Hollywood aan de Rotte

Voor Hollywood zijn Josephine en ik niet in de wieg gelegd. Voor TV West hadden wij echter voldoende talent, bleek afgelopen zondag. Sanne Vermaas, freelance journalist bij TV West, reed een dagje met ons mee om onze avonturen vast te leggen. Het was al begonnen bij Josephine in huis, waar zij een boterham moest smeren en heet water maken.

De ontmoeting
Bij station Rotterdam Alexander werd de ontmoeting in scene gezet. Ik moest opnieuw komen aanrijden en vanaf het NS-logo werd ingezoomd op mij en vervolgens op de fietskaart met het pontje over de Rotte. Een voorbij denderende metro zorgde ervoor dat alles opnieuw moest worden opgenomen. Via wat opbrekingen kwamen we bij de Rotte aan en daar kregen we de regieaanwijzing om alvast wat vooruit te fietsen. Bij een volgende bocht moesten we juist weer wachten om ‘spontaan’ te komen aanrijden.

Over een bruggetje stond een bankje voor de gebruikelijke boterham met soep. Ook Sanne had een boterham – met pindakaas- bij zich. Sanne stelde als een echte journalist vragen over onze tradities tijdens onze pontjestochten, hoe we op het idee waren gekomen om alle pontjes van Nederland te doen en waar wij zoal over praten tijdens het fietsen. Een overkomend vliegtuig verstoorde de take en hij moest opnieuw, maar gelukkig hoef je niet precies hetzelfde te herhalen.

Inmiddels had de grijze lucht plaats gemaakt voor veel blauw met vriendelijke witte wolkjes. Op de camera moest zelfs een zonnekap geplaatst worden.

Veerpont ’t Verlaat op zonneënergie
Op 5 oktober 2008 waren we hier ook al geweest, maar toen voer het pontje niet omdat het zo regende en waaide. Ineens zagen we in de verte het zonneveer ’t Verlaat varen. Gelukkig, we komen niet voor niets.

Eerst werden we op de rug gefilmd toen we het pontje opgingen. Daarna moesten we er weer af en opnieuw de pont op, nadat Sanne er eerst zelf op was gegaan. ‘Hé, een Santos-fiets riep de veerbaas enthousiast naar Josephine.’ Zijn zoon had een fiets van hetzelfde merk.
Sanne bleef op het pontje filmen en de pontjesbaas werd helemaal enthousiast toen hij van onze missie hoorde. Promotors van pontjes mogen gratis overvaren, vond hij. Dat was de eerste keer dat ons dat overkwam! De charme van Sanne zal daarbij wel geholpen hebben.

The end
Aan de overkant ronden we de pontjestocht af met het noteren van de datum bij het desbetreffende pontje in het Verenboekje van de Vereniging Vrienden van de voetveren en het omkringelen van het pontje op de bijbehorende landkaart. Ons doel van het volgende pontje werd ook meteen vastgelegd: Kamerik.

Later vraagt Sanne ons nog waarom we pontjes zo leuk vinden. ‘Rust en de natuur’ waren de sleutelwoorden in ons antwoord.

Eindelijk kan Sanne haar camera opbergen in haar fietstas, zodat ze onbelemmerd kan fietsen. Even later schiet me te binnen, dat we nog helemaal geen foto van haar hebben. Dat halen we nog even in.



Op 7 oktober 2010 gaat Sanne monteren en we krijgen nog te horen wanneer het wordt uitgezonden. Van de hele middag filmen, blijft slechts anderhalve minuut over.

Naast een gezellige dag met veel op- en afstappen, was het ook een leerzame dag. Je krijgt veel meer waardering voor de korte shots, die je op televisie ziet en toch een verhaallijn hebben. Buiten deze ervaringen hebben we ook nog ons doel gehaald:

Virtueel nog 31 pontjes te gaan.

26 september 2010.