Help! – Josephine emigreert naar Antwerpen

Het blijkt dat je nooit te oud bent om van werk te veranderen. Josephine bewijst dat met haar overstap naar een Belgische uitgeverij. Het betekent niet alleen verandering van de werkomgeving, maar ook van woonplaats. Josephine gaat hartje Antwerpen wonen.

De schrik slaat de trouwe lezers natuurlijk om het hart: Hoe moet het nu verder met de pontjes? Wees gerust, we gaan gewoon door. Misschien wat minder frequent, maar we blijven gestaag doorgaan. De volgende tocht staat gepland voor 5 maart 2016.
Trouwens: in Noordwest-België varen zo’n 30 pontjes.

IJveer 51

 

Motorveerpont voor voetgangers en wielrijders

Josephine moet haar vrije dagen opmaken en dat geeft ons de gelegenheid om door-de-weekpontjes te doen. Alle pontjes achter Amsterdam CS hadden we al gedaan. Deze echter nog niet omdat hij alleen op werkdagen vaart.

Een flinke zuidwesterstorm blies ons vanaf het station naar de Westerdoksdijk. Het IJveer vaart om het half uur. Overdekt konden we met de andere passagiers wachten. Allemaal jonge mensen en een schooljongen met een vishengel.

Een rustmoment

Aan boord was iedereen verdiept in zijn mobieltje, behalve de visser. Die was zijn vistuig aan het controleren.

Aan de overkant

Voort gaat het vanaf de Distelweg richting Zaandam. Aldaar een Pannenkoekhuis googelen: Het Pannenkoekenpaleis in de Wilhelminastraat is de uitkomst.

Tijdelijke verkoop van vuurwerk, dus geen pannenkoeken

Mmm, vuurwerkverkoop. Inderdaad het paleis wordt gesloopt en 20 januari 2016 gaat hij weer open. Daar kunnen we niet op wachten. Dan maar een lekker gebakje bij de koffie respectievelijk thee in de serre van een van de vele zaakjes op het plein. Het laatste sponsorgeld van de Vereniging Vrienden van de Voetveren gaat eraan.

Het Inntel-hotel - vlak bij het station - met de in het oog springende gevel van zeventig losse Zaanse huisjes, uitgevoerd in vier kleuren Zaans groen

De omgeving ziet er hartstikke leuk uit met al die Zaanse huisjes, maar waar is nu de ingang van het station? Uiteindelijk vinden we hem altijd, maar het is ons nog nooit in één keer gelukt.

Ik pak de rechtstreekse sprinter naar Nieuwerkerk aan de IJssel; Josephine rijdt een halte mee en stapt in Amsterdam Sloterdijk op de intercity naar Den Haag.

Of gaat het allemaal automatisch?

Een jonge vrouw (adolescent) gaat met haar vader tegenover me zitten.
‘Mm, wat ruik ik. Het is een geur van snoepjes, die ik vroeger zo lekker vond.’
‘Citroen,’ zegt de vader.
‘Oh,’ antwoordt ze.
‘Zit er eigenlijk nog iemand op de trein,’ vraagt ze even later.
‘Bedoel je een conducteur?’ vraagt de vader.
‘Nee, iemand die de trein bestuurt. Hoe heet ‘ie ook alweer?’
‘De machinist?’
‘Ja, die. Of gaat het allemaal automatisch?’

Ik probeer mijn aandacht bij mijn boek “De ijsmakers’ van Ernest van der Kwast te houden, maar dat valt niet mee met die harde stem en voor mij onnavolgbare zinnen.

Jarenoverzicht

De pontjesjaren wisselen in de hoeveelheid pontjes, die zijn gedaan en de aantallen gereden kilometers. Voor de statistici onder u, de getallen:

1998    6
1999    1          645 km
2000    0          215 km
2001    2          225 km
2002    7          200 km
2003    14        370 km
2004    8          272 km
2005    16        383 km
2006    33        670 km
2007    15        664 km
2008    14        557 km
2009    18        593 km
2010    26        493 km
2011    10        497 km
2012    16        434 km
2013    13        565 km
2014    16        545 km
2015    17        375 km

Niet veel kilometers gereden in 2015. Dat komt hoofdzakelijk door het Waddenweekend. We hebben toen 6 pontjes gedaan in drie dagen en maar 110 kilometer gefietst.

Een gedaan. Nog 55 pontjes te gaan.

22 december 2015.