‘Gisteren
heb ik dan eindelijk het luchtruim gekozen. Een geweldige ervaring! Heel
spannend.
Ik dacht het is hetzelfde als autorijden, maar toch niet. Je hangt in de lucht ... het voelt als gewichtloosheid, maar er zit toch een heel zwaar vliegtuigje om je heen.
Na de preflight check (fasten your seatbelts) mocht ik mocht taxiën en opstijgen(!). Landen heeft de instructeur gedaan, want dat was te ingewikkeld. We hebben een rondje gevlogen van Lelystad-Zwolle-Deventer-Apeldoorn-Nijkerk-Lelystad (in een uur) op ca. 1500 foot met 100 knopen (700 meter, 185 km per uur). Over Zwolle zijn we wat lager gevlogen. En ik aldoor aan het stuur, de turbulentie weerstaan (volgens de instructeur was er geen turbulentie, maar volgens mij wel hoor). Jan en Janine in de passagiersstoelen. Helaas kwamen zij nogal bleek van de achterbank, maar ik had nergens last van.
Ik ben met een grote grijns op m’n gezicht wakker geworden. Bedankt!
Josephine’
Zo bedankte Josephine voor haar cadeau ter gelegenheid
van haar x0e verjaardag: een vliegles. Een paar dagen voor onze
pontjestocht was ze de lucht in gegaan.
Preflight check
Roerpedaal
Vandaag werd alles door Josephine vergeleken met haar
ervaringen in de lucht. Van wervelende luchtstromen, turbulentie, vliegen op
zicht, spanwijdte, kruissnelheid tot roerpedaal. Het bedienen van het
roerpedaal kwam me bekend voor uit de Biggles-boeken:
‘Biggles trapte het rechter roerpedaal helemaal uit en
gaf tegenstuur naar links. Het gevolg was een flinke schuiver waardoor beide
piloten in hun stoel werden gedrukt toen het toestel kantelde en met de
linkervleugel naar de grond wijzend bijna verticaal begon af te glijden…’
Fietspedaal
Met een vertraging van ruim 20 minuten reden we station
Roermond binnen. Het eerste pontje voer om 12:15 uur. Zouden we dat nog halen?
We besloten op de pedalen te gaan staan en een poging te wagen. Om 12:12 reden
de Maasboulevard op in Wessem en droegen onze fietsen trap op en trap af. naar
de gereedliggende boot. ‘Nee, de boot is gereserveerd voor een gezelschap. U
nag wel mee, maar dan moet u de hele rondvaart meemaken en dan zijn we om 5 uur
weer hier. U kunt ook wachten op de boot van 3 uur.’ We wilden wel graag voor
donker thuis zijn; dus, we zagen ervan af. Bij De Knip dronken we wat met een
vlaai erbij. ‘Krijg nou niks, daar komt de veerboot aan’.Haastig eten en
drinken we door, maar als we zien dat er zich steeds meer mensen verzamelen en
er ook nog een heleboel mensen gereed staan om de boot verlaten, gaan we rustig
weer zitten. Wel vergeet ik mijn bidon, die ik gekregen heb van de ANWB als
dank voor een dagje fietsen testen.
Motorveerboot
‘Stadt Wessem’
Limburgse
taal
De kapitein gaat ons voor om de plaats voor de fietsen te
wijzen. Tussen de resten van een ontbijtbuffet mogen we ze neerzetten. We
pikken nog gauw even een mini-tompouce mee, voordat we ons op het dek begeven.
Zo ‘zen’ als onze vorige pontjestocht, zo lawaaiig is het vandaag. Er wordt
muziek gedraaid en iedere keer als ik m’n mond open doe, begint de kapitein te
vertellen hoe breed, hoog, diep, lang of oud iets is aan de linker- en
rechterzijde van de Maas.
Hij haalt ‘kennen’ en ‘kunnen’ door elkaar en zegt
‘groter als’, maar dat vergeven we hem. We zijn hier immers dicht bij Duitsland.
‘ De vlieginstructeur
praatte met de verkeerstorens onderweg om kenbaar te maken dat we er waren en
hoe we onze weg zouden vervolgen. Hierbij gebruikte hij het spellingsalfabet
van de NAVO waarbij zoveel mogelijke gebruik wordt gemaakt van woorden die in
alle gangbare talen een ondubbelzinnige letterassociatie hebben. Hoe was het
ook al weer: Alpha, Bravo, Charlie, Delta, Echo…’
Limburgs
landschap
Iedereen kent wel die mooie kapelletjes of kruisen op
kruispunten in het Limburgse land. Precies als wij aan een boterham toe zijn,
staat er een mooi bankje. Rondom staan menhirs en een kruis.
De stuw en waterkrachtcentrale Linne wordt aan het zicht
onttrokken door de bomen. In de verte horen we de E9; we constateren dat je in
Nederland altijd wel ergens verkeer hoort. Eenzame fietsers of echtparen op
gelijksoortige fietsen en corresponderende kledij trekken aan ons voorbij over
het schelpenpad.
We zien aan het begin van het maïsveld een paal met een
dakje met een getal in grote letters. Waar zou dat voor zijn? Josephine weet
met haar vliegervaring dat dit een aanduiding is voor sproeivliegtuigen, zodat
de piloten zeker weten dat ze het goede veld met de juiste vloeistof gaan
besproeien.
‘Wij moesten landen
op baan 23 en dat is niet zomaar een nummer; het geeft het aantal graden aan
waarin de baan ligt en zo weet je hoe je hem moet aanvliegen.’
IJsje
Nadat we anderhalf uur in de trein naar graffiti hadden
zitten staren waar het woord ‘ijs’ in voorkwam, waren we hard aan zo’n
versnapering toe.
Op station Utrecht Centraal wist Josephine een goede
ijstent. Terwijl we verschillende treinen voorbij lieten gaan, likten we
langzaam aan ons ijsje.
Een pontje gedaan; nog 72 te gaan.
16 juni 2013.
5 opmerkingen:
Hallo Bettie,
Heb je ze nou nog niet allemaal gehad?
Ik dacht niet dat er zoveel waren.
Hier in de buurt zijn er zelfs opgeheven, bv in de Overdiepse polder, en in de Biesbosch gaan ze ook van alles veranderen.
Overigens, hoe is het met jullie?
Laat eens wat van je horen,
M vr gr,
Henny, Ludo.
Ha Bettie,
Dank voor je mail ik heb er heel erg van genoten.
Het was een feest om dit te lezen.
Groeten Noortje
Hoipipeloi,
Jouw verhaal lezend, zag ik ons weer varen; bij Wessem hebben we gelegen en de sluis bij Linne hebben we aan de drijvende bolders gehangen.
Mooi varen daar, hè.
Groeten voor allebei en tot mails of tot bels of tot ziens.
Prettig weekend.
Corrie
" dan liever de lucht in ?", een vliegende pont?,
Leuk begin van jullie verslag, Ik was even de weg kwijt!
Nelly
Hahaha. Geweldig.
Zoals gewoonlijk weer ruzie met m'n Googleaccount. Dus op deze manier.
Josephine
Een reactie posten