"Als het meezit heb ik m’n nieuwe fiets bij me!!!!" mailde Josephine aan de vooravond van de derde poging om De Trekschuit in Midden-Delfland te doen. Twee weken daarvoor, 13 januari 2008, was onze oorspronkelijke afspraak niet doorgegaan, omdat Josephine weer een verhaal aan haar valgeschiedenis kon toevoegen. In een droom was ze namelijk uit bed was gesprongen en had daarbij haar kleine teen gebroken.
Oorspronkelijk stond het zelfbedieningsveer over de ’s-Gravelandse Vaart tegenover de buitenplaats ‘Schaep en Burgh’ in Noord-Holland op het programma. Maar gelukkig had Josephine op tijd op de site van de NS gezien dat de treinen tussen Gouda en Woerden in dat weekend niet reden. Ze stelde voor om toch maar weer De Trekschuit te proberen. Ik had er niet zo’n zin in om weer daar naartoe te rijden, maar ja, hij moet toch een keer gedaan worden.
In de glazen kooi van de lift in het station van Schiedam zag ik de nieuwe fiets van Josephine al naar beneden komen. Een mooie helblauwe kleur. Een custom-built Santos Bike. Ze heeft nu zelfs een standaard aan het voorwiel, wat handig is als je ook bagage voorop je fiets hebt. Na de fiets uitgebreid bewonderd te hebben, geef ik aan Josephine de dvd van http://www.hollandheritage.tv/, die ik van Menno Mennes heb gekregen. Blader naar de een na laatste pagina en bekijk het filmpje “Pontje Doen”. Als je hem bestelt, zie je ook het interview met ons in onze kekke fietspakjes.
Menno hebben we in 2006 ontmoet en hier volgt een samenvatting van de lange mail die hij ons diezelfde avond nog schreef:
De meest bizarre draaidag uit mijn leven
Beste Bettie, Josephine en George,
Vandaag was zó'n bijzondere dag dat ik jullie mijn verhaal niet wil onthouden. Eerst zal ik jullie even aan elkaar voorstellen. Bettie en Josephine zijn twee zeer spontane en sportieve dames die reageerden op onze oproep om bijzondere verhalen. Zij schreven, dat ze álle pontjes in Nederland wilden bezoeken per fiets en vroegen of wij hierin geïnteresseerd waren.
George Hak hebben we via de pontschipper Richard Koops uit Culemborg opgespoord i.v.m. een heel bijzonder geschilderde oranje scooter op de spoorbrug bij Culemborg met de tekst “Klaes miss you” met een datum erop. Het bleek dat Klaes na vele jaren met deze pont 2x per dag te hebben gereisd, was overleden, en zijn medepassagiers hadden deze scooter met tekst ter herinnering op de spoorbrug geschilderd. George Hak zal voor de camera deze Klaes een "gezicht" geven. Tot zover de verschillen, maar voor ons interessant.
De overeenkomst is, dat ik jullie alle drie heb meegedeeld dat het nog even zou duren, maar dat ik er op terug zou komen.
Het gevoel wat ik aan deze dag, 3 juni 2006, heb overgehouden is er een van: hoe bestaat het, hoe is het mogelijk, dit moet door iets gestuurd zijn, dat kan niet anders (en ik ben niet religieus), want:
Eigenlijk had ik vandaag in Ghana moeten zitten om een Ghanese artiest te portretteren, die wordt geïnspireerd door Rembrandt. Dit werd mij door de geneeskundige dienst afgeraden omdat mijn gelekoortsprik al twee jaar verlopen is en een nieuwe op deze korte termijn geen bescherming biedt.
Het laatste shot was eigenlijk ook niet gepland. Ik draaide toch maar van de houten "veerstoep", omdat ik de aankomst vanaf de overkant nog wilde draaien. Op dat moment stapt er een vrouw op deze houten vlonder en ik vraag vriendelijk of ze even heel stil kan staan omdat het anders zo trilt. Toen dit shot erop stond en ik wilde inpakken staan daar twee dames... en die zeggen: "Ben jij Menno Mennes?" ik zeg: "Ja,” (en kan het nu nog niet bevatten) ik zat al te denken dat er enige gelijkenis was met de foto (dit was een foto in de winter, met muts en zo) die jullie stuurden, “maar dan zijn jullie Bettie en Josephine!" "Ja, dat klopt". Dit alles (ontmoeting met George Hak en Bettie en Josephine) op één dag... wat betekent dit?
