‘Vaart op afroep’ staat er bij de
beschrijving van het pontje over de Ringvaart Haarlemmermeer. Ik bel op om onze
komst aan te kondigen en de vrouw aan de telefoon zegt: ‘Oh, dan bouwen we hem
wel even op.’ Ik wist niet wat ik me daarbij moest voorstellen.
Ik vraag nog even of Badhoevedorp een treinstation heeft. ‘Nee, Amsterdam
Lelylaan is het dichtstbijzijnde station’. Ik vraag of ik onze komst
zondagochtend nog even moet bevestigen, maar dat is niet nodig. Josephine meldt
per e-mail dat we het beste Amsterdam Sloterdijk kunnen nemen. Dan hebben we
allebei een rechtstreekse verbinding.
Als ik
om half negen op de fiets zit, zie ik dat de sloten zijn bevroren. Ik troost me
met de gedachte dat de Ringvaart nog niet bevroren zal zijn. Het is 0°C en ik
heb wind tegen, maar ik verheug me al op ‘voor de wind’ als ik vanmiddag
terugkom. Het is glad op het perron, maar iedereen komt zonder vallen aan boord
van de Sprinter. Het is druk.
Op
station Sloterdijk komen Josephine en ik tegelijk uit een lift. We hebben nog
alle tijd: het theehuis de Akermolen gaat pas om 12:00 uur open. In de Starbucks
op het station nemen we koffie respectievelijk chocolademelk. En natuurlijk wat
lekkers erbij.
We hebben allebei een oude plattegrond van Amsterdam bij ons en samen met het Google-maps-plaatje op de website van de Vrienden van de voetveren vinden we de plaats waar het pontje waarschijnlijk ligt.
We hebben allebei een oude plattegrond van Amsterdam bij ons en samen met het Google-maps-plaatje op de website van de Vrienden van de voetveren vinden we de plaats waar het pontje waarschijnlijk ligt.
Lekker
doorgewarmd stappen we op de fiets. Regelmatig moeten we stoppen om op de kaart
te kijken of hem te draaien.
Hoe
dichterbij we denken te komen, hoe minder de straatnamen op onze verouderde
kaarten staan. De Akersingel geeft ons hoop dat we het doel beginnen te
naderen. En ineens is hij daar: Theehuis de Akermolen De pont ligt met een
grote ketting vast en het hek is op slot. Oei, dat ziet er niet goed uit.
Ik maak
me bekend bij de gastvrouw en spreek m’n verbazing erover uit dat het pontje
niet ‘vaargereed’ is. ‘Oh, bent u dat? Maar ik dacht als u van de kant van de
stad komt, hebt u het pontje niet nodig.’ Dat is waar. Ze heeft natuurlijk
helemaal gelijk. Nodig is het niet. Ik besluit toch nog een poging te wagen en
ik leg uit wat onze queeste is: ‘Alle pontjes van Nederland doen.’ ‘Nou, ik zal
kijken wat ik voor u kan doen.’ Benieuwd wachten we af. De poffertje smaken ondertussen
heerlijk.
Ineens
duikt er een jongeman op die vraagt of we nog steeds willen overvaren. Wij
bevestigen het, maar zeggen er voor alle zekerheid bij dat we heen en weer
willen varen. Dat is geen probleem. ‘Ik ga nu de pont in orde maken.’ Even
later zien we hem met een accu en een buitenboordmotor sjouwen. ‘Hij is klaar
voor jullie.’ We lopen met hem mee en we krijgen een privé-overtocht en we
voelen ons de koning te rijk.
Motorveerboot ‘CoCoBo, het varende terrasvlot,’
over de Ringvaart Haarlemmermeer
Aan de overkant aangekomen, vraagt de schipper: ‘Nu, willen jullie zeker aan land stappen?’ Dat had hij goed aangevoeld. Het Pontjesreglement schrijft voor dat aan de andere kant voet aan wal gezet moet worden. We volbrengen de procedure en varen weer terug. Nadat we hem en de gastvrouw hebben bedankt, fietsen we langs een andere route naar Sloterdijk.
Een bijzondere
ervaring: een pontje dat speciaal voor ons vaart!
Nog 76 te gaan.
13 januari 2013.