dinsdag 18 augustus 2015

TV-TAS

De hoofdletters staan voor de volgorde van de wadden-eilanden: Texel, Vlieland, Terschelling, Ameland, Schiermonnikoog. (Rottumerplaat/Rottumeroog).
We dachten de hele afkorting wel in een weekend te kunnen doen, maar bij het aan elkaar breien van de veerboten bleek dat de een al was vertrokken voor de ander aankwam. Als de pontjes wel op elkaar aansloten, bleek bij die afvaart geen fietsen mee te mogen.
Kortom, we hebben de Wadden maar in stukjes geknipt. Dit weekend doen we alleen de TV.


Den Helder

We hebben wat vertraging met de trein en missen de boot van half elf. We hebben een kaartje zonder tijd, dus het maakt niet uit. Aan boord nemen we een saucijzenbroodje. Voor ik hem op heb, zijn we al aan de overkant.

Texel

Op het eiland zijn twee zelfbedieningspontjes over het Eijerlandse kanaal in het Noord-hollandswandelpad. We kiezen ervoor om verschillende knooppunten te volgen. Op deze wijze slingeren we een beetje door het landschap, zodat we niet altijd de wind pal tegen hebben, maar af en toe ook van opzij. Het is windkracht 5/6. 
Vanaf de boot slaan we rechtsaf en we zijn gelijk de meute kwijt. Rechts de dijk en links de Prins Hendrikpolder met zijn vele schapen.




 Het Eijerlands kanaal
Bij knooppunt 67 moet het voetveer liggen in het Noord-Hollandpad. Wegens agrarisch gebruik gelden hier de volgende regels: vee niet voeren of opjagen, alleen wandelaars toegestaan, alleen de kruin bestreden, geen afval achterlaten, honden niet toegestaan en hekken niet openen. Het lijkt ons niet zo moeilijk om dit uit te voeren. We lopen braaf over de kruin. De schapen kijken ons verontwaardigd aan, maar vluchten toch voor ons uit. En daar beneden ligt hij dan.



We vervolgen onze weg naar het volgende pontje over het Eijerlands kanaal. Hier hoeven we onze fiets niet af. Met wat evenwichtskunst rijden we over het zandpad naar ons doel.




We varen heen en weer.

De Vriendschap

‘Reserveren kan alleen via e-mail,’ was het antwoord dat we kregen op ons verzoek om mee te mogen varen. Uit de informatie op de website begrepen we dat de afvaart om 18:55 was. Voor alle zekerheid nog even gebeld. ‘U kunt ook om 16:00 of 17:00 mee.’
Ruim op tijd zijn we bij het strand met zijn beroemde steiger op palen.



In de verte zien we de oude vissersboot De Vriendschap als een nietig scheepje in de golfen op en neer gaan. Slik.
Het valt me op dat sommige van de passagiers, die van de boot af komen, nat zijn.
We gaan over de vlonder naar de boot, onze fietsen worden aangenomen en vastgesjord. We gaan al deinend op weg. Ineens spoelt er een golf over het dek. Iedereen krimpt in elkaar door het koude water.



Na 10 minuten heeft niemand nog een droge draad aan zijn lijf.




  
Aan de overkant worden we opgewacht door een truck van de Vliehors Expres, die ons over de zandvlakte van Vlieland naar de bewoonde wereld zal brengen.



Onze chauffeur, een man met een hoogblonde krullenkop vertelt: ‘Met z’n 25 vierkante kilometer is de Vliehors de grootste zandvlakte van Noord-West Europa. Een deel van de Vliehors is militair gebied. Ik meld bij de luchtmachttoren dat we eraan komen, zodat ze even ophouden met schieten. Meestal gaat dat goed.’
Wij maken ons niet ongerust: Defensie heeft toch een tekort aan kogels?

Het zand dat door de Vliehors Expres wordt opgeworpen, waait de cabine in en hecht zich aan onze natte kleding.

Gezandstraald en moe van de wind drinken we eerst wat bij het Posthuys. We maken onze bril schoon, waar we nog nauwelijks doorheen kunnen kijken en drogen onze kleding.
Nog 10 kilometer tegen wind voordat we bij het hotel zijn. Om half zeven arriveren we daar. Ik ben exact 12 uur onderweg geweest. Mijn man zit al op het terras te wachten. Hij is via Harlingen overgevaren met een comfortabele veerboot.


Harlingen

De volgende ochtend vertrekken we met een luxe veerboot naar het vasteland en verkennen de mooie havenstad. Twee zogenaamde ‘tall ships’: de ; Europa’ en de “Wylde swan’ maken een tussenstop voordat ze naar IJmuiden varen voor Sail Amsterdam.
Op het terras van Hotel Zeezicht hebben we uitzicht op alle schepen, groot en klein, die vanaf de Waddenzee een rustplaats zoeken voor de nacht.
Ineens komt er een enorme boegspriet in beeld. Het doet mij denken aan zo’n horrorfilm waarin je ineens een eng groot beest voorbij ziet schuiven.