Enfin, het aanbod van de schipper die ons eerder al koffie aanbood, wat wij dit beleefd hadden afgeslagen omdat we verder moesten, heb ik nu toch aangenomen omdat wij door dit bizarre gebeuren toch graag mee wilden varen. We hebben Bettie en Josephine uiteraard geïnterviewd, onze koffie gedronken en zijn zeer verbouwereerd naar het laatste pontje gereden, de Ut 03 bij Nigtevecht. De oogst van vandaag: 6 pontjes en twee bizarre ontmoetingen, die door allerlei foutjes en het niet doorgaan van een reis naar Ghana, vandaag hebben plaatsgevonden. Volgens mij kan dit uitsluitend betekenen dat we op de goede weg zijn en dat Pontje doen? een succes wordt waar héél veel mensen van zullen gaan genieten!
Menno Mennes
Sinds die bijzondere dag hebben we mailcontact gehouden en zo hebben we de afgelopen weken kunnen volgen hoe hij geïnterviewd is voor De Telegraaf, de radio en het blad Plus. De trailers zijn ook op YouTube gezet: Dutch Ferries http://www.youtube.com/watch?v=DBqoUPDl-lo.
Na één week stond hij al in de top 100! De trailers van “Oude vissersplaatsen” en “Windmolens” zijn ook schitterend.
Met onze ogen dicht – bij wijze van spreken – reden we richting De Trekschuit. We moesten echter eerst nog een belofte aan Ton inlossen. Hier volgt zijn commentaar op de vorige vergeefse tocht:
… Ik vind het wel jammer dat jullie niet op die stoelen zijn gaan zitten. Daar had ik graag een foto van gezien: Josephine met haar benen bungelend boven de grond en Bettie gewoon met haar voeten op de grond, met die lange stelten van haar. Maar goed, dat pontje moet toch nog een keer gedaan worden, dus kijk ik er nu al naar uit.
Ton
We kiezen allebei een stoel uit en nemen ons brood mee. Josephine neemt ook de thermoskan, bekers en theezakjes mee. Ton, kijk maar eens goed naar Josephine’s bungelende benen boven het platform en naar mijn lange stelten. Een tafel ontbrak helaas. Ik moest dus naar beneden en naar boven om thee te halen en weer naar boven klimmen. De meeste fietsers die ons passeren, negeren ons totaal, totdat er een man roept, ”Nu nog een kopje koffie erbij, dames”. Wij houden onze theebekers omhoog en hij steekt z’n duim omhoog onderwijl “Toppie” zeggend. Het uitzicht is prachtig, maar we ontkomen niet aan ons doel: De Trekschuit.
Eerst moeten we hem naar ons toehalen. Terwijl ik de pont aangetrokken houdt, zet Josephine de fietsen op de pont. Dat val niet mee, want ik krijg hem niet goed aan de kant. En Josephine heeft op haar fiets klikpedalen. Een klikpedaal is een speciale uitvoering van het pedaal van een fiets, waarbij een speciaal aan de schoen bevestigd plaatje in het pedaal wordt vastgeklikt. Lopen is door dit plaatje een hachelijke zaak. Maar het lukt en de fietsen staan op de pont. Om beurten draaien we aan het wiel. Aan de overkant gekomen, hebben we hetzelfde euvel. De pont sluit niet aan op de kant. Gelukkig komen er net twee stoere knapen aangelopen. “Met deze pont is altijd wat,” zeggen ze terwijl ze met een soepele zwaai de fietsen van de pont aftillen. Aan de overkant gaan we verder en we rijden met een grote boog weer terug naar Schiedam. In het “Vierkantje” gaan we nog even wat warms drinken. Josephine valt met fiets en al op het terras, waar ze vervolgens door een charmante ober overeind wordt geholpen. Volgens de Wikipedia gebeurt het losmaken van de klikpedalen eenvoudig door de hak nog verder naar buiten te draaien, iets wat bij valpartijen vaak al automatisch gebeurt. Zo niet bij Josephine. Vandaag is de nieuwe fiets goed ingewijd. Hij heeft kou, zon en wind getrotseerd, is op de pont geweest en gevallen. Paardenpoep heeft Josephine nog wel kunnen mijden. En hij is natuurlijk getuige geweest van ons 103de pontje.
Nog 97 te gaan.
Oorspronkelijk stond het zelfbedieningsveer over de ’s-Gravelandse Vaart tegenover de buitenplaats ‘Schaep en Burgh’ in Noord-Holland op het programma. Maar gelukkig had Josephine op tijd op de site van de NS gezien dat de treinen tussen Gouda en Woerden in dat weekend niet reden. Ze stelde voor om toch maar weer De Trekschuit te proberen. Ik had er niet zo’n zin in om weer daar naartoe te rijden, maar ja, hij moet toch een keer gedaan worden.
