Bedenk een naam voor pontje Pius-haven in Tilburg

Optimistisch als wij zijn, dachten we dat het pontje over de Piushaven in Tilburg wel zou varen. De sluitingsdatum voor het opgeven van namen was immers 1 november.

Station Tilburg

Josephine staat me op te wachten als ik de trap afdaal van het perron. Mijn reis heeft wat langer geduurd door werkzaamheden op het spoor. Het was keurig georganiseerd. Vanaf het perron stonden er al borden met ‘snelbus’. Buiten stonden NS-medewerkers met gele hesjes om alles ordelijk te laten verlopen.
We lopen de stad in en vertellen elkaar onze wederwaardigheden van de afgelopen weken. Na een kwartier bereiken we de Piushaven. Op informatieborden lezen we dat de Piushaven een belangrijke schakel was in het netwerk van beurtvaartdiensten dat Noord-Brabant met de rest van Nederland verbond.  Willem I en II hebben een belangrijke rol gespeeld in het totstandkoming van de haven. Op 4 april 1923 werd hij in gebruik genomen.

Piushaven

We volgen de route De Waterkant met informatiepanelen waar we de geschiedenis van schepen en gebouwen kunnen lezen. Houten steigers nodigen uit tot flaneren. Hardlopers, hondenuitlaters en gezinnen gebruiken dit pad  voor hun zondagse activiteiten. De vele horeca duidt op een druk uitgaansleven. Op deze zondagochtend is alles nog dicht.

De Piushaven komt uit op het Wilhelminakanaal. Hier in de buurt moet het pontje liggen. We zien een afgetimmerd pontgat.

Is dit het pontgat?

‘Nee, die komt verderop te liggen,’ zegt een echtpaar. Er is  protest van omwonenden.’
We laten ons fotograferen op de beoogde aanlegsteiger.

Wij zijn er wel, maar de pont niet!

Op naar de koffie respectievelijk thee. Het terras van café Slagroom met zijn warme spiralen ziet er aanlokkelijk uit. We zien steeds meer jongelui met een oranje/groene sjaal. Natuurlijk! Het is de 11^e van de 11^e. Niet alleen werd op die dag, honderd jaar geleden, de wapenstilstand om 11 uur getekend om het einde van de Eerste Wereldoorlog te bevestigen, maar het is ook het begin van de carnaval.

De elfde van de elfde

De kleuren van Tilburgse zijn geel en blauw. Voor het carnaval werden afwijkende kleuren gezocht. Geel en blauw zijn primaire kleuren en daar zijn de bijbehorende secundaire kleuren bij gezocht: oranje en groen.

Wij strekken onze benen, bestellen huisgemaakte gehaktballetjes. Dat kan niet, de oven is stuk. Dan maar een uitsmijter respectievelijk omelet. Een blaasorkest komt voorbij met jongelui in hun kielzog.

Nee, ze stoppen niet voor café Slagroom.

De jonge mannen verlaten de optocht en komen het terras op. Hun blauwe kielen zijn versierd met blikken onderscheidingen, die vrolijk rammelen. Op hun rug een sticker ‘Unne èchte Kruik’. Wanneer de paardentram met een tractor voor komt voorrijden, sjouwen de jongens kratten en trays bier ernaar toe. Bij het zien daarvan bestellen we een La Trappe. Die is echter niet voorradig. We nemen ons verlies en bestellen een bokbier van Hertog Jan.

Geluk bestaat.

Bij het teruglopen naar het station stellen we vast dat je de deur uit moet gaan om wat mee te maken. Dat het pontje nog niet in de vaart was, is verdwenen in alcoholnevelen.

Thuis markeer ik hem als ‘gedaan’.

Tijd om de balans op te maken: We hebben dit jaar 16 pontjes gedaan. Precies verdeeld over Nederland en België.

Nog 29 Nederlandse pontjes te gaan.
Nog 28 Belgische pontjes te gaan

11 november 2018

Gebroeders De Witt

Veel van de catamarans in Dordrecht hebben we al gedaan, maar nog niet die naar Papendrecht

Station Dordrecht
In de hal wacht ik op Josephine, die gelijk bekent dat ze haar portemonnee is vergeten en ook de pontjespot.
In Dordrecht zijn we vaker geweest en op ons gemak lopen we naar de Merwekade. Nog 4 minuten en dan komt hij eraan. Ik kan met de OV-chipkaart betalen en voor Josephine koop ik een kaartje. Josephine betaalt me meteen terug met haar vingerafdruk op haar telefoon.
Aan de overkant gaan we op het winderige terras zitten. Wel in de zon. De jongen die ons bedient, heeft niet paraat welk gebak ze hebben. We bestellen wat hij opnoemt. Jaloers kijken we naar het gebak dat andere mensen krijgen.

Gebroeders De Witt
Verkleumd stappen we weer op de catamaran.
We staan op de Visbrug stil bij het monument van Johan (Jan) de Witt, raadspensionaris (Dordrecht, 1625 – Den Haag 1672) en zijn broer, Cornelis (Dordrecht, 1623 – Den Haag 1672). Voor de oproer die uiteindelijk leidde tot het lynchen van de broers waren geen social media nodig. In die tijd waren pamfletten voldoende op veel mensen op de been te brengen.

De terrassen liggen heerlijk in de zon en we worden snel opgewarmd. Langs een andere route lopen we terug naar het station.

Nog 30 Nederlandse pontjes te gaan.

Nog 28 Belgische pontjes te gaan

14 oktober 2018