maandag 27 augustus 2012

Beatrix – Beerta - Blauwestad – Borkum

In een documentaire over de Blauwestad in Groningen werd gewag gemaakt van het feit dat koningin Beatrix had gezegd bij het onder water zetten van goede landbouwgrond voor het nieuw te creëren woon-, werk- en recreatiegebied in Oost-Groningen dat ze dit nooit weer zou doen. Ik geloof niet dat ze dit heeft gezegd. In een andere documentaire had ik eens gezien hoe nauwgezet ze haar werk voorbereidt. Ze zal dus niet echt verrast zijn geweest dat ze deze keer iets onder water moest zetten in plaats van dat ze een dijk moest sluiten.Door de kraan open te draaien, zorgde de koningin ervoor dat het eerste water het 800 hectare grote meer van de Blauwestad kon instromen.



Zelfbedieningskettingveerpont van Beerta naar Reiderwold over de Reide.
Voor ons levert het in ieder geval werk op. Als iets onder water wordt gezet, komen er ook pontjes. Met de trein reden we naar Winschoten. Van daaruit was Beerta, waar het eerste pontje ligt, goed te bereiken. We konden het niet vinden en een man met een hond legde uit dat we bij een groot rood ehm… ding, linksaf moesten slaan.
Dat grote rode ding zagen we pas toen we al aan de overkant waren. Op de foto is in de verte de rode uitkijktoren te zien.

Zelfbedieningskettingveerpont van Beerta naar Reiderwold over de Reide.

Er staat een flinke wind, maar we hebben hem in de rug of opzij.

Zelfbedieningskettingveerpont van Nieuwe Weg naar eiland Hidra over het Oldambtermeer
Het volgende pontje zou niet ver hiervandaan moeten zijn, maar we liepen iedere keer op water vast zonder een pontje. Uiteindelijk zagen we hem. Er kwam net een wielrenner aan en wij gedroegen ons meteen als twee hulpeloze vrouwen; hij ging meteen draaien, maar naar een paar meter blokkeerde de ketting. Even leek het erop dat we niet meer heen of weer konden. Via de meerpalen wisten we toch de kant te bereiken. We stapten af; de wielrenner draaide zich echter om en voer snel met het pontje weg , ons verbijsterd achterlatend. Er zat niets anders op dan het pontje weer deze kant op te halen en over te varen. We moesten echter weer terug naar de kant waar we gearriveerd waren, omdat we door moesten naar Loppersum, waar we een hotel hadden besproken. Dat was onze straf voor het voorwenden van hulpeloosheid.

Zelfbedieningskettingveerpont van Nieuwe Weg naar eiland Hidra over het Oldambtermeer

Zaterdag, 25 augustus 2012
Josephine stippelt een leuke route uit naar Eemshaven via Zeerijp, ’t Zandt, Garsthuizen, Zandeweer, Uithuizermeeden en Roodeschool. Fietsen op het platteland is romantisch, maar heeft zo zijn schaduwkanten, zoals klei op de weg.


In een bocht gaat Josephine onderuit; een grote schaafwond is het gevolg.

Motorveerboot over de Waddenzee van Eemshaven naar Borkum(D)
Wij discussiëren er nooit over of een vaartuig wel of geen pontje is. Als hij in het boekje van de overzetveren staat, is hij voor ons een pontje. We waren al wel gewend in Zuid-Limburg de grensrivier de Maas over te steken naar België. In Duitsland waren we echter nog niet geweest op onze tochten. We hadden al gezien dat de boot aanlegde bij het uiterste puntje van de haven en dat we dus een behoorlijk eind moesten fietsen als we eenmaal in Eemshaven waren. Ook hier fietsten we doodlopende wegen in, die eindigden bij een boerderij, een sloot of een dijk. En de tijd verstreek maar opeens vonden we een doorsteek en met de wind mee, waren we toch nog op tijd. We moesten ons opstellen onder de klok en dan zou de kapitein onze kaartjes controleren. We geloofden het maar half, maar inderdaad kwam er een man met 4 strepen en een ster op ons afgelopen om de kaartjes af te scheuren. De tocht duurde 50 minuten.

Borkum (D)
Aan de overkant moesten we een lang fietspad (5 km) afrijden om in het dorp Borkum te komen. We krijgen een flinke bui op onze kop, maar eerdat we ons regenpak aan hebben, is het alweer droog. Het hotel was snel gevonden, we checken in en lopen 200 meter naar rechts en we staan op de boulevard.


Prachtige vliegers boven de bonte strandstoelen.

We drinken en eten wat op de boulevard en ineens barst er een bui los, maar wij zijn de enigen, die kunnen blijven zitten onder de parasol.




Met de trein naar huis
De volgende ochtend fietsen we weer terug naar de boot en het blijkt dat de wind een beetje gedraaid is en we hebben nu weer gedeeltelijke in de rug. Waar hebben we dat aan verdiend? Een kort tochtje naar Roodeschool en daar stappen we op de trein voor een tocht van 5 uur.


De Arriva-trein Hotze Schuil (kaatskampioen)

Om kwart voor 8 stap ik het huis binnen. Nog op tijd voor Zomergasten. We hebben 130 kilometer gereden, de 3 beoogde pontjes gedaan en over het algemeen mooi weer gehad met een enkele flinke bui.

Nog 82 te gaan.

26 augustus 2012.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Er ging dit keer dus wel iets boven Groningen. Mooi verhaal weer. Er is ook een route rond de Eems, met Delfzijl en Emden. Staat die boot ook in jullie boekje? Bij mij staat de tocht op het wensenlijstje. Om dan meteen nog wat stamboomonderzoek in Emden te doen.
Hermine

Anoniem zei

Hoipiploi,

Ben je al uitgerust van jullie laatste tocht? Het was een spannende tocht hoor en nu eens voor mij niet herkenbaar,
daar waren we nog nooit geweest, nog maar 86 te gaan, wat gaan jullie daarna doen?
Maar eerst deze, vind je ook niet, ik vind de verhalen altijd leuk om te lezen.

Betttie veel groeten ook aan Gerard
doei Corrie

Anoniem zei

Het was weer leuk om de blog te lezen……………. Dank je wel.

Groet
Mieke