Witte vlekken

Toen ik op de plattegrond van Amsterdam keek, zag ik dat het beoogde pontje in het Siegerpark in Amsterdam niet op de kaart stond. Ik wist dat de kaart oud was; hij ligt al een eeuwigheid in de auto. Een jaartal kan ik niet ontdekken. Zou hij uit de jaren ‘70 zijn? Toen ik de aanduiding las: ‘Beoogde Schiphollijn,’ besloot ik even te gaan googlen: Op 20 december 1978 werd het eerste deel van de Schiphollijn geopend. Maar goed. Aan de hand van het kaartje op de website van de Vereniging Vrienden van de Voetveren, kon ik wel ongeveer bepalen waar de bermsloot moest zijn waar het pontje in ligt.

Het kruisje geeft ongeveer de ligging van het pontje aan; inmiddels is het witte gebied helemaal volgebouwd.

Redmond O’Hanlon

Ik voelde me een beetje als Redmond O’Hanlon, die ons elke zondagavond meeneemt naar gebieden, die in de 19^e eeuw nog witte vlekken waren. Hij reist ontdekkingsreizigers na en hij moet iedere keer weer vaststellen dat de witte vlekken inmiddels zijn ingevuld. Zo verging het ons vandaag ook.

Koud

Station Amsterdam-Sloterdijk was het meest aangewezen station. Een rechtstreekse sprinter bracht mij vanaf Nieuwerkerk aan den IJssel in ruim een uur ernaar toe. De temperatuurmeter in de sprinter liep terug van 2 naar 0°C. Een gemene wind zorgde ervoor dat de gevoelstemperatuur -10°C was, begreep ik later op de avond bij het weerbericht.

Het Siegerpark – de voorkant

Een lange, rechte weg bracht ons snel bij het Siegerpark:

Het hermetisch gesloten hek van het Siegerpark en de nieuwbouw op de achtergrond.

Volgens het bord is het park dagelijks geopend van 8:30 tot 16:00 uur. Hoewel het inmiddels 11 uur was, stonden we voor een dicht hek. Wel een mooi hek, trouwens. Het hek was zodanig geconstrueerd, dat wij geen kans zagen eromheen of overheen te klimmen. Het vermelde telefoonnummer was niet meer in gebruik. Maar… zoals de ervaren lezers weten: ‘Wij geven het niet zo snel op.’ Josephine bestudeerde de bijbehorende plattegrond en zag wel mogelijkheden om langs de achterkant toch in het park te komen. We reden een eindje terug en sloegen een paar maal rechtsaf. Allemaal grote, nieuwe kantoren en op een gegeven moment hoorden we het verkeer van de A4 razen. We wisten dat we daarvóór moesten blijven. Ineens ziet Josephine het pontje liggen.

Het Siegerpark – de achterkant

“Het Pontje” 25-07-2005

We lopen over een graspad langs het talud ernaar toe. Een hond loopt ons grommend tegemoet. Zijn bazin zegt verontschuldigend: ‘Ja, hij is niet gewend dat hier mensen lopen.’ We kijken om ons heen en we kunnen ons voorstellen dat niemand hier vrijwillig aanwezig is. We verbazen ons over het feit dat de voorkant zo zorgvuldig is afgesloten, terwijl je hier via het pontje zo het park inloopt.

We varen met het pontje heen en weer en constateren dat het resultaat telt.

Virtueel nog 18 te gaan.

29 januari 2012.