Naarstig zoek ik aan de vooravond van 23 december 2007 naar de Nieuwsbrief van de Vereniging Vrienden van Voetveren waarin staat dat de Trekschuit in Midden-Delfland weer in de vaart is. Ik vind hem niet. Wel vind ik een Nieuwsbrief van juni met de volgende onheilspellende mededeling:
Vlaardingen Vlietzicht – Maasland Duifpolder (ZH18)
Het fiets- en voetveer over de Vlaardingervaart 'De Trekschuit' is dit lente- en zomerseizoen niet in de vaart. Reden hiervoor is dat de pont te veel en te vaak technische mankementen heeft. In verband met technische storingen en uit veiligheidsoverwegingen heeft de provincie Zuid-Holland besloten de zelfbedieningspont 'de Trekschuit' voorlopig uit de vaart te houden. De ketting waaraan de pont wordt voortbewogen komt regelmatig vast te zitten in de lierkast waardoor de pont niet meer voor- of achteruit kan en de ketting vaak te strak komt te staan. Dit levert onveilige situaties op bij de doorvaart van boten.
Met een “Ik weet zeker dat ik heb gelezen dat hij weer in de vaart is” ga ik toch op pad. Het station Schiedam-Centrum is een ideaal uitgangspunt voor ons beiden. Voor mij rijdt de metro er rechtstreeks naar toe en Josephine heeft een rechtstreekse verbinding met de trein vanaf Hollands Spoor.
Vanaf Schiedam fietsen we eerst richting Vlaardingen en van daaruit bereiken we Midden-Delfland. Als we onder de A 20 rijden, horen we in de verte het onmiskenbare geluid van schaatsers. Het dooit toch op dit moment? Gisteren heb ik nog heerlijk geschaatst, maar dat kan toch niet meer? De hele dag zullen schaatsgeluiden ons begeleidden.
Langs de Vlaardingervaart komen we al snel de aankondiging van De Trekschuit tegen. Recentelijk is er nog een boot door de Vlaardingervaart gegaan, maar het ziet er toch niet naar uit dat de pont hier doorheen kan. Na 250 meter zien we aan de overkant De Trekschuit liggen, muurvast in het ijs. Op 6 mei 2006 stonden we aan de andere kant en toen was hij uit de vaart.
“Als we nu naar de overkant lopen, dan hebben we hem toch gedaan?” probeert Josephine hoopvol. Ik moet toegeven dat het pontjesregelement niet voorziet in dit soort situaties. Maar dan zou het betekenen dat we in 2006 naar de overkant hadden kunnen zwemmen en we hem al af hadden kunnen strepen. “Nee, dat geldt niet.” besluit ik snel.
Ondanks dat we nog maar 13 kilometer hebben gereden, gaan we toch al een boterhammetje eten met een beker thee. Nergens is een bankje te bekennen. “Zullen we op die hoge stoelen daar in de verte gaan zitten?” Josephine voelt daar niet voor; die heeft met gewone stoelen al vaak moeite om met haar benen op de grond te komen. Die heeft al ervaring met bungelende benen. We besluiten dan maar op de veerstoep te gaan zitten met onze voeten op het ijs. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. Bovendien hebben we zo ook goed uitzicht op De Trekschuit.
Vervolgens rijden we via het Abtwoudse Bos weer terug naar Schiedam. De lunchroom, die een vrouw op leeftijd ons aanbeveelt, kunnen we niet vinden. Als we langs het Stedelijk museum lopen, besluiten we daar maar wat te drinken. Hete chocoloade voor Josephine, voor mij een cappuccino décaf. We blijven een hele tijd zitten kletsen en wanneer we weer buiten komen, is het aardig koud geworden.
De vaste lezers denken misschien wel: “Wat een teleurstelling weer”. Maar wij hebben onze beweging gehad in de frisse lucht en daar zijn we altijd tevreden over. Anders hadden we maar een beetje op de bank gehangen. Bovendien weten we de volgende keer, snel deze pontjes te vinden.
Statistisch gezien, is 2007 een goed pontjesjaar geweest. Kijk maar eens naar deze tabel:
1998 6
1999 1
2000 0
2001 2
2002 7
2003 14
2004 8
2005 16
2006 33
2007 15
------------------------
Totaal 102
Maar... nog steeds 98 te gaan.
6 opmerkingen:
Lieve Betty,
Jouw pontjesverhalen lees ik altijd en wou het liefst een keer meefietsen.
Heel veel liefs,
Maghi
Toch weer leuk om te lezen. Het was een heerlijke tocht met lekker weer. Nog steeds 98 te gaan? Gelukkig hebben we nog genoeg tijd.
Hebben jullie er echt 33 gedaan in 2006? Wow, dan waren jullie bijna elke maand wel 3 keer op pad. Ik ben trots op jullie voor zoveel doorzettingsvermogen! Hoe kwamen die stoelen daar eigenlijk, staan die daar altijd?
Ik zit vertwijfeld achter mijn computer, want mijn vorige reactie is ook weer in het 'verloren woorden-universum' terecht gekomen.
Die reactie was trouwens een heel lovende, met complimenten over jullie moed en doorzettingsvermogen, over het negeren van sneeuw en vrieskou, et cetera.
Daar wil ik het nu niet meer over hebben. Wat ik wel jammer vind is dat jullie niet op die stoelen zijn gaan zitten. Daar had ik graag een foto van gezien: Josephine met haar benen bungelend boven de grond en Bettie gewoon met haar voeten op de grond, met die lange stelten van haar. Maar goed, dat pontje moet toch nog een keer gedaan worden, dus kijk ik er nu al naar uit. Verder wil ik mijn verontrusting uitspreken over het feit dat jullie voor 2007 wat frequentie betreft naar het niveau van 2005 teruggezakt zijn. Ik maak me hier zorgen om.
Maar ik ben veel te negatief. Ik heb er alle vertrouwen in dat 2008 een topjaar gaat worden.
Josephine, langs deze weg wil ik je gelijk nog een gelukkig nieuwjaar toewensen, en voor jullie beiden hoop ik dat het een vruchtbaar pontjesjaar mag worden.
Bettie,
Ik lees je verhalen met veel plezier. Als ik je pontjesverhalen lees krijg ik altijd zin om zelf weer iets te ondernemen.
Jannetje
Beetje late reactie, maar ik vind dit verslag een mooie jaarafsluiting. Ik kijk uit naar jullie eerste verslag van 2008!
Ton, wat betreft dat 'verloren-woorden-universum', daar heb ik ook last van... Ik kopieer altijd mijn tekst voordat ik op 'publiceren' druk. Als het dan mis gaat, hoef ik 'm niet 2x in te typen. Maar goed, dat heeft niks met die pontjes te maken!
Een reactie posten