maandag 28 oktober 2013

IJtje

‘Ik kan niet kaarten, dus dat kunnen we niet doen op Pampus, maar we vinden wel wat denk ik,’ antwoordde Josephine op mijn aankondiging dat we 2,5 uur moesten stukslaan op Pampus. Natuurlijk kun je met een gids mee, maar wij zijn niet van die volgers. We gaan liever onze eigen weg. In het reisschema zag ik dat we om 11 uur zouden vertrekken van IJburg en dat er om 13:30 uur weer een afvaart zou zijn. Mmmm, misschien kunnen we wel gelijk terugvaren.

Uitzonderingen bevestigen de regel
 Station Nieuwerkerk aan den IJssel

De fietsen laten we thuis omdat ze niet mee mogen op de Sailboa en je op Pampus niet mag/kan fietsen. Manlief merkt op dat in het Pontjesreglement staat: ‘… dat de veerstoep al fietsend moet worden bereikt.’ Wij wuiven dat luchthartig weg.
Dit weekend mogen we de klok terugzetten en het is altijd spannend of wij beiden hieraan denken. Op de juiste tijd wacht ik op een desolaat station om half negen op de sprinter als ik een Whatsapp krijg: ‘Zit in de trein. En de juiste.’Ik bericht terug: ‘Hulde’. 

IJburg

 De Sailboa aan de kade in Amsterdam IJburg


Eerste hindernis genomen. Op Amsterdam Centraal vinden we elkaar via de mobiele telefoon. En dan tram 26 naar IJburg, halte Pampuslaan. Ik heb mijn mond nog niet opengedaan om te vragen waar de veerboot ligt, of de bestuurder zegt: ‘Links de trappen op.’
Het is de laatste dag van de herfstvakantie en er verzamelen zich veel gezinnen op de Krijn Taconiskade. De veerboot van Muiden naar Pampus was al volgeboekt, maar vanaf IJburg was nog plaats. Bij de loopplank wordt gecontroleerd of je geboekt hebt en aan boord betaal je.

God op het IJtje

Elsbeth Fraanje heeft een intrigerende documentaire gemaakt over dominee Rob Visser die huis aan huis aanbelt in IJburg om met de mensen over het geloof te praten als een Don Quichot die het verschil niet begrijpt tussen stad en dorp. Het lukt de dominee om bij verschillende mensen binnen te komen en een serieus gesprek over het geloof aan te gaan. Met jonge en oude mensen, mannen en vrouwen, wel of niet-gelovigen in opgeruimde interieurs weet hij een gesprek met verrassende wendingen aan te gaan. Het continue snijden tussen de gesprekken werkt goed.

Voor een trailer, zie http://vimeo.com/76937394

De sluis van IJburg
‘Niemand mag zich op de gangboorden bevinden, als we door de sluis varen, want de boot past er precies in en we willen geen afgevaren vingers.’ Inderdaad is er nauwelijk ruimte tussen het schip en de wanden. Als we op het IJmeer komen, neemt de wind en de deining behoorlijk toe.

‘Eerst varen we naar Muiden, daar halen we de vrijwilligers op,’ roept de schipper om.

De vrijwilligers van Pampus

Vervolgens steken we over naar Pampus. We krijgen het verzoek om allemaal te gaan zitten en we mogen niet op de gangboorden zijn of voorop de boeg. De schipper moet vrij zicht houden en de bemanning moet ongehinderd zijn werk kunnen doen. Nu begint het schip serieus op en neer te bewegen, wat tot een gil hier en daar leidt. De losse stoelen, waar we op zitten, schuiven van links en rechts en we proberen ons aan van alles en nog wat vast te houden.

Pampus


Het landen op Pampus geschiedt vlekkeloos, ondanks de beukende golven op het eiland.
In het Pampus Paviljoen worden we welkom geheten door de gastvrouw, Maartje Terwindt, die hier met man en zoontje, Olivier woont. Nu horen we pas dat we de enigen zijn – met zo’n honderdtien man - die vandaag op Pampus zijn. Alle andere afvaarten zijn afgelast. Normaal zou de boot om 14:45 uur vertrekken, maar dat zal iets later worden omdat de vrijwilligers ook weer mee moeten. En dus varen we ook weer eerst langs Muiden. We kijken elkaar aan: Een vroege thuiskomst kunnen we dus vergeten.
Onder leiding van de gidsen verspreidt iedereen zich over het eiland. Voor de kinderen zijn er speciale ‘gids voor kids’. Wij gaan eerst poffertjes eten en thee drinken.

