De ponton

Wij zijn wel wat gewend als het gaat om pontjes die niet kunnen aanleggen. Soms moeten we een aanloop nemen om naar de kant de springen. Bij hoog of laag water moet de pont ergens anders aanleggen. We moesten ook wel eens waden naar de kant. Vandaag een nieuw fenomeen. Een ponton ligt dwars voor de aanlegsteiger.

 De ponton is te hoog voor de loopplank van het pontje. De veerbaas en zijn vrouw bieden hun excuus aan. Wij stellen ze gerust. Of we nu aan deze kant van de Maas fietsen of aan de andere kant, ons maakt het niet uit.

Het lijkt wel tegenwerking van een zeer charmant pontje en veerhuis. Zo ontwikkelt, exploiteert en onderhoudt de stichting Uit®waarde,  in het Lingegebied, Betuwe , Over-Betuwe, Land van Maas en Waal en Bommelerwaard de toeristische en dagrecreatieve infrastructuur. En pontjes horen daar natuurlijk bij. Op hun website worden tien pontjes genoemd. Het pontje van vandaag komt niet voor.
Het pontje is ook niet opgenomen in het knooppuntennetwerk. Dat scheelt natuurlijk pontjesklanten, maar ook koffiedrinkers.
Is hier sprake van oneerlijke concurrentie?

Het Oude Veerhuis

We varen terug en drinken nog wat op de uitnodigende veranda van het Oude Veerhuis.

Het zonlicht wordt gefilterd door de moderne glas-in-loodramen.

Eigenlijk willen we hier blijven zitten. Zelfs slapen behoort hier tot de mogelijkheden. De kamers naast de gelagkamer zien er aantrekkelijk uit.

We vermannen ons en gaan nog even een rondje fietsen. Het duurt inderdaad lang voor we het eerste knooppunt vinden. Op de Waaldijk stoppen we bij een monument.

Monument 43rd Reconnaissance Regiment

Het monument herdenkt 4 jonge (19,19, 22 en 29) Britse soldaten die op 26 oktober 1944 een verkenningsvlucht uitvoerden boven dit rivierengebied.
De scheur in het beeld is veelbetekenend.
De tekst op het monument eindigt met:

WE WILL REMEMBER THEM

Dat komt uit het vierde couplet van het gedicht ‘For the Fallen’

They shall grow not old, as we that are left grow old:
Age shall not weary them, nor the years condemn.
At the going down of the sun and in the morning,
We will remember them.

Ondanks het zachte herfstweer krijg ik het koud als ik aan mijn bezoek aan de Menenpoort in Ieper denk. Sinds 1928 (uitgezonderd 1940 tot 1944) wordt hier iedere avond, klokslag acht uur door een groep klaroenblazers van de Stedelijke Brandweer de Last Post gespeeld. Daarna worden deze regels opgelezen en de aanwezigen (in de zomer kunnen dat 1.000 mensen zijn) herhalen de laatste regel.

Rossum

Bij Rossum dat zowel aan de Waal als aan de Maas ligt, kijken we op een bankje naar de schepen op de driesprong van rivieren.

Op de voorgrond ligt rood- en zwartbontvee door elkaar.

We mijmeren over Raymond, Reginald, Ron en Jack die over dit rivierenlandschap hun verkenningsvlucht uitvoerden en zo zijn dood gegaan.

WE WILL REMEMBER THEM

Eén gedaan. Nog 37 pontjes te gaan.

17 september 2017