Zeilboot
‘Willem Barentsz’ vaart alleen maar van half juli tot en met augustus. ‘Zondags
wordt er NIET gevaren’ staat duidelijk op hun website. We kiezen een zaterdag
uit; het blijkt Zwarte Zaterdag te zijn. De dag dat bijna iedereen op vakantie
naar het zuiden van Frankrijk gaat. Onze schreden richten zich echter naar het
Noorden, namelijk Enkhuizen.
|
‘Zo,
we nemen ons plaatsje weer in’
In het VVV-kantoor waar je kaartjes voor de boot kunt
kopen, is het al druk. Er zijn twee loketten en bij het ene loket staat:
Kaartjes Zuiderzeemuseum. Een man en vrouw staan in de deuropening te twijfelen
en de man zegt: ‘Maar daar staat “Kaartjes Zuiderzeemuseum”.’ Ze lopen naar het
bewuste loket, waar geen wachtenden zijn. Het meisje verwijst ze naar de
inmiddels aangroeiende rij. ‘Zo, ik neem mijn oude plaatsje maar weer in,’ zegt
de vrouw terwijl ze zich voor mij in de rij wringt. Josephine en ik houden niet
van opportunisten en we zeggen resoluut: ‘U heeft helemaal nog niet in onze rij
gestaan.’ Ze verdwijnen naar achteren. Bij ons speelde ook nog mee dat we bang
waren de boot te missen.
Matrozen
Onze fiets wordt door twee charmante matrozen, Wessel en
York, aangenomen en op het voordek gestald. We zijn altijd wat ontheemd als we
plotseling onze fiets uit handen moeten geven. Later inspecteren we altijd even
waar ze staan. Meestal staan ze stevig aangesnoerd met andere fietsen. Op de
motor varen we de haven uit. Er wordt omgeroepen dat wie helpen met het hijsen
van de zeilen zich nu moet melden. Ondanks dat ik weet dat het slechts een
bezigheidstherapie is, meld ik me aan.
Drie mannen aan de ene kant, hijsen de giek en 2 mannen
en ik nemen de gaffel voor onze rekening. De matrozen leveren natuurlijk ook
hun aandeel en ik zie dat de ene een onderbroek van Björn Borg aan heeft en de
ander een van Calvin Klein.
Onedin
line
Het geluid van de stampende scheepsmachine wordt
overgenomen door het kraken van het zeiltuig. We voelen een whoop als de zeilen wind vangen en horen
de herkenningsmelodie van de Onedin Line in ons hoofd.
Een gevoel van vrijheid en romantiek overvalt ons.
Aan stuurboord zien we de dijk die van Enkhuizen naar
Lelystad loopt; aan bakboord de Afsluitdijk en later Gaasterland. We zeilen
voor de wind en we dreigen te vroeg aan te komen, dus wordt er nog een extra
rondje gevaren. De motorboot De Zuiderzee
vaart ons voorbij. Ik stel een gewetensvraag aan Josephine: ‘Hebben we met
deze oversteek, ook de motorboot gedaan?’ Josephine schiet in de lach. De motor
wordt aangezet en de kop wordt in de wind gegooid om de zeilen te kunnen laten
zakken.
Alle
Nederlanders spreken zo goed Engels
Aan boord bestel ik bij het meisje achter de bar een Ice
tea met citroen. Ze houdt een pak omhoog waar met koeienletters LEMON op staat
en ze zegt: ‘Ik heb alleen maar dit.’ Sprakeloos gebaar ik dat het goed is. De
man achter mij zegt dat limoen niet hetzelfde is als citroen. Verbijsterd
verlaat ik de bar, troost zoekend bij Josephine.
Van
Urk naar Kampen
Urk ziet er romantisch uit, maar we besluiten toch maar meteen op de pedalen te gaan. De westenwind blaast ons voort langs het Ketelmeer, terwijl we nat gespetterd worden door het opspattende water en we moeten hard in de remmen knijpen om even wat te drinken bij de Schokkerhaven. In Kampen rijden we zo het perron op.'Zo, u heeft niet de boot terug genomen?' merkt een man op een bankje op. We wisselen reisinformatie uit en zij zijn eerst Urk ingegaan en hebben daarna de bus naar Kampen genomen. Langzamerhand herkennen we meer medepassagiers van de boot. Toch een beetje Zwarte Zaterdag.
Van
Kampen naar huis
Op het gezellige geluid van de dieselmotor schommelen we
naar Zwolle. Indachtig de vorige keer, besluiten we nu goed op te letten en ons
nu al op te splitsen. Josephine naar Den Haag Centraal, ik naar Rotterdam
Centraal. We hebben maar 5 minuten overstaptijd en we missen dan ook onze aansluiting, maar dat vinden we niet erg. We
nemen een ijsje en ik neem een Cornetto
Classico die volgens de reclame NEW is!?
Utrecht
Centraal
Het fietsbalkon is overvol en er ontstaat een opstopping
omdat de fiets die het verst naar achteren staat, nu eruit moet. Bovendien
probeert een groot Surinaams gezelschap tegelijkerijd in te stappen, terwijl
nog niet iedereen de trein heeft verlaten. De conducteur ziet het met lede ogen
aan. De dames van het Surinaamse gezelschap bereiden blijkbaar een maaltijd
voor en terwijl ik 8 kilo hamlappen, 4 kilo kip, 2 kilo gele rijst hoor, dommel
ik weg.
Een pontje gedaan; nog 71 te gaan.
3 augustus 2013.
5 opmerkingen:
Jullie gaan steeds meer bijzondere pontjes bestieren. En dat jij ook altijd alles in je omgeving waarneemt is typisch iets voor jou. hiermee doel ik op de onderbroek van Björn Borg en van Calvin Klein.
Heel veel plezier met de volgende pontjes.
Sorry, ik wil niet anoniem blijven. Bovenstaande reactie is van Nel.
Leuk, Bettie, vooral dat stukje over de icetea met lemon .... een beetje zelfde soort verwarring als je in Engeland een paprika wilt, moet je een red pepper vragen!
Wilma
Bettie,
Het was weer een leuk verhaal.
Jullie hebben vast genoten.
Tot morgen
Groet
Mieke
Na je reprimande van jl. zondag kan ik niet achterblijven. Matrozen, mooie onderbroeken, jullie zien nog eens wat. Jammer dat jullie met 2 personen moeten zijn, anders ging ik een keer mee. Vind het trouwens een heel erg leuk verslag. Kampen, de geboortestad van Aad's vader. Leuk, leuk, leuk.Groetjes, Bep
Een reactie posten