Uitzonderingen bevestigen de regel

Een buitengewone ledenvergadering was er voor nodig om te beslissen of we de regel “De leden moeten per fiets arriveren op de veerstoep” één keer buiten werking mochten stellen. De voltallige vergadering was voor, omdat het bijzondere omstandigheden betrof: Josephine had namelijk nog niet haar definitieve lease auto en derhalve nog geen fietsrek.

Restaurant De Koppelpaarden

We besloten om ieder met onze eigen auto naar een plek te rijden in de buurt van een pontje wat nog niet gedaan was. Ik zocht in het Land van Altena een gezellige ontmoetingsplaats en stuitte op restaurant De Koppelpaarden. Dit établissement heeft zijn naam te danken aan het feit dat het een doorrit had voor paarden en dat je daar koppels paarden kon verversen. Dat vond ik wel toepasselijk. Wij zouden immers in twee auto’s arriveren en met één verder rijden naar het pontje.

Josephine heeft veel te vertellen over haar ervaringen met haar werk in België. Enerzijds zijn de problemen hetzelfde als bij haar vroegere werk in Nederland. Anderzijds is er ook een cultuurverschil en dat is de omgang met de hiërarchie. Alles gaat via de chef. In België is de baas nog echt een baas, terwijl de Nederlander zijn baas vooral als medeteamlid ziet. Maar ze heeft geen spijt van haar keus. Integendeel, ze heeft het prima naar haar zin.

Bij de kassa staat het boek “Op de troon” over de carrière van wielrenster Marianne Vos, die al jaren alles wint wat er te winnen valt in het vrouwenwielrennen. Het blijkt dat ze uit het naburige dorp komt: Meeuwen. ‘Op weg naar het pontje komt u er langs,’ zegt de serveerster. Van verre zien we het staketsel van corten staal al staan. Het kunstwerk van Pim Wever kreeg de vorm van een tiara. Daarin heeft hij de fietsen verwerkt die Vos hebben gebracht waar zij nu als dertienvoudig wereldkampioene is, beginnend bij het fietsje waarmee ze als kind naar school ging. De wielen van de fietsen vormen de onderste ringen van het Olympisch logo.

De wielen van de fietsen vormen de onderste ringen van het Olympisch logo.

De kinderfiets van Marianne Vos.

Hellingen niet toegestaan

 

Het informatiebord bij Drs. P-veer.

Via de Veerweg komen we bij het drs. P-veer aan. Het eerste wat mij aan het bord op de veerstoep opvalt, is dat we aan de overkant wat kunnen eten. 

Maar wat betekent nu “Hellingen niet toegestaan”. Het groot woordenboek der Nederlandse taal geeft uitsluitsel. “Hellingen: op de helling herstellen: dat schuitje heeft al heel wat hellingen gekost.”

Soepel rijdt Josephine haar Belgische auto de veerpont op.

Op de pont kunnen we lezen:

In 1480 werd deze rivierloop gegraven door de Boschenaren. De reden was een betere waterafvoer en het ontwijken van Heusden. Sindsdien bestaat dit Veer. In 1904 werd de Bergse Maas gegraven en werd bij Wellseind en Andel de voormalige Maas afgedamd. U vaart thans over een Dode maasarm.

De Citroën Cactus neemt de helling.

 Niet gehinderd door ander scheepsverkeer bereiken we de overkant.

De Afgedamde Maas.

 Eeterij Den Dijk

De spelling ‘eeterij’ duidt op een moderne zaak, maar de zaak ademt een rustieke sfeer met veel hout. Zolang er pannenkoeken geserveerd worden, hoor je ons niet klagen.
Op de bon zie ik trouwens Herberg Den Dijk staan. Dat klinkt beter.

In een hoek zie ik een bord met speldjes. De man achter de bar lijkt me te jong om ze gespaard te hebben. Hij legt uit dat het een deel van de verzameling van zijn ouders is. En die hebben de speldjes verdeeld volgens thema’s die passen bij hun de kinderen. Voor hem was het thema sport.

Ik zie een rijtje speldjes met voetbalclubs, waaronder verschillende van Feyenoord. Verder de bekende speldjes van Venz, Fyffes, automerken, brommermerken, Zwan, Jamin, Knorr en Dr. Oetker.

Josephine brengt me weer naar De Koppelpaarden. Ik rijd naar huis en Josephine via een vriendin in Voorburg weer naar Antwerpen.

Een gedaan. Nog 54 pontjes te gaan.

26 maart 2016