In de glazen kooi van de lift in het station van Schiedam zag ik de nieuwe fiets van Josephine al naar beneden komen. Een mooie helblauwe kleur. Een custom-built Santos Bike. Ze heeft nu zelfs een standaard aan het voorwiel, wat handig is als je ook bagage voorop je fiets hebt. Na de fiets uitgebreid bewonderd te hebben, geef ik aan Josephine de dvd van http://www.hollandheritage.tv/, die ik van Menno Mennes heb gekregen. Blader naar de een na laatste pagina en bekijk het filmpje “Pontje Doen”. Als je hem bestelt, zie je ook het interview met ons in onze kekke fietspakjes.
Menno hebben we in 2006 ontmoet en hier volgt een samenvatting van de lange mail die hij ons diezelfde avond nog schreef:
De meest bizarre draaidag uit mijn leven
Beste Bettie, Josephine en George,
Vandaag was zó'n bijzondere dag dat ik jullie mijn verhaal niet wil onthouden. Eerst zal ik jullie even aan elkaar voorstellen. Bettie en Josephine zijn twee zeer spontane en sportieve dames die reageerden op onze oproep om bijzondere verhalen. Zij schreven, dat ze álle pontjes in Nederland wilden bezoeken per fiets en vroegen of wij hierin geïnteresseerd waren.
George Hak hebben we via de pontschipper Richard Koops uit Culemborg opgespoord i.v.m. een heel bijzonder geschilderde oranje scooter op de spoorbrug bij Culemborg met de tekst “Klaes miss you” met een datum erop. Het bleek dat Klaes na vele jaren met deze pont 2x per dag te hebben gereisd, was overleden, en zijn medepassagiers hadden deze scooter met tekst ter herinnering op de spoorbrug geschilderd. George Hak zal voor de camera deze Klaes een "gezicht" geven. Tot zover de verschillen, maar voor ons interessant.
De overeenkomst is, dat ik jullie alle drie heb meegedeeld dat het nog even zou duren, maar dat ik er op terug zou komen.
Het gevoel wat ik aan deze dag, 3 juni 2006, heb overgehouden is er een van: hoe bestaat het, hoe is het mogelijk, dit moet door iets gestuurd zijn, dat kan niet anders (en ik ben niet religieus), want:
Eigenlijk had ik vandaag in Ghana moeten zitten om een Ghanese artiest te portretteren, die wordt geïnspireerd door Rembrandt. Dit werd mij door de geneeskundige dienst afgeraden omdat mijn gelekoortsprik al twee jaar verlopen is en een nieuwe op deze korte termijn geen bescherming biedt.
Het laatste shot was eigenlijk ook niet gepland. Ik draaide toch maar van de houten "veerstoep", omdat ik de aankomst vanaf de overkant nog wilde draaien. Op dat moment stapt er een vrouw op deze houten vlonder en ik vraag vriendelijk of ze even heel stil kan staan omdat het anders zo trilt. Toen dit shot erop stond en ik wilde inpakken staan daar twee dames... en die zeggen: "Ben jij Menno Mennes?" ik zeg: "Ja,” (en kan het nu nog niet bevatten) ik zat al te denken dat er enige gelijkenis was met de foto (dit was een foto in de winter, met muts en zo) die jullie stuurden, “maar dan zijn jullie Bettie en Josephine!" "Ja, dat klopt". Dit alles (ontmoeting met George Hak en Bettie en Josephine) op één dag... wat betekent dit?
Enfin, het aanbod van de schipper die ons eerder al koffie aanbood, wat wij dit beleefd hadden afgeslagen omdat we verder moesten, heb ik nu toch aangenomen omdat wij door dit bizarre gebeuren toch graag mee wilden varen. We hebben Bettie en Josephine uiteraard geïnterviewd, onze koffie gedronken en zijn zeer verbouwereerd naar het laatste pontje gereden, de Ut 03 bij Nigtevecht. De oogst van vandaag: 6 pontjes en twee bizarre ontmoetingen, die door allerlei foutjes en het niet doorgaan van een reis naar Ghana, vandaag hebben plaatsgevonden. Volgens mij kan dit uitsluitend betekenen dat we op de goede weg zijn en dat Pontje doen? een succes wordt waar héél veel mensen van zullen gaan genieten!
Menno Mennes
Sinds die bijzondere dag hebben we mailcontact gehouden en zo hebben we de afgelopen weken kunnen volgen hoe hij geïnterviewd is voor De Telegraaf, de radio en het blad Plus. De trailers zijn ook op YouTube gezet: Dutch Ferries http://www.youtube.com/watch?v=DBqoUPDl-lo.
Na één week stond hij al in de top 100! De trailers van “Oude vissersplaatsen” en “Windmolens” zijn ook schitterend.
