maandag 19 november 2018

Bedenk een naam voor pontje Pius-haven in Tilburg


Optimistisch als wij zijn, dachten we dat het pontje over de Piushaven in Tilburg wel zou varen. De sluitingsdatum voor het opgeven van namen was immers 1 november.

Station Tilburg

Josephine staat me op te wachten als ik de trap afdaal van het perron. Mijn reis heeft wat langer geduurd door werkzaamheden op het spoor. Het was keurig georganiseerd. Vanaf het perron stonden er al borden met ‘snelbus’. Buiten stonden NS-medewerkers met gele hesjes om alles ordelijk te laten verlopen.
We lopen de stad in en vertellen elkaar onze wederwaardigheden van de afgelopen weken. Na een kwartier bereiken we de Piushaven. Op informatieborden lezen we dat de Piushaven een belangrijke schakel was in het netwerk van beurtvaartdiensten dat Noord-Brabant met de rest van Nederland verbond.  Willem I en II hebben een belangrijke rol gespeeld in het totstandkoming van de haven. Op 4 april 1923 werd hij in gebruik genomen.

Piushaven

We volgen de route De Waterkant met informatiepanelen waar we de geschiedenis van schepen en gebouwen kunnen lezen. Houten steigers nodigen uit tot flaneren. Hardlopers, hondenuitlaters en gezinnen gebruiken dit pad  voor hun zondagse activiteiten. De vele horeca duidt op een druk uitgaansleven. Op deze zondagochtend is alles nog dicht.
De Piushaven komt uit op het Wilhelminakanaal. Hier in de buurt moet het pontje liggen. We zien een afgetimmerd pontgat.

Is dit het pontgat?
‘Nee, die komt verderop te liggen,’ zegt een echtpaar. Er is  protest van omwonenden.’
We laten ons fotograferen op de beoogde aanlegsteiger.

Wij zijn er wel, maar de pont niet!
Op naar de koffie respectievelijk thee. Het terras van café Slagroom met zijn warme spiralen ziet er aanlokkelijk uit. We zien steeds meer jongelui met een oranje/groene sjaal. Natuurlijk! Het is de 11e van de 11e. Niet alleen werd op die dag, honderd jaar geleden, de wapenstilstand om 11 uur getekend om het einde van de Eerste Wereldoorlog te bevestigen, maar het is ook het begin van de carnaval.

De elfde van de elfde

De kleuren van Tilburgse zijn geel en blauw. Voor het carnaval werden afwijkende kleuren gezocht. Geel en blauw zijn primaire kleuren en daar zijn de bijbehorende secundaire kleuren bij gezocht: oranje en groen.

Wij strekken onze benen, bestellen huisgemaakte gehaktballetjes. Dat kan niet, de oven is stuk. Dan maar een uitsmijter respectievelijk omelet. Een blaasorkest komt voorbij met jongelui in hun kielzog.

Nee, ze stoppen niet voor café Slagroom.
De jonge mannen verlaten de optocht en komen het terras op. Hun blauwe kielen zijn versierd met blikken onderscheidingen, die vrolijk rammelen. Op hun rug een sticker ‘Unne èchte Kruik’. Wanneer de paardentram met een tractor voor komt voorrijden, sjouwen de jongens kratten en trays bier ernaar toe. Bij het zien daarvan bestellen we een La Trappe. Die is echter niet voorradig. We nemen ons verlies en bestellen een bokbier van Hertog Jan.

Geluk bestaat.
Bij het teruglopen naar het station stellen we vast dat je de deur uit moet gaan om wat mee te maken. Dat het pontje nog niet in de vaart was, is verdwenen in alcoholnevelen.
Thuis markeer ik hem als ‘gedaan’.

Tijd om de balans op te maken: We hebben dit jaar 16 pontjes gedaan. Precies verdeeld over Nederland en België.

Nog 29 Nederlandse pontjes te gaan.
Nog 28 Belgische pontjes te gaan

11 november 2018

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Goedemorgen Bettie,

Heb zojuist je leuke pontjesverhaal over Tilburg gelezen, met jullie neus vielen jullie in de carnavalsfeest. Weer eens iets anders.
Het wordt nog vele jaren stug doorfietsen nu ook de Belgische pontjes worden bevaren.
Ik geniet altijd van je wederwaardigheden.

Tot horens, groetjes Ria.

Anoniem zei

Ha, toch weer een goed verhaal erover kunnen schrijven!
J.