donderdag 30 november 2017

De gewone Nederlander

‘U spreekt met Talpa, wij hebben gehoord van uw leuke hobby en dat past goed binnen het concept van ons programma De Vloggende Hollanders. Het wordt een nieuwe dagelijkse realityshow waarin tientallen landgenoten hun leven delen met heel Nederland. Dit kan van alles zijn van iemand die zijn droom wil waarmaken of een stel dat gaat trouwen. Maar ook de kleinere onderwerpen komen aan bod zoals jullie doel om alle pontjes van Nederland te bezoeken per fiets! 
De “gewone” Nederlanders die mee doen aan dit programma vloggen over hun bevindingen tijdens het ‘avontuur’ of laten zien welke voorbereidingen zij allemaal treffen. Hierin is het de taak om zelf dit allemaal te vloggen, maar uiteraard zal je ook bijgestaan worden door onze eigen cameraman waardoor bepaalde belangrijke momenten worden opgenomen.

Eerst ben ik wel enthousiast. Het trekt me wel aan om te leren vloggen. Maar Josephine – nuchter als altijd – lijkt het geen goed idee: ‘Heb je wel gezien wat voor soort vloggen het zijn, ik zag er een die haar bevalling gaat filmen. En veronderstel dat de mensen op ons stemmen, dan moeten we blijven doorgaan.’ 
Tja, daar had ik niet aan gedacht.


De gewone Nederlanders

We zoeken de weldadige rust op van Noord-Beveland. Het regent als we aankomen. De lantaarns van café ‘De Patrijs’ lokken ons naar binnen. We worden ontvangen door het rustgevende getik van biljartballen. Er is een driebandentoernooi aan de gang.

Waar zijn de degelijke houten biljartscoreborden van vroeger gebleven?
De scheidsrechter roept de stand op beschaafde toon door naar de man achter de lap top die met een beamer is verbonden. Zo kunnen alle bezoekers de stand volgen. In de blauwe balk zien we de namen van de deelnemers. Prachtige Zeeuwse namen komen langs: Gillis, Bartel, Leendert en Stoffel.
Even later komen schalen met kaasblokjes, plakjes leverworst en snijworst.

Een robuuste spoelbak

Als ik op het toilet een ouderwetse spoelbak zie, weet ik dat niemand zich hier afvraagt wat de gewone Nederlander is. Ze zijn het gewoon.

Colijnsplaat

De druppels lopen nog steeds van de ramen af. We zullen toch echt op pad moeten. Onze regenpakken hebben we niet voor niets meegenomen.
Voor het café staat het monument ‘Houen jongens’

"Houen jongens" van Jan Haas

In de helse nanacht van 1 februari 1953 hielden de dorpsbewoners de wankelende vloedplanken op haar plaats, totdat een losgeslagen schip op de kade werd geworpen en de taak overnam. Zo bleef het dorp voor overstroming gespaard.

Voetveer

In de Nieuwsbrief van Vrienden van de Voetveren van 15 juni 2016 werd aangekondigd dat de Stichting Landschapsbeheer Zeeland vijf kleine trekpontjes in werking had gesteld: Alle liggen ze over een kleine watergang, en alle zijn gelegen in een wandelroute.

Vandaag doen we de laatste uit die serie van vijf. Ze hebben alle vijf de typerende haken waardoor het blauwe trektouw is gespannen. We varen heen en weer over de Valkreek.

 
Zelfbedieningskabelveerpont

Aan de kust was harde tot krachtige wind voorspeld. Terwijl we tegen de wind in zwoegen, vragen we ons af of we aan de kust rijden. Het bord aan de rand van het dorp geeft uitsluitsel: Colijnsplaat: “Parel aan de Noordzee.”

Kortgene

Zodra we een weg zien, die ons zal verlossen van de tegenwind, slaan we af. Dan zien we Wissenkerke maar niet.
In Kortgene is het gezellige familiehotel
De Korenbeurs-Willem4 open. We bestellen een Zeeuwse bolus. Die zijn helaas op. Doe dan maar appelkruimelgebak. Als ook dat op blijkt te zijn, stellen we ons tevreden met appelgebak.

Zou het door Willem IV komen dat alles hier oranje is?




We weten dat we op de terugweg meer voor de wind zullen hebben dan tegen, maar we moeten toch nog behoorlijk buffelen. Het lijkt wel een triathlon: met een trekpontje varen, fietsen en nu nog een hoge brug over lopen.

(Brom)fietsers afstappen
Tevreden over onze prestaties sluiten we weer aan bij het publiek van het  driebandentoernooi. De koffie en het fris hebben hier en daar plaats gemaakt voor bier. In plaats van kaas en worst worden nu bitterballen, vlammetjes en kipnuggets gepresenteerd.

Eén gedaan. Nog 36 pontjes te gaan.


19 november 2017

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Hoi Bettie,
Ik heb weer genoten van het pontjesverhaal. Wat betreft Talpa: het is heel leuk om daaraan mee te doen. Het is goed om het te overwegen. Zitten er consequenties aan vast of is het alleen maar leuk om dit met zoveel kijkers te delen? Uiteindelijk zijn jullie ook gewone Nederlanders, wel met iets bijzonders.
groeten, Corrie

Anoniem zei

Ha Bettie,

Jullie maken toch avonturen met zijn tweeën bij de pontjestochten. Heerlijk, om zo mee te genieten.

Groet
Mieke