‘Als er ergens geen sloot is, ben ik al op
vakantie’ zegt schrijver Gerbrand Bakker in Benali Boekt. Sloten waren nu net
ons doel van vandaag. In de Bovenkerkerpolder tussen Amstelveen en Uithoorn
liggen 2 pontjes op ons te wachten: De zelfbedieningskabelveerpont ‘Maria
Johanna Petronella en een naamloze.
Als ik
op station Nieuwerkerk aan den IJssel uit de lift stap, vraagt een vrouw ‘Bent
u van de mannekes?’ ‘Nee, als ik al iets ben, is het van de vrouwkes,’ antwoord
ik. ‘Aan de andere kant van het station staat een vrouw met een fiets te
wachten op een vriendin.’ ‘Mijn vriendin ontmoet ik pas in Gouda.’
De
liftdeuren gaan weer open en er komt een vrouw met een fiets uit. Dezelfde
vraag wordt herhaald. ‘LIA!!!!!!!!!!!!, je staat aan de verkeerde kant,’ is de
reactie. Een zwak antwoord duidt erop dat Lia het heeft gehoord. Een andere vrouw voert de spanning nog verder op: 'De trein komt er al aan.' Lia kan rechtstreeks van de lift de sprinter in lopen. Op het fietsbalkon treffen we
een allegaartje van fietsen kris kras door elkaar aan.
Josephine
komt daar nog eens bij in Gouda.
De Waver
In
Abcoude rijden we over de A2 heen naar het riviertje De Winkel, die we volgen. De Winkel mondt uit in De Waver. Waver komt, volgens
mijn Plaatsnamengids van het Engelse to
waver (wankelen, heen en weer gaan). In dit geval wordt verwezen naar het
kronkelen van het water. We meanderen mee met de bochten van het riviertje en
we verbazen ons erover dat we nog niet eerder van dit watertje gehoord hadden.
Bij een rustiek bruggetje stoppen we voor soep en een boterham.
De Amstel
Die
kennen we wel. In 2006 hebben we hier al verschillende pontjes gedaan. Het
pontje bij Nessersluis doen we nog een keer.
Bovenkerkerpolder
We
weten dat de pontjes in een sloot in een weiland liggen. We bereiden ons voor
op een lange zoektocht en eventueel wat loopwerk. Dan zien we echter een vrouw
met twee honden lopen. Die moet hier goed thuis zijn. Jawel, ze weet waar ze
liggen en ze wijst hoe we er kunnen komen. Ze vermoedt dat het eerste pontje er
niet ligt, omdat die naar een broedgebied van vogels leidt en het broedseizoen
is begonnen. Over het tweede pontje is ze verbaasd dat die op de website van de
Vereniging van vrienden van voetveren staat. Het is nl. een privé-pontje van
een boer. Het wordt ook wel het liefdespontje genoemd, volgens haar. Ik vergeet
te vragen waarom.
Het pontje naar het vogelbroedgebied
Uit de
verte zien we hem al liggen. Bij aankomst blijkt dat de kabel bediend moet
worden met een zogenaamde klos
De klos
houd je onder een zodanige hoek dat hij zich vastklemt en dan kun je de kabel
strak trekken. Dit hefmechanisme zorgt ervoor dat je niet veel kracht hoeft te
zetten. We hebben dit systeem vaker gezien, maar dan waren het altijd bemande
pontjes. Nu mochten we het zelf doen. Aan de overkant kunnen we niet verder en
we varen weer terug.
Het pontje Maria Johanna Petronella
We volgen
de aanwijzingen van de hondenuitlaatster op en rijden richting Uithoorn. En
jawel, daar ligt hij: de liefdespont. We stappen aan boord; de sloot is zo smal
dat we door ons opstappen al voor zoveel beweging zorgen, dat het pontje meteen
aan de overkant is. In de verte zien we een boerderij.
Vlakbij
is een bankje waar we thee drinken en een kokosmakroon eten, ondertussen
peinzend hoe deze pont aan zijn naam ‘liefdespont’ komt. We komen er niet uit.
Hij ligt in the middle of nowhere. Dat
is een pre. Maar erg beschut ligt hij niet. Een verliefd stel zoekt toch wel
enige beschutting?
Verderop
zien we een mobiele vogelkijkhut. Zou dat het eigenlijke liefdesnest zijn?
Gruttoland
Amstelland
waar we nu zijn, wordt ook wel gruttoland genoemd. We hebben verschillende grutto’s
gezien en gehoord; op een gegeven moment streken er twee pardoes naast ons
neer.
Met dank aan www.beschermersamstelland.nl.
Het is
duidelijk dat de mobiele vogelkijkhut wordt gebruikt door serieuze vogelaars.
Vintage cars
In
plukjes van drie komen ons oude Austins, Humbers, MG’s en andere oude modellen tegemoet
rijden. Bij het pontje over de Nessersluis begrijpen we waarom het er iedere
keer drie zijn. Zoveel gaan er op de pont.
Eierkoeken
Sinds
Sonja Bakker de eierkoek als gezond tussendoortje heeft aanbevolen, zijn ze
niet aan te slepen. Nu komt Sonja uit Avenhorn (Noord-Holland bij Hoorn), dus
ik begrijp wel dat deze veerman zijn provinciegenoot wil ondersteunen.
WC
In het
begin waren we nog horecagelegenheid tegengekomen, maar nu al uren niet meer.
Dus maar aan mensen die voor het huis in de zon zaten, gevraagd of ik daar naar
het toilet mocht. Dat was goed. Op het toilet trof ik een klein computertje aan
waarmee je Yahtzee kan spelen. Nooit eerder gezien. Terug bij Josephine zei ik:
‘Ik weet wat we kunnen gaan doen als we klaar zijn met de pontjes. We gaan bij
mensen aanbellen of we naar het toilet mogen en we kunnen dan de trends op
toiletgebied beschrijven.’ Josephine kijkt sceptisch.
Terug naar huis
Via
andere knooppunten dan op de heenweg keren we weer terug naar station Abcoude.
Onze
eerste tocht weer sinds een paar maanden. Februari ging niet door vanwege de
sneeuw. In maart was Josephine ziek. We hadden geen mooiere dag kunnen kiezen.
Sinds lange tijd was het boven de 10 graden en scheen de zon.
Twee pontjes gedaan; nog 74 te gaan.
7 april 2013.
3 opmerkingen:
Hallo Bettie,
Leuk verhaal. Ik zou gaan voor het aanbellen bij mensen! Lijkt mij super. Zoiets is nog nooit gedaan.... denk ik.
Hartelijke groet,
Anke
Hoi pipeloi,
De Waver en de Winkel ken ik heel goed en ik dacht jij ook. We hebben daar menig kamp gehouden
op Vinkeveen en daar konden we alleen komen over deze wateren. In Abcoude deden we boodschappen,
de auto stond dan bij jachthaven Bon. Door jouw pontjesverhaal komt dat allemaal weer boven.
Ik heb samen met Herman daar menig keer gevaren, ook met de kinderen. Herman en de kinderen vaarden daar naar toe en ik ging met de auto. Het is daar mooi, hè?
doeiiiii, Corrie
Hij is weer prachtig!
Dank je wel.
Groet
Mieke
Een reactie posten