Hoest u?

Bij ons hotel in De Lutte vullen mijn man en ik de gezondheidsverklaring in. Josephine is voor ons gearriveerd en die moest hoesten toen ze binnenkwam, niet ongebruikelijk als je van een warme omgeving in een omgeving met air conditioning komt. Op aanwijzing van de receptioniste vult ze 'nee' in bij de vraag of ze hoest. De geraadpleegde manager is onverbiddelijk. Josephine moet het pand verlaten. Wat nu? De eerste reactie van Josephine is dat ze naar huis gaat. Na enig overleg besluit ze bij het dichtstbijzijnde Van der Valk hotel te gaan logeren. Het gezamenlijke diner in het restaurant van het hotel zeggen we af. 's Avonds eten we bij De Oude Apotheek in Losser, wat een uitstekende keus bleek te zijn. Enigszins geruststellend vonden we het feit dat de eigenaresse moest hoesten toen we binnenkwamen.

Bentelo en Borculo

Voor de komende dagen heeft Josephine een ambitieus plan opgesteld met een circus van auto's en fietsen. Beiden met de auto naar Borculo, de fietsen op één auto en in die auto naar Bentelo, alwaar het fietsen begint. 'Hoever is het eerste pontje weg? vraag ik. Josephine fronst als ze naar de routekaart kijkt 'Waarom zijn we eigenlijk naar Bentelo gereden? Het eerste pontje is heel ver weg.'

De voorspelde windkracht 3 Beaufort is aangetrokken tot 5. Gelukkig beginnen we tegen wind. We slingeren door grote eikenbossen. Rechts van de zandpaden liggen verharde fietspaden. Af en toe breekt er een takje op ons hoofd; onder onze wielen schieten eikels weg. Als het landschap weer open is, zien we de oranje/rode daken van Twentse boerderijen. 

Na zo'n 16 kilometer: de eerste uitspanning: het grenscafé Oldenkotte. Met uitzicht op het voormalige douanekantoor gebruiken we wat en terwijl het grensverkeer ongehinderd passeert, vragen wij ons af hoe een grenssluiting in verband met corona hier zou worden geëffectueerd. Een slagboom ontbreekt.

We ruiken het pontje al of liever gezegd de Berkel. Een schelpenpaadje langs de rivier brengt ons bij de veerstoep.

Zelfbedieningstouwveerpont Rekken Borgweg-Huttendijk

De Berkel heeft een sterk fluctuerende waterstand. Om het pontje bij elke waterstand te laten varen, is er een constructie van drijvende pontons gemaakt. Deze kunnen met de variërende waterstand meebewegen.

Op naar de veerstoep.

Van de andere kant ziet dat er zo uit. Hoe komen we erop? Met wat plooien en draaien staan we uiteindelijk op de veerstoep en kunnen we onszelf tussen de kanovaarders naar de overkant trekken.

We vragen ons weleens af hoe we het laatste pontje met onze rollator gaan nemen. Deze komt er in ieder geval niet voor in aanmerking.

Naar Borculo

Voor de wind fietsen we terug richting de eerste auto in Borculo. Net voordat we een echtpaar op elektrische fietsen dreigen in te halen, slaat het rechtsaf. Het is laat geworden en we laten het pontje voorbij Borculo voor wat het is. We laden de fietsen op mijn auto en rijden naar Bentelo om Josephine haar auto op te halen. Om 5 uur zijn we in onze respectieve hotels.

Tijdens het eten vertelt Josephine waarom we in Bentelo zijn gestart. Daar was ook een pontje, maar ik had op de kaart voor Josephine om de route te bepalen Ov24 getekend in plaats van Ov27. Het pontje Ov24 ligt bij Wijhe, veel meer naar het westen.

Nou, dat schiet niet op.

Naar Reutum

Vandaag gaan we niet ingewikkeld doen. We rijden meteen naar ons startpunt. Door de bossen fietsen we naar het Almelo-Nordhornkanaal en we geven de coördinatiepunten in van Google maps: 52.374367, 6863422 maar zien geen pontje. Dit is geen pontje wat je over het hoofd kan zien. De stoere houten trappen moet je uit de verte kunnen zien. We fietsen beide kanten op en ik besluit de mensen die hun Flatcoated Retriever aan het trainen zijn, aan te spreken. Een van hen vraagt: 

'Waar komt u vandaan?' 

'Geboren in Leidschendam uit een Voorburgse vader en een Rotterdamse moeder.

'Ik zou uw stem uit duizenden herkennen. Wat voor werk heeft u gedaan?' 

Als ik de naam Elsevier laat vallen, valt het kwartje bij de aangesprokene.

'Bettie van Veen! En ik ben Simone Thien van Ambrac,'

Als Josephine erbij komt, wordt die ook herkend.

De hondentrainer wijst ons waar we het pontje kunnen vinden. Als we het ontwaren, blijken de coördinaten wel juist te zijn. 

We varen zonder problemen heen en weer en vervolgen onze weg langs het kanaal.

Het landschap blijft prachtig en we zien maar weinig mensen. 

De eikenprocessierups lijkt hier onder controle te zijn. Slechts een van de duizenden eiken heeft een rood-wit waarschuwingslint.

Alle bomen langs deze weg hebben vogelhuisje.

Waarschijnlijk zijn de vele vogelkasten hier debet aan.

Dinkelland

Nu onze taak erop zit, kunnen we vrij gaan fietsen. Onderweg zien we veel kapelletjes en landkruisen. Later lees ik dat er 121 zijn in Twente. De oranje daken van de boerderijen blijven mooi contrasteren met het groene grasland. Nog geen herfstkleur te bekennen.

 

Bij Havezathe het Everloo bestellen we een uitsmijter. 'Ik wil er geen ham of kaas bij,' zeg ik. 'Zonder beleg,' concludeert de jongeman die de bestelling opneemt. We blijven in bange afwachting van de kale boterhammen, maar gelukkig zitten er wel gebakken eieren op, maar liefst vier.

We verlaten het landgoed en fietsen richting het kanaal waar we vanochtend begonnen.

Onze rust wordt verstoord als we langs kasteel Singraven komen. Ineens fietsen we in kolonne. Een groep met elektrische fietsen halen we met gemak in. Langs het kanaal is de wereld weer van ons.

De beoogde vijf pontjes hebben we niet gehaald, maar we zijn tevreden met twee prachtige fietsdagen van 43 respectievelijk 44 kilometer.

Twee pontjes gedaan. 

Nog 18 Nederlandse pontjes* te gaan

Nog 28 Belgische pontjes te gaan

* Het lijkt alsof we snel bij ons einddoel zullen zijn, maar ik tel alleen al rond Zwolle drie nieuwe pontjes.

18 en 19 september 2020

   Naschrift

Op onze thuisreis met de auto was ik minder fortuinlijk: bij het lunchadres struikelde ik over ongelijke bestrating, waarbij ik mijn linkerpols brak. In het Gelre ziekenhuis in Apeldoorn, waar veel voetballers binnenkwamen in alle shirts van clubs uit de buurt, is hij gezet.

Tien minuten in de tractie, voordat de pols wordt gezet.