De heen- en weerwolf

 

De mensen die mij hadden toegewenst dat de klap nog wel zou komen, hebben gelijk gehad en kunnen tevreden zijn. De man met de hamer is gekomen en heeft me niet zozeer geestelijk geraakt als wel fysiek. Ik sleep me door de dag, maar ga er wel op uit.

Aan Josephine had ik gevraagd om een groot rondje voor haarzelf uit te zetten en daarvan een klein rondje (20 km) voor mij met daarin de pontjes. Dat had ze keurig gedaan.

Buiten goede wensen ontvang ik van mensen veel kaartjes, telefoontjes, appjes en cadeautjes, zoals boeken. Van mijn grootste pontjesverhalenfan, Marjan, had ik haar tweede exemplaar van ‘Pluk en de Petteflet’ gekregen. Toen dat boek verscheen (1971) was ik mijn kindertijd allang voorbij. Voor mij een kennismaking.

En dan ineens stuit ik op zijn avontuur met een pontje. De pont ligt stil in de mist. Na enig zoeken vindt hij een roeiboot die door de heen- en weerwolf wordt bediend. Alles wat Pluk meemaakt, hebben wij ook meegemaakt, maar een heen- en weerwolf? Nee, die hebben we nog niet gehad. Nog even doorgaan met onze tochten en dan misschien?

Bij de Jumbo in Hillegom was het startpunt voor mij. Josephine had toen al een uurtje gefietst.

 Al snel bereiken we de Haarlemmertrekvaart. De bladeren van het groot Hoefblad slaan tegen onze benen aan.

De bladeren herinneren me aan zondagen dat mijn vader en ik op zijn tuinderij langs de Vliet tussen die grote bladeren zaten. Onze benen bungelend boven het water dat tegen de basaltblokken aan klotste iedere keer als er een boot voorbij voer.

Verder gaat het over een smal paadje langs een heg. Weer moeten we ons evenwicht goed bewaren.

Sinds we de vorige keer zijn gevallen, rijden we nu achter elkaar. Josephine met de nummers van knooppunten op haar fietsstuurtas voorop. Ze wijst op het bordje met een veerpont erop.

 

Moeizaam maakt het pontje zich los van de overkant. Aan de vegetatie op de pont te zien, is hij lang niet gebruikt.

Een paar honderd meter verder ligt het zusterpontje, maar dan zonder onkruid. Ook hier geen heen- en weerwolf.

De tulpenvelden zijn al uitgebloeid, maar wij vinden het nog steeds een prachtig landschap.

Nu op naar de pannenkoek. Josephine kijkt op Google maps en ze mompelt ‘Is het nu linksaf of rechtsaf?’

 

 

Ik sta wat om me heen te kijken en zie ineens een bord met Pannenkoekhuis ’t Panneland, linksaf. Twijfel opgelost.

Hè, een echt knus pannenkoekenhuis en we worden niet teleurgesteld. De pannenkoeken zijn precies zoals je ze wilt. We complimenteren de kok.

 

Ik sta in de hal te wachten tot de zuster komt. Mensen lopen rechts en links langs me heen. De jongeman van de bediening vraagt waar ik op wacht. Ik knik met mijn hoofd naar de tekst. Hij leest de tekst en wijst een van zijn vrouwelijke collega’s aan als ‘zuster’. Die glimlacht en geeft me het teken.

Twee pontjes gedaan. In totaal 320 gedaan.

1 juni 2024