Alpha, Bravo, Charlie, Delta, Echo, Foxtrot, Golf…

‘Gisteren heb ik dan eindelijk het luchtruim gekozen. Een geweldige ervaring! Heel spannend.

Ik dacht het is hetzelfde als autorijden, maar toch niet. Je hangt in de lucht ... het voelt als gewichtloosheid, maar er zit toch een heel zwaar vliegtuigje om je heen.
Na de preflight check (fasten your seatbelts) mocht ik mocht taxiën en opstijgen(!). Landen heeft de instructeur gedaan, want dat was te ingewikkeld. We hebben een rondje gevlogen van Lelystad-Zwolle-Deventer-Apeldoorn-Nijkerk-Lelystad (in een uur) op ca. 1500 foot met 100 knopen (700 meter, 185 km per uur). Over Zwolle zijn we wat lager gevlogen. En ik aldoor aan het stuur, de turbulentie weerstaan (volgens de instructeur was er geen turbulentie, maar volgens mij wel hoor). Jan en Janine in de passagiersstoelen. Helaas kwamen zij nogal bleek van de achterbank, maar ik had nergens last van.

Ik ben met een grote grijns op m’n gezicht wakker geworden. Bedankt!

Josephine’

Zo bedankte Josephine voor haar cadeau ter gelegenheid van haar x0^e verjaardag: een vliegles. Een paar dagen voor onze pontjestocht was ze de lucht in gegaan.

Preflight check

Roerpedaal

Vandaag werd alles door Josephine vergeleken met haar ervaringen in de lucht. Van wervelende luchtstromen, turbulentie, vliegen op zicht, spanwijdte, kruissnelheid tot roerpedaal. Het bedienen van het roerpedaal kwam me bekend voor uit de Biggles-boeken:

‘Biggles trapte het rechter roerpedaal helemaal uit en gaf tegenstuur naar links. Het gevolg was een flinke schuiver waardoor beide piloten in hun stoel werden gedrukt toen het toestel kantelde en met de linkervleugel naar de grond wijzend bijna verticaal begon af te glijden…’

Fietspedaal

Met een vertraging van ruim 20 minuten reden we station Roermond binnen. Het eerste pontje voer om 12:15 uur. Zouden we dat nog halen? We besloten op de pedalen te gaan staan en een poging te wagen. Om 12:12 reden de Maasboulevard op in Wessem en droegen onze fietsen trap op en trap af. naar de gereedliggende boot. ‘Nee, de boot is gereserveerd voor een gezelschap. U nag wel mee, maar dan moet u de hele rondvaart meemaken en dan zijn we om 5 uur weer hier. U kunt ook wachten op de boot van 3 uur.’ We wilden wel graag voor donker thuis zijn; dus, we zagen ervan af. Bij De Knip dronken we wat met een vlaai erbij. ‘Krijg nou niks, daar komt de veerboot aan’.Haastig eten en drinken we door, maar als we zien dat er zich steeds meer mensen verzamelen en er ook nog een heleboel mensen gereed staan om de boot verlaten, gaan we rustig weer zitten. Wel vergeet ik mijn bidon, die ik gekregen heb van de ANWB als dank voor een dagje fietsen testen.

Motorveerboot ‘Stadt Wessem’

Limburgse taal

De kapitein gaat ons voor om de plaats voor de fietsen te wijzen. Tussen de resten van een ontbijtbuffet mogen we ze neerzetten. We pikken nog gauw even een mini-tompouce mee, voordat we ons op het dek begeven. Zo ‘zen’ als onze vorige pontjestocht, zo lawaaiig is het vandaag. Er wordt muziek gedraaid en iedere keer als ik m’n mond open doe, begint de kapitein te vertellen hoe breed, hoog, diep, lang of oud iets is aan de linker- en rechterzijde van de Maas.

Hij haalt ‘kennen’ en ‘kunnen’ door elkaar en zegt ‘groter als’, maar dat vergeven we hem. We zijn hier immers dicht bij Duitsland.

‘ De vlieginstructeur praatte met de verkeerstorens onderweg om kenbaar te maken dat we er waren en hoe we onze weg zouden vervolgen. Hierbij gebruikte hij het spellingsalfabet van de NAVO waarbij zoveel mogelijke gebruik wordt gemaakt van woorden die in alle gangbare talen een ondubbelzinnige letterassociatie hebben. Hoe was het ook al weer: Alpha, Bravo, Charlie, Delta, Echo…’

Limburgs landschap

Iedereen kent wel die mooie kapelletjes of kruisen op kruispunten in het Limburgse land. Precies als wij aan een boterham toe zijn, staat er een mooi bankje. Rondom staan menhirs en een kruis.

De stuw en waterkrachtcentrale Linne wordt aan het zicht onttrokken door de bomen. In de verte horen we de E9; we constateren dat je in Nederland altijd wel ergens verkeer hoort. Eenzame fietsers of echtparen op gelijksoortige fietsen en corresponderende kledij trekken aan ons voorbij over het schelpenpad.

We zien aan het begin van het maïsveld een paal met een dakje met een getal in grote letters. Waar zou dat voor zijn? Josephine weet met haar vliegervaring dat dit een aanduiding is voor sproeivliegtuigen, zodat de piloten zeker weten dat ze het goede veld met de juiste vloeistof gaan besproeien.

‘Wij moesten landen op baan 23 en dat is niet zomaar een nummer; het geeft het aantal graden aan waarin de baan ligt en zo weet je hoe je hem moet aanvliegen.’

IJsje

Nadat we anderhalf uur in de trein naar graffiti hadden zitten staren waar het woord ‘ijs’ in voorkwam, waren we hard aan zo’n versnapering toe. 

Op station Utrecht Centraal wist Josephine een goede ijstent. Terwijl we verschillende treinen voorbij lieten gaan, likten we langzaam aan ons ijsje.

Een pontje gedaan; nog 72 te gaan.

16 juni 2013.