Zelfbedieningstouwveerpont De IJsvogel in de Oeverlanden

‘Neem je je wandelschoenen mee? Ik denk dat we een stukje moeten lopen,’ app ik aan Josephine.

Op Google Maps heb ik namelijk geconstateerd dat de rode pin die de locatie van het pontje aangeeft niet helemaal op de goede plaats staat.
En ik zie dat het pad waarin het pontje ligt, het Laarzenpad heet. Dat duidt op een minder begaanbare pad.

De Hoeksche Waard

We rijden door uitgestrekte kleipolders, waarin akkerbouw wordt bedreven. Regelmatig zien we hele velden met de witte bloemen van de aardappelplant en af en toe zelfs graan. De polders zijn omzoomd door vele bochtige dijken, met knotwilgen en fruitbomen. De dorpen zijn veelal op en aan de dijk gebouwd. In de verte zien we molens en kerken, veel kerken. Op internet tel ik er een kleine 50, meest Nederlands Hervormd en Gereformeerd en alle afgescheiden takken ervan.

Strijensas

Sluisje uit 1649 met een ophaalbrug uit 1908

 Josephine heeft een route van 41 kilometer uitgezet, maar …het zou heel anders lopen. We slalommen door dorpjes als Mookhoek, De Wacht en Schenkeldijk totdat we bij jachthaven Strijensas aankomen. Hier staat een bordje met een verwijzing naar een gemotoriseerd pontje. Die moeten we niet hebben. Dat is het pontje over het Hollands Diep. Het beoogde pontje vaart over een sloot.

Oeverlanden

Na een stuk parallel aan de Oeverlanden richting Numansdorp gereden te hebben, besluiten we de Oeverlanden in te wandelen. ‘Moet je niet je wandelschoenen aandoen?’ vraag ik aan Josephine. Ze schudt haar hoofd. We zetten de fiets op slot, nemen ons brood mee, zetten Google maps aan en gaan op weg. Het blauwe stipje op het scherm dat onze locatie aangeeft, schuift maar langzaam op.

Net als zijn grote broer de Biesbosch, is het gebied Oeverlanden Hollands Diep een zoetwatergetijdegebied.

‘Loopt u ook route 75?’ horen we ineens achter ons. Als we omkijken, zien we een struise jonge vrouw in een groene blouse die op een scoutinguniformblouse lijkt. ‘Nee, wij zijn aan het overleven,’ roep ik terug. Hoe belangrijk deze bijna-ontmoeting zal zijn, blijkt later.
Het duurt wel erg lang voor we het pontje zien. We vragen aan twee dames hoe ver het nog is. ‘Oh, nog wel drie kwartier,’ zeggen ze eensgezind.
Wat doen we? Josephine heeft inmiddels spijt dat ze haar wandelschoenen niet heeft aangedaan. We besluiten terug te gaan en nog een stukje door te fietsen en het een stuk verderop weer te proberen.

Wandelknooppuntroute 75

Ineens komt onze wandelvriendin ons tegemoet lopen. Ik roep ‘Ben je via het pontje gekomen?’ Ze antwoordt bevestigend. Onze hoop dat we het pontje zullen vinden, neemt toe. Even later zie ik een paal met wandelknooppunt 75 erop die naar links wijst. We stoppen en Josephine trekt haar wandelschoenen aan en we volgen het graspad richting Hollands Diep. Na tien minuten komen we een ouder echtpaar tegen en desgevraagd zegt de man dat het nog 5 minuten lopen is. En inderdaad daar is hij.

Zelfbedieningstouwveerpont De IJsvogel

 

Het is een zogenaamd zelfbedieningstouwveerpont, waarvan er 68 in Nederland zijn. Een rondlopend touw is vast aan de veerpont verbonden, en loopt aan beide oevers over een katrol.

Hoe kan het pontje aan de overkant liggen, terwijl die mensen er net zijn afgekomen? 

Het duurt even voordat ik het katrol over het dode punt heen heb. Het pontje glijdt soepel door het spiegelgladde water. We stappen op en we hebben snel de vaart erin. Aan de overkant zitten een paar gezinnen te picknicken; een jongetje maakt zich los uit het gezelschap en begint mee te draaien.
Volgens het pontjesreglement moeten we aan de overkant afstappen. Anders geldt ‘ie niet. Het jongetje zegt stoer dat hij de pont wel aangesloten houdt zodat we veilig af- en op kunnen stappen. Als we op eigen kracht de terugvaren, zwaaien we naar onze held.

Vooroordeel

In de verwachting dat er op dit streng christelijke eiland geen horecagelegenheden op zondag open zullen zijn, drinken we wat op het terras van de jachthaven. Josephine raadpleegt haar stappenteller en meldt: ‘Vandaag heb ik in deze maand het hoogste aantal stappen per dag gelopen!
én we fietsen rechtstreeks naar de auto in Strijen,’ voegt ze eraan toe.
Aangekomen in Strijen zien we twee grote terrassen vol met mensen. Een man op het terras roept heel hard LINKS. Josephine gebaart naar rechts en we rijden zo op onze auto’s aan.

Eén pontje gedaan.
Nog 19 Nederlandse pontjes te gaan.
Nog 28 Belgische pontjes te gaan.

12 juli 2020.