Nij Beets

‘Wilt u niet meer naar Nij Beets komen met waxinelichtjes en beertjes?’ Met dit verzoek via de media probeerde de inwoners het ramptoerisme naar hun woonplaats in te dammen.
Als pontjesbedwingers kom je overal en nu moesten wij aan het begin van ons pontjesweekend toevallig in Nij Beets zijn voor de zelfbedieningskettingveerpont over de Nieuwe Vaart. Wij waren slechts geïnteresseerd in het Sudergemaal waar het pontje vlakbij ligt. Bovendien behoren beertjes of waxinelichtjes niet tot onze vaste uitrusting. Wel hebben we altijd bij ons: regenkleding, hoofddeksels tegen zon of regen, reservebanden, de geldpot, pleisters, uierzalf, water en brood.

De Koperen Tuin
Het weekend was vrijdagochtend begonnen in Leeuwarden bij de Prinsentuin, bekend als De Koperen Tuin uit de gelijknamige roman van Simon Vestdijk. Een romantisch pontje met een houten huisje erop. Die stond al heel lang op mijn verlanglijstje.

Warga, Wartena, Eernewoude, Tijnje, Akkrum, Nije Schouw
Onder het fietsen overschrijden we veel gemeentegrenzen en de grenzen van steden, dorpen en gehuchten. Ik denk vaak: “Wat zou die naam eigenlijk betekenen?” Vervolgens vergeet ik het weer. Deze keer had ik goed opgelet, omdat we een paar keer ‘war’ tegenkwamen: ‘Laaggelegen weiland’ betekent dat. In Warga eten we een boterham bij het beeldje van Afke’s tiental.
Van Wartena voeren we met de veerpont De Oerhaal naar Eernewoude (het woud van Arend).
Door De Alde Feanen (De Oude Venen) met zijn meren, veenplassen, petgaten, rietlanden, ruigten, struwelen en moerasbossen fietsen we via Nij Beets naar Akkrum waar we met de motorveerpont over Het Deel varen. Inmiddels hebben we een paar buien op onze kop gehad.
Als we om een uurtje of zes bij het hotel arriveren, hebben we 66,6 kilometer erop zitten.

Met een uurtje zijn we weer terug!
Nadat we vrijdag 4 pontjes hadden gedaan, zei Josephine ’s ochtends aan het ontbijt: ‘Ik heb eens op de kaart gekeken en ik denk dat we in een uurtje weer terug in het hotel zijn.’
Toen we de printjes van de website van Vrienden van de voetveren er eens bijhaalden, bleek dat er voor vandaag 6 pontjes op de rol stonden en geen 2, zoals Josephine meende.
In de jachthaven laveerden we met de zelfbedieningskettingveerpont tussen de jachten door. Over een mooi schelpenpaadje bereikten de motorveerpont ‘Oudeweg’ om de Noorder Oudeweg over te steken naar Zeilboerderij Rufus. Met het ongeduld van een randstedeling wachten wij op de koffie, ondertussen in de gaten houdend of de pont niet zonder ons vertrekt.
Het ‘Kameleondorp’ Terherne ziet er gezellig uit, maar wij hebben geen tijd voor de avonturen van Hielke en Sietse Klinkhamer.
Op een terras in Sneek wordt ons geduld weer op de proef gesteld. Maar de motorveerboot Kolmeersland komt onmiddellijk van de wal los aan de overkant als wij ons op de veerstoep opstellen. Op het Starteiland aan de overkant komt een jongeman met een invalidenfiets aangereden. Het is blijkbaar routine, want binnen een mum van tijd zijn de fiets en de man aan boord.

Nog steeds 11 kilometer
In Sneek zagen we een bordje ‘Langweer 11 km’. Daar moesten we zijn voor een van de laatste pontjes van vandaag, maar eerst naar IJlst. De meeste zelfbedieningspontjes zijn geel, maar deze is brandweerrood.


Foto: Josephine Bakker

We dachten vanuit IJlst zo naar Langweer door te kunnen steken, maar het bleek dat alle wegen op die route vastliepen op water. Dan maar weer terug naar Sneek en van daaruit naar Langweer fietsen. Dat was even doorbijten op het 11 kilometer lange fietspad langs de A7 met een paar hoge bruggen erin.
Bij de Brekken varen we over de Langweerdervaart. De hoofdstraat in Langweer is omzoomd met eeuwenoude lindebomen. Na het lege en stille landschap lijkt het of we in Kalverstraat zijn beland. We kunnen niet verder fietsen en stappen af. Ik verbaas me altijd over de grote verschillen tussen de dorpjes. Al gauw laten we drukte achter ons. In Boornzwaag nemen we het laatste pontje van vandaag over de Scharster Rijn naar Woudfennen. Een mooi fietspad tussen de Langweerder Wielen brengt ons zo naar Joure.
Om half 6 ’s avonds rijden we het terrein van het hotel op met 71,8 km op de teller. Dat was wat meer dan een uurtje dat Josephine in haar gedachten had. Maar… we hadden alle 6 de beoogde pontjes gedaan.

Naar Steenwijk en naar huis
‘Vandaag rijden we zo rechtstreeks mogelijk naar Steenwijk en dat is 30 km.’ De ervaring heeft echter geleerd dat het zoeken naar pontjes altijd meer kilometers vergt, dan je op het eerste gezicht schat.
Het was flink gaan waaien, maar gelukkig hadden we de wind de meeste tijd mee of van opzij. De twee zelfbedieningspontjes van vandaag liggen aan de ketting en kunnen dus niet uit de koers raken door de wind, maar voor ons was het hard draaien om de pontjes heen en weer te krijgen.


Foto: Josephine Bakker

De schippers op de jachten slaan geamuseerd onze inspanningen gade.
Meestal liggen dit soort pontjes in zulk rustig water dat je nooit hoeft te kijken of er van bak- of stuurboord iets aan komt. In Friesland blijken ook dit soort watertjes druk bevaren te zijn. We moesten goed mikken om tussen de boten te kunnen door varen.

De Tjonger steken we over om van Rotstergaast naar Oldelamer te komen. In Oldetrijne brengt het zelfbedieningspontje ons over de grensrivier de Linde in Oldemarkt. Het eerste plaatsje van vandaag waar we iets kunnen gebruiken.

We verlaten de uitgestrekte weidegebieden, doorsneden door vaarten, kanalen en sloten en rijden het glooiende landschap van de kop van Overijssel binnen.

‘Als we nog even flink doorrijden, halen we die van 43 over nog.’ Het fietsbalkon in de trein was vol en we werden verwezen naar andere balkons waar ook al fietsen stonden. Uiteindelijk hebben we de onze op een van die balkons er maar bij gepropt.
Drie uur later was ik weer thuis met 49,3 kilometer op de teller, maar zeer voldaan. We hadden immers alle 12 pontjes gedaan. Een heerlijk weekend met maar een enkel buitje en een zeer gevarieerd landschap.

Is Friesland nu klaar? Nee. Er is nog een veer van Heeg naar Balk, het zeilschip Aleida Hendrika, maar die vaart maar 2 keer per dag en alleen door de weeks en in de zomer. En dan natuurlijk de Waddeneilanden nog.

Virtueel nog 32 te gaan.

15 augustus 2010.