Maar nee, het is de Wylde Swan, die vertrekt naar IJmuiden. Alle terrassen stromen leeg om dit spektakel te aanschouwen. Wij kunnen blijven zitten, we zitten eerste rang.
Hij moet verschillende malen heen en weer steken voordat hij de bocht om is. Vooruit vaart een klein rubber bootje, waarin twee mensen zitten, die deze manoeuvre begeleiden.


Wasstraat

Als ik ’s ochtends over mijn gezicht wrijf, voel ik nog steeds zandkorrels.
Een dagje zonder aan de wind, zeewater en zand bloot gesteld te zijn, heeft ons goed gedaan. Welgemoed stappen we op onze fiets.

Even buiten Harlingen rijden we langs een autowasstraat en daar spuiten we onze fietsen schoon, na de ontberingen van eergisteren.

Plaatsnamen eindigend op –um (um betekent heem)

Onder een gunstige wind rijden we door Sopsum, Hitsum, Doijum, Tzum, Wjelsryp naar het pontje van vandaag.
Maar eerst nog het (enkel)spoor over. Een hek met een klink sluit de opgang af, het hek is niet op slot.



Unheimisch staan we voor het spoor, dat we eindeloos kunnen afkijken in beide richtingen. Een voor een steken we over.

Alle wille (Veel plezier)



Twee mannen wachten ons al op als we de veerstoep oprijden. De door zonne-energie gedreven veerboot Jacob Petrus vaart rap naar de overkant. Daar wacht ons koffie/thee, limonade en gevulde koek. Het veerhuis is weggewerkt in het omringende landschap. Ik zie dat de vlag van de Vrienden van voetveren, verschoten en gerafeld is en ik bied een nieuwe aan. Zo, de pormotie van de vereniging is weer gedaan.

Stroomstoring bij Gouda

We halen net de intercity in Leeuwarden . In de Reisplanner zien we dat er een storing is bij Amersfoort en bij Gouda. We volgen alle aanwijzingen op: uitstappen, overstappen, naar een ander perron. Uiteindelijk strand ik dan toch in Alphen aan den Rijn. De NS zet bussen in. Ik overwin mijn schroom en vraag of de fiets ook mee kan. De chauffeur legt hem zorgvuldig onderin onder het mompelen dat hij geen claim aanvaardt als er iets met de fiets gebeurt. We slingeren alle plaatsen door die op de weg van Alphen naar Gouda voorkomenVoor mijn gevoel stoppen we bij elke lantarenpaal. 
Als er vier Ajax-supporters naast mij plaatsnemen op de achterbank wordt het toch nog gezellig. Een van hen legt uit hoe ik van station Gouda naar de IJssel kan komen. Vanaf daar weet ik het wel weer.
Op een gegeven moment zie ik dat we de Julianasluis van Gouda naderen. Dat zou een gunstig punt zijn om uit te stappen. De Ajax-aanhangers stimuleren me om het gewoon te gaan vragen. De chauffeur voldoet aan mijn verzoek en even later rijd ik langs de IJssel naar huis. Om kwart voor zeven ben ik thuis.

Nog dagen daarna proef ik zout als ik mijn lippen lik.

Zes gedaan. Nog 60 pontjes te gaan.

13, 14 en 15 augustus 2015


4 opmerkingen:

Anoniem zei

Spannend verhaal. De oversteek Texel Vlieland staat ook nog bij ons op het verlanglijstje. Duidelijk wel regenkleding meenemen.

Wij fietsten in juni in Noord-Duitsland en deden daar 3 waddeneilanden: Borkum, Nordeney en Langeoog. We hebben er geen pontjes gezien, maar het zijn we fijne eilanden om te fietsen.
Hermine

takkenbos-fagot zei

Maandag 17 augustus was ik in IJmuiden samen met mijn Amsterdamse vriendin Marian. We waren daar speciaal om te kijken naar de tallships die al in IJmuiden waren. Er was een schip dat we ook konden bezoeken. Dat was het onderwijsschip Wylde Swan. Leuk en leerzaam. Grappig dat dit schip een dag eerder door familieleden was gespot op een heel andere plaats. Alice Rusch

Anoniem zei

Ha Bettie,
Wat waren dit weer gezellige verhalen.
Heb er van genoten.
Groeten, Noortje

Anoniem zei

Hoi pipeloi,

Vandaag weer het pontjesverhaal gelezen;
wel een belevenis op de eilanden. Ik had het graag meegemaakt, hoewel dat fietsen niets voor mij is.
Ik had wel graag bij Gerard op het terras gezeten.

Het zal afkicken zijn als alle pontjes gedaan zijn.
Maar voorlopig zijn jullie nog bezig.
Heb je nog zand op je snuit?
Corrie