Dan kijk je de trein in de kont

‘Ik geniet het meeste van de verhalen over de mensen, die je in de trein tegenkomt,’ schrijft een van mijn trouwe volgers. Soms liggen de verhalen voor het oprapen. Andere keren heb ik geen zin om te praten; sommigen geven je echter geen kans om je terug te trekken. Zoals deze keer, twee spraakwatervallen verenigd in een Brabants echtpaar.

Stadsvesten langs de wallen in Veere

Volgens de routeplanner zou de fietsafstand van Middelburg naar Veere 7 kilometer bedragen. Het eerste bordje gaf 9 kilometer aan, het volgende 5 en de daarop volgende 8. Gooi het maar in mijn pet.

In Veere aangekomen zien we gelijk al wallen, maar geen pontje. Na wat heen en weer gerij, schieten we toch maar een wandelend echtpaar aan. ‘Je kunt Veere op twee manieren binnenkomen. Jullie zijn aan de oostkant binnengekomen. Je moet aan de andere kant zijn. Dus, bij het kruispunt linksaf en dan zie je een klaphekje en een bank.’
Een paar honderd meter verder zien we inderdaad een hekje en een bankje en even verder ligt het pontje mooi te wezen.

Zelfbedieningskabelveerpont over de Veste van Veere

Meestal is zo’n trekpontje een eenvoudige ijzeren bak en een hekje met daardoor heen het touw. Hier was echt aandacht aan de vorm besteed. De bak was schuitvormig en de touwen liepen door fraaie bogen.

Elegant oog waar het touw doorheen gaat

Fraai vormgegeven mechaniek

Arnemuiden

Op weg naar het andere pontje van ‘s-Gravenpolder naar ’s Heer-Abtskerke komen we bij Arnemuiden. De Gereformeerde gemeente, de Gereformeerde gemeente, de Hervormde gemeente en de Hersteld Hervormde gemeente heten ons welkom. De koffie/thee kunnen we wel op onze buik schrijven.

Mallardtunnel

Wat een rare naam voor een tunnel. Mallard is het Engelse woord voor ‘wilde eend’.
Een monument geeft het antwoord. In de Tweede Wereldoorlog was de Sloedam (destijds een dijk van 1.000 meter lang en slechts 45 meter breed) de enige toegang tot Walcheren vanuit Zuid-Beveland.
Zowel aan het begin als aan het eind van de oorlog is er hier hevig gevochten. Engelse, Franse en Canadese soldaten  streden voor onze vrijheid tijdens de operatie Mallard van 30 oktober tot 5 november 1944. Het ontroert me altijd dat  soldaten uit andere landen bereid zijn om te sneuvelen voor de vrijheid van jou.

Lewedorp

De Sloedam is verworden tot een slapersdijk. Walcheren loopt naadloos over in Zuid-Beveland. In Lewedorp is zowaar cafetaria De Goede Verwachting open. Een cappuccino, een thee en twee appelgebak worden precies gedekt door het sponsortientje van de Vereniging van Vrienden van Voetveren. De voorspelling van Buienradar komt dreigend dichterbij in de vorm van grijze wolken. We fietsen gauw naar Goes om daar de trein te pakken.

Dan kijk je de trein in de kont

Op het treinbalkon staan al twee fietsen van hetzelfde merk als die van Josephine: Santos.
Dwars daarop staat twee gevouwen vouwfietsen. Onze fietsen kunnen er nog net bij. Op de tegenoverliggende bank worden twee plaatsen voor ons vrij gemaakt door een Brabants echtpaar. De fiets van Josephine wekt altijd bewonderende blikken.  De riemaandrijving en het antidoordraai balhoofd worden steevast geprezen. Troostend wordt gezegd dat ik ook een mooie fiets heb.

Van het echtpaar zijn de vouwfietsen. Ze keren van hun caravan in Zeeuws-Vlaanderen met twee volle weekendtassen met vuil wasgoed terug. De bagagedrager is vervangen door een handig rek waar de weekendtassen goed op passen.

Vandaag hadden ze geluk: De trein sloot aan op de boot van Breskens naar Vlissingen. De man sluit af met: ‘Het is toch sneu als je een trein in de kont kijkt.’

Een gedaan. Nog 66 pontjes te gaan.

26 juli 2015