Met onze ogen dicht – bij wijze van spreken – reden we richting De Trekschuit. We moesten echter eerst nog een belofte aan Ton inlossen. Hier volgt zijn commentaar op de vorige vergeefse tocht:
… Ik vind het wel jammer dat jullie niet op die stoelen zijn gaan zitten. Daar had ik graag een foto van gezien: Josephine met haar benen bungelend boven de grond en Bettie gewoon met haar voeten op de grond, met die lange stelten van haar. Maar goed, dat pontje moet toch nog een keer gedaan worden, dus kijk ik er nu al naar uit.
Ton
We kiezen allebei een stoel uit en nemen ons brood mee. Josephine neemt ook de thermoskan, bekers en theezakjes mee. Ton, kijk maar eens goed naar Josephine’s bungelende benen boven het platform en naar mijn lange stelten. Een tafel ontbrak helaas. Ik moest dus naar beneden en naar boven om thee te halen en weer naar boven klimmen. De meeste fietsers die ons passeren, negeren ons totaal, totdat er een man roept, ”Nu nog een kopje koffie erbij, dames”. Wij houden onze theebekers omhoog en hij steekt z’n duim omhoog onderwijl “Toppie” zeggend. Het uitzicht is prachtig, maar we ontkomen niet aan ons doel: De Trekschuit.
Eerst moeten we hem naar ons toehalen. Terwijl ik de pont aangetrokken houdt, zet Josephine de fietsen op de pont. Dat val niet mee, want ik krijg hem niet goed aan de kant. En Josephine heeft op haar fiets klikpedalen. Een klikpedaal is een speciale uitvoering van het pedaal van een fiets, waarbij een speciaal aan de schoen bevestigd plaatje in het pedaal wordt vastgeklikt. Lopen is door dit plaatje een hachelijke zaak. Maar het lukt en de fietsen staan op de pont. Om beurten draaien we aan het wiel. Aan de overkant gekomen, hebben we hetzelfde euvel. De pont sluit niet aan op de kant. Gelukkig komen er net twee stoere knapen aangelopen. “Met deze pont is altijd wat,” zeggen ze terwijl ze met een soepele zwaai de fietsen van de pont aftillen. Aan de overkant gaan we verder en we rijden met een grote boog weer terug naar Schiedam. In het “Vierkantje” gaan we nog even wat warms drinken. Josephine valt met fiets en al op het terras, waar ze vervolgens door een charmante ober overeind wordt geholpen. Volgens de Wikipedia gebeurt het losmaken van de klikpedalen eenvoudig door de hak nog verder naar buiten te draaien, iets wat bij valpartijen vaak al automatisch gebeurt. Zo niet bij Josephine. Vandaag is de nieuwe fiets goed ingewijd. Hij heeft kou, zon en wind getrotseerd, is op de pont geweest en gevallen. Paardenpoep heeft Josephine nog wel kunnen mijden. En hij is natuurlijk getuige geweest van ons 103de pontje.
Nog 97 te gaan.
6 opmerkingen:
We hebben hem gedaan! Ook al was het met hindernissen.
Leuk pontjesverhaal trouwens weer … en, dat vind ik nog steeds, wat een ontzettend leuk idee / initiatief om al die pontjes te doen om deze manier ….
Wander Rooijackers
wat een mooi begin van de dag. Allereerst weer eens een dag met zon, daarna met de eerste kop koffie jullie avontuur lezen. Ik verheug me op de volgende...
Arina
Klikpedaal... weer wat geleerd. :)
De stand van zaken op You Tube 31 januari
1. Dutch Windmills 63 Top rated
2. Dutch ferries 87 Top rated
Top favorite 38
3.Old Fishing Villages 71 Top favorite
Nu op 8 februari zijn ze omhoog geschóten!
Dus volgorde van de meest favoriete sites deze maand:
1. Dutch River Ferries met stip eerste15 hoogste waardering deze maand 37
2. Old Fishing Villages 25 hoogste waardering deze maand 28
3. Dutch Windmills 42 hoogste waardering deze maand 18
Dank je wel!
Met warme groet,
Menno
Ja, weer een mooi verhaal, Bettie. Het leukste vond ik de bungelende benen van Josephine, terwijl ze toch alle moeite doet om – onderuitgezakt op de stoel – de vloer te bereiken. Wel weer sneu van die valpartij met de fiets en van de gebroken kleine teen tijdens een nachtelijke escapade. Dat systeem met klikpedalen lijkt me trouwens niks. Overigens is het een prachtige fiets, Josephine. Hij valt wel op! Veel plezier ermee. Ook in Toscane (als je daar nog naartoe gaat). En Bettie, ik ga die dvd van Holland Heritage zeker aanschaffen, want ik wil dat interview met jullie niet missen.
Een reactie posten