Drie potentiële pontjes in Zwolle

Naarmate we vorderen met het bevaren van alle pontjes in Nederland wordt het steeds lastiger om nog door ons te bevaren pontjes te vinden die dicht bij elkaar liggen. In Zwolle dacht ik er drie gevonden te hebben, drie nieuwe. Ik zag vooral uit naar het futuristisch ogende elektrisch aangedreven zelfbedieningsveerpont over een uiterwaard van de IJssel. Het pontje is erg geavanceerd. Als er geen passagiers zijn, dan ligt het midden in het water. Met een druk op een knop kun je het pontje oproepen, en het komt dan vanzelf naar je toe om je naar de overkant te brengen. Omdat er onvoldoende afstand kan worden gehouden is de inwerkingstelling uitgesteld. 
Dan blijven er nog twee over.

Zwolle Stadshagen Tolgaarderstraat

Op vrijdag 12 juli 2019 werd dit pontje door de wethouder van Zwolle geopend. Het pontje verbindt de Tolgaarderstraat met het Zwartewaterpark, waarin ook een dierenweide is gelegen. Kinderen uit de buurt hoeven nu niet meer om te lopen om naar de dierenweide te komen.

Pontje van de Tolgaardestraat naar het Zwartewaterpark

Josephine en ik hebben afgesproken bij het kleine winkelcentrum Stadshagen. Door de jonge, moderne, ruim opgezette buurt wandelen we langs een singel – bezaaid met ganzenpoep - naar de Tolgaarderstraat. In het spiegelgladde water ligt het pontje op ons te wachten. We glibberen langs de walkant naar de vlonder die als veerstoep dienst doet. We varen over en de enige dieren die we tegen komen, zijn honden met hun baasje.

Park Stadshoeve

In de wijk Stadshagen in het westen van Zwolle wordt de laatste jaren veel gebouwd. Centraal in deze wijk ligt het park, de Stadshoeve. Deze voorziening is in 2017 geopend. Het is een ontmoetingscentrum met een kinderboerderij, speelgelegenheden en dergelijke. Met hulp van het ING Nederland Fonds is er begin 2020 in het park een zelfbedienings touwpontje aangelegd.

Over het Twistvlietpad lopen we naar Park Stadshoeve voor het volgende pontje. De bistro De Stadshoeve verzorgt het afhalen en bezorgen van (h)eerlijke gerechten. Het gebouw is niet toegankelijk en derhalve de toiletten ook niet.

 

Aanwijzing voor de WC

Bij dit schaap staan de letters WC, maar geen pijl. Is het nu de bedoeling dat we hier gaan hurken. Een beetje te veel in de loop. We zoeken de beschutting van een grote plant in de belevenistuin.

Volgens de foto op de website ‘Pontjes in Nederland’ van Wim Kusee ligt het pontje in de slotgracht van het speelkasteel. We lopen het parkje rond, maar zien geen kasteel. ‘Daar is het kasteel’, wijst Josephine. Bijna hadden we het over het hoofd gezien. Op de foto uit 2017 oogt het hout waaruit het kasteel is opgetrokken, nog fris. Nu is het verweerd.

 

Het pontje in de slotgracht met de huizen van de pachters op de achtergrond

Enthousiast lopen we op het pontje af, maar wat is dat nou? Het pontgat is zodanig uitgesleten dat de veerstoep een meter uit de kant ligt.
Springen? Nee, te risicovol met die gladheid. Ik wil niet nog een keer m'n pols breken.
‘Ik kan toch mijn sokken en schoenen uittrekken en ernaar toe waden?’ suggereer ik.
‘Ik heb een handdoek bij me.’
‘Dat is niet slim, je vat zo kou,’ antwoordt Josephine.
‘Verkoudheid wordt veroorzaakt door een virus, niet door kou,’ riposteer ik.
‘Kom nu maar hier bij me op het bankje zitten. Ik heb gisteren op de markt in Antwerpen eclairs gekocht,’ zegt Josephine terwijl ze de lekkernijen toont.

 ‘Bovendien, na al die moeite die we getroost hebben om hier te komen, vind ik dat we hem gedaan hebben,’ zegt Josephine resoluut. 
'Ik noteer hem voorlopig met potlood,’ zeg ik met volle mond.

 We zeggen gedag tegen de schapen, het hangbuikzwijn en de Vlaamse reus en aanvaarden de thuisreis.

 

Twee pontjes gedaan.
Nog 16 Nederlandse pontjes te gaan.
Nog 28 Belgische pontjes te gaan.

13 december 2020.