Zwarte zaterdag

Zeilboot ‘Willem Barentsz’ vaart alleen maar van half juli tot en met augustus. ‘Zondags wordt er NIET gevaren’ staat duidelijk op hun website. We kiezen een zaterdag uit; het blijkt Zwarte Zaterdag te zijn. De dag dat bijna iedereen op vakantie naar het zuiden van Frankrijk gaat. Onze schreden richten zich echter naar het Noorden, namelijk Enkhuizen.

  

Auteur :Willem Barentsz De Willem Barentsz is een echte zeilboot. Bij goede wind wordt op de zeilen gevaren, bij tegenwind op de motor.

‘Zo, we nemen ons plaatsje weer in’

In het VVV-kantoor waar je kaartjes voor de boot kunt kopen, is het al druk. Er zijn twee loketten en bij het ene loket staat: Kaartjes Zuiderzeemuseum. Een man en vrouw staan in de deuropening te twijfelen en de man zegt: ‘Maar daar staat “Kaartjes Zuiderzeemuseum”.’ Ze lopen naar het bewuste loket, waar geen wachtenden zijn. Het meisje verwijst ze naar de inmiddels aangroeiende rij. ‘Zo, ik neem mijn oude plaatsje maar weer in,’ zegt de vrouw terwijl ze zich voor mij in de rij wringt. Josephine en ik houden niet van opportunisten en we zeggen resoluut: ‘U heeft helemaal nog niet in onze rij gestaan.’ Ze verdwijnen naar achteren. Bij ons speelde ook nog mee dat we bang waren de boot te missen.

Matrozen

Onze fiets wordt door twee charmante matrozen, Wessel en York, aangenomen en op het voordek gestald. We zijn altijd wat ontheemd als we plotseling onze fiets uit handen moeten geven. Later inspecteren we altijd even waar ze staan. Meestal staan ze stevig aangesnoerd met andere fietsen. Op de motor varen we de haven uit. Er wordt omgeroepen dat wie helpen met het hijsen van de zeilen zich nu moet melden. Ondanks dat ik weet dat het slechts een bezigheidstherapie is, meld ik me aan.

Drie mannen aan de ene kant, hijsen de giek en 2 mannen en ik nemen de gaffel voor onze rekening. De matrozen leveren natuurlijk ook hun aandeel en ik zie dat de ene een onderbroek van Björn Borg aan heeft en de ander een van Calvin Klein.

Onedin line

Het geluid van de stampende scheepsmachine wordt overgenomen door het kraken van het zeiltuig. We voelen een whoop als de zeilen wind vangen en horen de herkenningsmelodie van de Onedin Line in ons hoofd. Een gevoel van vrijheid en romantiek overvalt ons.

Aan stuurboord zien we de dijk die van Enkhuizen naar Lelystad loopt; aan bakboord de Afsluitdijk en later Gaasterland. We zeilen voor de wind en we dreigen te vroeg aan te komen, dus wordt er nog een extra rondje gevaren. De motorboot De Zuiderzee vaart ons voorbij. Ik stel een gewetensvraag aan Josephine: ‘Hebben we met deze oversteek, ook de motorboot gedaan?’ Josephine schiet in de lach. De motor wordt aangezet en de kop wordt in de wind gegooid om de zeilen te kunnen laten zakken.

Alle Nederlanders spreken zo goed Engels

Aan boord bestel ik bij het meisje achter de bar een Ice tea met citroen. Ze houdt een pak omhoog waar met koeienletters LEMON op staat en ze zegt: ‘Ik heb alleen maar dit.’ Sprakeloos gebaar ik dat het goed is. De man achter mij zegt dat limoen niet hetzelfde is als citroen. Verbijsterd verlaat ik de bar, troost zoekend bij Josephine.

Van Urk naar Kampen

Urk

Urk ziet er romantisch uit, maar we besluiten toch maar meteen op de pedalen te gaan. De westenwind blaast ons voort langs het Ketelmeer, terwijl we nat gespetterd worden door het opspattende water en we moeten hard in de remmen knijpen om even wat te drinken bij de Schokkerhaven. In Kampen rijden we zo het perron op.'Zo, u heeft niet de boot terug genomen?' merkt een man op een bankje op. We wisselen reisinformatie uit en zij zijn eerst Urk ingegaan en hebben daarna de bus naar Kampen genomen. Langzamerhand herkennen we meer medepassagiers van de boot. Toch een beetje Zwarte Zaterdag.

Van Kampen naar huis

Op het gezellige geluid van de dieselmotor schommelen we naar Zwolle. Indachtig de vorige keer, besluiten we nu goed op te letten en ons nu al op te splitsen. Josephine naar Den Haag Centraal, ik naar Rotterdam Centraal. We hebben maar 5 minuten overstaptijd en we missen dan ook onze aansluiting, maar dat vinden we niet erg. We nemen een ijsje en ik neem een Cornetto Classico die volgens de reclame NEW is!?

Utrecht Centraal

Het fietsbalkon is overvol en er ontstaat een opstopping omdat de fiets die het verst naar achteren staat, nu eruit moet. Bovendien probeert een groot Surinaams gezelschap tegelijkerijd in te stappen, terwijl nog niet iedereen de trein heeft verlaten. De conducteur ziet het met lede ogen aan. De dames van het Surinaamse gezelschap bereiden blijkbaar een maaltijd voor en terwijl ik 8 kilo hamlappen, 4 kilo kip, 2 kilo gele rijst hoor, dommel ik weg.

Een pontje gedaan; nog 71 te gaan.

3 augustus 2013.