zaterdag 25 april 2020

Heimwee- en troostpontjestochten – deel II

Voor control freaks als Josephine en ik, was de trotse aankondiging dat het pontje over de Overijsselse Vecht het eerste volautomatische pontje was, geen aanbeveling. Maar … je wilt alle pontjes van Nederland doen of niet. 

Ik vroeg aan Josephine wie er over boord zou gaan als het pontje ermee ophield. 
‘Jij,’ was haar resolute antwoord.
‘Waarom ik?’ wilde ik weten.
‘Jij bent meer geneigd tot een fysieke inspanning dan ik.’

In de 22 jaar dat we de pontjestochten doen, durven we gerust te stellen dat het pontje bij onze aankomst in 99% van de gevallen aan de overkant ligt. Zo ook nu. Dat gaf ons de kans om het aanleggen te volgen. En onze aanvankelijke onrust weg te nemen.

Blijf kijken, want aan het einde zie je Josephine met haar jaren-tachtig-kapsel.



5 opmerkingen:

Anoniem zei

Je hebt me weer een leuke start van de zondag bezorgd👍😎👍

Marjan

Anoniem zei

Haha. Het lijkt zelfs een beetje spookachtig als ie aanlegt en de klep naar beneden gaat. 😳

Josephine

Anoniem zei

Ik heb de twee terugkijk filmpjes bekeken. Slow food voor de ogen. Daar is het nu tijd voor. Gisteren hebben we The red turtle helemaal uitgezeten. De vorige keer zijn we niet verder gekomen dan het moment waarop het vlot een aantal keren kapot gestoten wordt.
Hermine

Hans zei

Een echte thriller....., ik wachtte op de ijselijke gil , die niet kwam... . En wel een jaren-80 kapsel, zonder fiets.

Anoniem zei

Nou dat was weer een fraaie! Een mooi pontje en op het laatst nog een persoon erop 😊
Leuk gedaan Bettie!
Groet
Mieke