Stelling van Amsterdam


Na de Frans-Duitse oorlog was Nederland bang dat het nieuwe Duitsland vroeg of laat ook Nederland zou kunnen binnenvallen. Als je in die tijd de hoofdstad van zo'n klein land als Nederland had ingenomen, had je het hele land in je macht. Daarom werd in 1880 begonnen met de bouw van de Stelling van Amsterdam: een 135 km lange ring van forten in een straal van ongeveer 15 kilometer rond het centrum van Amsterdam. In de Zuiderzee werd op het ondiepe deel Pampus een fort gebouwd als onderdeel van die linie.


De droge gracht

We dwalen door het fort heen met zijn droge gracht, geschuttorens, binnenfort en commandopost.
Op het hoogste punt staan twee mannen van de reddingsbrigade op de uitkijk.
Bij terugkomst in het paviljoen constateren we – terwijl we de Zodiac van de reddingsbrigade zien uitvaren naar een schip in nood - dat we vandaag ook de tocht van Muiden naar Pampus hebben gedaan en zodoende dus 2 pontjes hebben gedaan.

De terugreis



Iedereen keert het water de rug toe

Om kwart over drie verlaten we met de vrijwilligers Pampus. Nu hebben we wel een plaats op een vaste bank kunnen bemachtigen. Ik trek m’n regenbroek aan, omdat ik het koud heb. Even later blijkt dat een goede zet, want ineens slaan er grote golven over het dek. Binnen een paar minuten is het bovendek leeg en zit iedereen in de benauwde kajuit.
Josephine stelt voor om in Muiden van boord te gaan, met de bus naar station Weesp te rijden en vandaar met de trein naar huis. Het is een kwartier lopen vanaf het Muiderslot naar de bushalte, volgens de openbaar-vervoerapp. ‘Nee hoor,’ zegt de vrijwilliger achter de bar, het is maar 7 minuten lopen. En er vertrekken volop bussen, allemaal naar station Weesp.’ Ik bekijk het super slanke figuur van de vrouw en ik vermoed dat ze een hardloopster is. Enfin, we zullen wel zien. Het blijkt dat de waarheid in het midden ligt. Helaas gaan de bussen om het half uur en blijkt er een wisselstoring te zijn, zodat ik ‘om’ moet reizen via Utrecht. Om 6 uur stap ik het huis binnen, waar onze dinergasten net zijn gearriveerd, verlaat door files.

Twee pontjes gedaan, nog 65 te gaan.


27 oktober 2013.


6 opmerkingen:

Anoniem zei

Ha Bettie,

Leuk verhaal weer. Jan Willem en ik waren begonnen om de stelling van Amsterdam rond te wandelen maar het onderlinge vervoer maakte dat wat lastiger. Wel geinig trouwens.

Groet en tot zo.

Mieke

Anoniem zei

Mooi verhaal. Pampus is leuk, hè. Ik vond het heel indrukwekkend dat de mensen die met het kruit werkten witte pakken aanhadden om goed te kunnen zien of er kruitstof op zat. Anders explosiegevaar in de was.
Groetjes
Hermine

Anoniem zei

Wel heel bijzonder zijn je pontjesverhalen! Mijn complimenten!!

Trudy

Anoniem zei

Ook weer leuk! De dag nadat we elkaar weer her-ontmoetten was het een dag om binnen op de bank te genieten want buiten goot het. Heb toen bijna al je pontjesverhalen gelezen en daarvan genoten, wat een leuk initiatief en wat kan je goed schrijven! Heerlijk meegenieten :-))))))

Carin

Anoniem zei

Lieve Bettie,

Weer genoten van jullie verhaal.

Groetjes Diny

Anoniem zei

Je bent een zee"vrouw"of je bent het niet. Ach, die woelige baren toch.
Maar...wel heel erg leuk.
Gelukkig toch weer veilig thuis gekomen.