zondag 4 mei 2008

Melkflessen

Elk voorjaar bekijk ik mijn benen en vraag ik me af of ik ze aan de openbaarheid kan prijsgeven. Het is niet alleen het feit dat ze nog wit zijn, maar ze worden er met de jaren niet mooier op. Ik zie blauwe en rode aders die door het schilferlandschap van mijn huid kronkelen. 'Als ze nu bruin zouden zijn, valt het misschien wel mee.'De drogist licht me voor over de mogelijkheden: eerst de huid scrubben en daarna gelijkmatig met een bronzer insmerenen en een kwartier laten drogen. ‘s Avonds volg ik nauwkeurig de instructies op. De volgende ochtend word ik inderdaad wakker met bruine benen, maar de verhouding is zoek. Het lijkt wel of mijn benen naar Spanje op vakantie zijn geweest en de rest van mijn lichaam niet.

Volgens het reisadvies van Josephine moet ik om 9.31 uur in Dordrecht in haar trein stappen. Ik volg dit advies op en bel naar Josephine om te informeren of zij inderdaad in dezelfde trein zit: 'Eh..., ik sta nog in mijn schuurtje.'
Toen ik de vorige week de treintijden doorkreeg, was ik al verbaasd geweest over het vroege tijdstip, maar ik dacht dat Josephine er flink tegenaan wou gaan en had niets gezegd. Later bleek dat Josephine eerst mijn treintijden had uitgerekend en daarna de hare. Vervolgens had ze - toen ze zag dat ik dan wel erg vroeg moest opstaan - haar treintijden verlaat, maar de mijne was ze vergeten aan te passen.

Ringtone
Ik kom naast een medewerker van het spoor te zitten en op mijn vraag wat zijn functie is, antwoordde hij: “machinist, opleider en instructeur”. Zo raken we aan de praat over het machinist zijn en dat maar weinigen daarvan ook opleider en/of instructeur kunnen of willen zijn. Goede machinisten blijken schaars te zijn. Voor de HSL zijn nog maar 5 machinisten opgeleid. Het moeilijke aan het machinist zijn op de HSL-lijn is de snelheid, die op sommige stukken boven de 300 kilometer per uur ligt. Dan moet je als machinist dus niet naar buiten gaan zitten kijken, want dan word je gek. Je moet je concentreren op het bedieningspaneel en daarop vertrouwen. Dat is niet iedereen gegeven. Ons gesprek wordt afgebroken door het rinkelen van zijn telefoon in de vorm van de alarmbellen bij een spoorwegovergang. Ik ben meteen jaloers op deze ringtone.

De winkelste straat van Breda
In Breda vind ik snel een café met terras aan de overkant van het station. Op de leestafel ligt een tijdschrift over de stad. Het is goed om eens andere lectuur tot je te nemen, want ik leer meteen een nieuw bijvoeglijk naamwoord: de winkelste straat van Breda. Als Josephine aankomt, vraag ik of ze wil fietsen of shoppen, want ik weet nu alles over de winkels in Breda. Josephine wil fietsen.

Haagse en Ettense Beemden-route
Beemden zijn natte veengronden in beek- en rivierdalen. Boeren gebruikten deze gronden als hooiland en staken er tot in de Tweede Wereldoorlog turf. Tegenwoordig overheerst in het gebied grasland.
Als we de verkorting van de Haagse en Ettense Beemden-route volgen, komen we automatisch bij het pontje uit. Een makkie, dus. Toch missen we geregeld de bordjes en op een gegeven moment vragen we aan andere fietsers waar het pontje naar Terheijden is. 'Rechtsaf en linksaf en dan kom je er vanzelf langs,' zegt de vrouw en tegen haar man 'Dat kunnen wij ook wel doen.' Halverwege het lange fietspad vragen we het nog een keer aan een fietsend echtpaar, terwijl we passeren: 'Rechtdoor en dan zie je het aan je rechterhand.' Zo vergaren we steeds meer mensen achter ons aan op weg naar de pont.

Motorveer over de Mark
De veerbaas is een echte schipper met een pet op. We varen over de Mark zo de haven van Terheijden in. Bij café Elsakkers drinken we wat en ik zie naast mij een vrouw een trappistenbier drinken en ik vertel haar over een fietsvierdaagse in Brabant in de jaren 70 en dat ik daar op een dag 10 km voor de aankomst m’n eerste trappist had gedronken. Daarna kon ik de pedalen bijna niet meer rond krijgen. 'Dat klopt,' zei ze, 'maar je had er 2 moeten nemen, dan had je nergens last van gehad!'
Dat was mijn leermoment tijdens deze tocht.

