Een mager pontjesjaar

We fantaseren vaak over hoe het zal eindigen met onze pontjestochten. Doen we de laatste met de rollator? Of raken we er nooit doorheen?

De omstandigheden speelden ons dit jaar parten. Eerst verhuisde Josephine naar Antwerpen, in mei werd ik gedotterd, in augustus werden we teruggeroepen van ons pontjesweekend door een spoedopname van mijn man en last but not least had Josephine een fractuur in haar schouder. Ze moet haar schouder rust geven, ze draagt een mitella.

De fractuur

Nood breekt wet

Dan gaan we maar met de auto. De ontmoeting is in een café-restaurant in de buurt van station Dordrecht. Zondagse kleren hebben we aan. We hoeven immers niet door weer en wind te fietsen.

Met de auto naar Nieuwegein, naar Museumwerf Vreeswijk. De geschiedenis van de binnenvaart wordt hier in beeld gebracht.

Het miezert en we lopen dan ook gauw door naar de zijarm van het Merwedekanaal. Wij hebben aan één blik genoeg. Dit pontje is al een tijd uit de vaart. De medewerker van het museum, die ons gevolgd is, is minder overtuigd. Hij buigt zich over het mechaniek.

Hij doet het echt niet

Wij hebben genoeg aan het zicht van de herfstbladeren, die zich op het pontje verzameld hebben aan de overkant. De man kijkt op en zegt ‘Die boegspriet van het zeilschip zit trouwens ook in de weg.’

Ja, dat hadden wij ook gezien.

De overkant

Pannenkoekrestaurant Vreeswijk

Wij weten heel goed hoe we onszelf kunnen troosten.

‘Weet u een pannenkoekenrestaurant in de buurt?’
‘Nee, ‘ dat wist hij niet. ‘Maar als u hier over de brug gaat, vindt u links wel wat zaakjes om iets te eten.’
We slaan linksaf na de brug en we vinden binnen een paar honderd meter, pannenkoekenrestaurant Vreeswijk met een parkeerplaats voor de deur.

Ondanks dat Josephine geblesseerd is, werkt ze de pannenkoek heel handig naar binnen.

Aanpassing van het Pontjesreglement?

Dit is de tweede keer dat we dit jaar op een pontje stuiten dat langer uit de vaart is dan een paar dagen. De eerste was in Lauwersoog in het hoogseizoen en deze dus in de winter.

‘Waarom tellen we een poging om een pontje te doen, niet als resultaat? We hebben immers moeite gedaan om de veerstoep te vinden. Wij kunnen er niets aan doen dat hij uit de vaart is. En als hij nu sinds gisteren niet meer vaart, is het nog discutabel. Maar beide pontjes waren al enige tijd uit de vaart.

Het nieuwe artikel luidt:

Staan op de veerstoep van het beoogde pontje is voldoende om hem te rekenen als ‘gedaan’.

Stand van zaken

  2006    33        670 km
2007    15        664 km
2008    14        557 km 
2009    18        593 km
2010    26        493 km 
2011    10        497 km 
2012    16        434 km
2013    13        565 km
2014    16        545 km
2015    17        375 km
2016    8        136 km

Het positieve nieuws is dat we in ieder geval wèl pontjes hebben gedaan, ondanks de tegenslag.

Een gedaan. Nog 48 pontjes te gaan.

13 november 2016.