De kans op aanrijdingen met een hert of everzwijn is vandaag vergroot door de zomertijd

Drie nieuwe pontjes over het Leopoldkanaal zijn voor ons aanleiding om deze eens te bevaren. Als Nederlander verbaas je je over het feit dat het kanaal nog steeds de naam van een ‘foute’ koning heeft. Josephine schudt haar hoofd: ‘In België vinden zulke discussies zonder enig historisch besef of nuance niet plaats.’

Aardenburg

Om ervoor te zorgen dat we wat kilometers in de benen krijgen, parkeren we onze auto in Aardenburg (Zeeuws-Vlaanderen), bij de Jumbo en niet vlakbij een van de pontjes.
Binnen twee honderd meter zien we al een aankondiging van pannenkoeken. Dat bewaren we voor de terugweg.

Er is ons zon beloofd en winkracht 3. Beide zijn niet waar. Het Zeeuwse landschap kan het hebben. De kaarsrechte bomenrijen die uit de nevel opdoemen, blijven fascinerend.

Het eerste pontje

We steken de grens over, die hier kaarsrecht van noord naar zuid loopt, en rijden tegen het Leopoldkanaal aan bij Sint Laureins.

De steile trap naar het pontje

Oeps, hoe moeten we hier met de fiets vanaf? Er is bovendien geen fietsgootje. Ah, het is ook niet de bedoeling. Het is een voetveer.

In liften probeer ik altijd uit te rekenen van welk gewicht men uitgaat bij het berekenen van de maximale belasting. Hier kom ik uit op 87,5 kilo per persoon. 

Het Nieuwsblad van België geeft raad: ‘De Belgische mannen zijn gemiddeld 1,76 meter groot en wegen gemiddeld 79 kilogram. Bij Belgische vrouwen bedraagt de gemiddelde lengte 1,64 meter en het gemiddelde gewicht 66,7 kilogram.’

Het nog niet soepel lopende mechanisme

Het mechaniek is nog niet soepel en maakt een hoop herrie. We kijken verontschuldigend om ons heen. De huizen staan weliswaar op enige afstand, maar die mensen zijn hier vast voor hun rust gaan wonen.

Het tweede en het derde pontje

We blijven dus aan deze kant. De betonplatenweg gaat over op een landweg met in het midden een strook gras en links en rechts uithollingen. We pakken beiden een uitholling en worstelen ons voort.

Veldrijden

We varen heen en weer met het tweede pontje. Het pad gaat over in een verharde weg met diepe kuilen met daarin plassen. Al slalommend bereiken we het derde pontje. We varen heen en weer.

De drie pontjes zijn exact hetzelfde.

Op naar de aangekondigde pannenkoeken in Aardenburg.

Het Kleine Café

Als we de deur open doen, gaapt een donker gat ons aan, waar hardrock uit schalt. De vrouw achter de bar gereageert verschrikt als we onze bestelling doorgeven: een pannenkoek naturel en een met spek. In onvervalst Amsterdam vraagt ze zich af of ze die pannenkoeken kan serveren. Op onze vraag welke ze dan wel kan laten bereiden, leidt tot overleg met de keuken. Het oordeel luidt: ze kunnen beide bereid worden.
Inmiddels zijn wij verkast naar een zaal achterin. Hier is de muziek minder goed te horen. Tussen de opgestapelde terrasstoelen, vaatwerk, een stofzuiger, een teddybeer en ander ongeregeld goed eten we onze pannenkoek op. Hij smaakt voortreffelijk. Beide pannenkoeken hebben een vleugje kaneel.

Eigenlijk waren ze nog niet open

Tijdens het afrekenen, kijk ik in het rond. Het duurt even voordat de optelling van een Icetea, cappuccino, pannenkoek spek en naturel is voltooid. Nu begrijp ik het Amsterdamse accent van de gastvrouw. We zijn in een Amsterdamse enclave beland. Ajax parafernalia, vlaggen met de drie kruisen van Amsterdam, obscure motorhesjes, tekeningen van André Hazes en Johan Cruijff sieren de wanden.

 

Steeds ontdek je weer nieuwe dingen

 De radio-uitzending wordt onderbroken door de mededeling dat de kans op het aanrijden van herten en everzwijnen groter dan normaal is, wegens het ingaan van de zomertijd. Wij zullen opletten.

Het was een dag van tegenstellingen: de urenlange rust van het landschap ten opzichte van  de hardrock in Het Kleine Café. Gedurende de bijna twee uur lange autorit naar huis luister ik naar pianomuziek.

Nog 35 Nederlandse pontjes te gaan.

Eén gedaan. Nog 35 Belgische ponten te gaan

25 maart 2018