Weer zien we routebordjes over het hoofd, maar gelukkig zijn hier ook fietsknooppunten; via 10, 44, 7, 8, 45, 48, 47 en 80 bereiken we weer het station van Breda.
Ik heb vandaag scherp opgelet. Er was vandaag niemand die schielijk zijn zonnebril opzette, zodra hij mijn blote onderdanen zag. Het helpt dus echt, die bronzer.

Nog 94 te gaan.

6 opmerkingen:

Anoniem zei

Hallo Bettie,

Wat een leuk verhaal weer over het pontje en wat er aan vooraf gaat enzo.
Tegen -wording heb ik ook een weblog: http://verbazieinwonderland.blogspot.com
Ik ben er nog niet zo bedreven in, maar alle begin is moeilijk.
Jullie bloemen hebben wel 14 dagen gestaan! Nu gebruik ik het groen nog. Daar zet ik dan wat roosjes bij. Lijkt net een bloemistenboeket.
Groeten aan allen van
Alice

Philomene zei

Ha Bettie, mooi verhaal! Moest gisteren nog even aan je denken:
ik stond zomaar zelf ineens met de fiets op een pontje, bij Culemborg. Hadden jullie die al? Veel succes vandaag met je eerste werkdag!

Philomene

Anoniem zei

Goh, ik leer ook veel uit jouw blog. Trappistenbier moet je met twee glazen tegelijk drinken, en niet alleen je benen insmeren met een bruiningsmiddel.
Was erg lekker weer, hè, ik heb lekker gewandeld. Veel succes in Zwijndrecht vandaag. En daarna natuurlijk.

Anoniem zei

Hoi Bettie,
Wat schrijf je toch leuk; net je pontjes verhaal gelezen en hardop zitten lachen bij het melkflessen experiment. Het boekje is ook gearriveerd en voor zover ik niet slaap (nog steeds onduidelijk ziek en morgen naar dokter) lees ik af en toe een verhaaltje. Ik vind die van jou toch wel erg aardig en geestig hier en daar. Inderdaad ook heel leuk en fantasievol om aan de kleinkinderen voor te lezen. Ze zijn zeker níet kinderachtig. Tekeningen enig.
Liefs,
Hens

Ton zei

Fijn hoor, zo’n reisgenoot die jou extreem vroeg de trein laat nemen en zelf lekker ligt uit te slapen... Enfin, nog 94 pontjes en dan ben je van haar af. Dan moeten jullie natuurlijk niet samen een nieuwe hobby oppikken (bijvoorbeeld alle elektriciteitscentrales in Nederland beklimmen, of prijs- en smaakonderzoek doen naar de koffie in alle Nederlandse voetbalkantines), want dan komen jullie nooit los van elkaar.
Waar die Mark stroomt is mij een raadsel. Ik lees Breda, Ettense Beemden, maar ook Haagse Beemden en Terheijden. Dat laatste ligt toch bij Monster? Zijn jullie tegelijkertijd in het Westland geweest? Voortaan ook een topografische overzichtskaart meeplaatsen bij het pontjesverhaal, want ik snap er niets meer van.
Ik ben trouwens de weg helemaal kwijt. Wat zijn fietsknooppunten (10, 44, 7 etc.)? Wat gebeurt hier allemaal in dit land??
Dat van dat trappistenbier is wel weer een mooi verhaal. Je had er twee moeten nemen. Ik moest gelijk aan mijn vader denken, die in Brabant woonde (Oss) en op warme zondaagse wandeldagen in een café neerstreek waar je maar één biertje mocht bestellen. Volgens de kroegbaas kon je na één biertje geen dorst meer hebben... Of die kroegbaas daar lang gezeten heeft wist mijn vader niet meer te vertellen.

Anoniem zei

Hallo Bettie, even een bericht van Agnes, die jammer genoeg niet bij je afscheid kon zijn. Gaat het goed bij je nieuwe baan? Bij mij wel, ik geloof dat ik mijn proeftijd wel door ben ;-).Wie weet tot ooit,

Groeten,
Agnes