagen niet. Volgende maand een nieuw pontje in Gelderland.

20 en 21 augustus 2021.