woensdag 3 juni 2009

Europoort

Als je op de vraag ‘Waar heb je gisteren gefietst?’ antwoordt ’Europoort’ kun je rekenen op verbaasde gezichten. Wie gaat er nu in Europoort fietsen? Als pontjesbedwinger moet je wel. De pontjes bepalen onze fietstochten. De motorveerboot ‘Rhoonsche Veer’ voor voetgangers en fietsers over de Oude Maas en het Spui zou vanaf mei in de vaart zijn. Als we dan ook nog de fast ferry bij Hoek van Holland namen, konden we mooi een rondje rijden.

Voor mijn werk bij Elsevier Kennis Management (EKM) rijd ik minstens 1 keer per week naar mijn klanten in Europoort. Als projectleider zorg ik ervoor dat onze freelance auteurs de aanwezige bedrijfsinformatie uit papieren, computers en de hoofden van de medewerkers halen en verwerken tot een compact en helder kennissysteem. Dit kennissysteem bestaat meestal uit een map met tekeningen, foto’s en begeleidende teksten waardoor je in een oogopslag kan zien, hoe een installatie werkt. Bij calamiteiten weet men dan onmiddellijk wat men moet doen. Uiteraard leveren we dit kennissysteem ook digitaal.

Op het moment dat we daar reden, wist ik al dat we op dinsdag een mededeling zouden krijgen, waar we niet blij mee zouden zijn. Inderdaad, onze afdeling wordt per 1 januari 2010 opgeheven.


Bij het metrostation De Terp blijkt de lift stuk te zijn, maar gelukkig gaat de enkele roltrap de goede kant op (naar boven). Ik check uit in Schiedam Centrum via het poortje bij de lift. Daar aangekomen, zie pas het lampje ‘Buiten dienst’ branden. Ik probeer via het poortje weer terug te gaan naar het perron, maar het display vermeldt ‘Onbruikbare pas’. Zou ik hier nu eeuwig moeten blijven? De aloude truc om het pasje langs je kleding te halen, werkt. Via de trap naar beneden. Op dit station zijn de metro en de trein geïntegreerd. Om een kaartje te kunnen kopen, moet ik eerst uitchecken en daarna weer inchecken. Maar zo kan ik weer niet bij de lift komen. Maar weer inchecken, uitchecken en inchecken. Nu sta ik eindelijk voor een andere, kapotte lift. Gelukkig had ik een kwartier overstaptijd en ik ben ruim op tijd op het goede perron, waar Josephine al zit te wachten. Jaloers hoorde ik aan dat zij alleen maar het perron had hoeven over te steken.

Bij Hoek van Holland Haven aangekomen, vinden we snel de RET fast ferry. We zijn de enige passagiers. Binnen is het lekker warm. We eten snel een boterham. Onderweg zien we een stel gekleurde bomen. Jammer dat we daar niet langs fietsen. We stappen uit bij de Landtong en zien recht tegenover ons de gekleurde bomen staan. Blijkbaar heeft de ferry een bocht gemaakt. Het is inmiddels droog geworden. De Noordzeeweg over de landtong is 10 kilometer lang en we hebben de wind tegen. Het eerste stuk rijden we nog beschut tussen struiken en bomen, maar bij de Maeslantkering komen we vol in de wind. We rijden er omheen en constateren dat de schuif van de kering enorm groot is. Tevreden kijken we naar dit onderdeel van de Deltawerken. Ik vertel Josephine dat onze afdeling EKM het proces van de werking van deze kering heeft beschreven, zodat alle operators goed weten wat ze dagelijks moeten doen. En uiteraard wat er moet gebeuren als er calamiteiten zijn. De kering sluit automatisch bij hoge waterstand, krachtige wind en andere parameters. Het sluiten duurt een uur. Gedurende dat uur kan het crisisteam besluiten om de sluiting ongedaan te maken, omdat sluiting ongewenst is.

Het fietspad buigt plotseling af naar een duingebied met paarden en wilde runderen. Wat een verrassing. We slingeren er doorheen en de zon begint door de wolken heen te breken. Aan het einde van de landtong vervolgen we onze weg naar Spijkenisse, nog steeds tegen wind. Josephine stelt voor om landtongen te gaan fietsen, als we de pontjes 'af' hebben. Dat vind ik wel wat, maar dan voor de wind.

Links de petrochemische bedrijven en rechts de A 15. Trots vertel ik Josephine bij welke bedrijven EKM in dit gebied de processen hebben beschreven en zo aan de veiligheid hebben bijgedragen. Ik zie dat de Biomassa Energie Centrale (BEC) van de Afvalverwerking Rijnmond weer werkt. Afgelopen week hadden ze verschillende stress tests gedaan en de centrale lag dus regelmatig stil.
Josephine en ik zijn beiden geïnteresseerd in techniek. We rijden hier door de echte economie. Josephine gaat nog een keer terug om bij mooi weer met een strakke blauwe lucht foto’s te maken van verschillende fabrieksonderdelen. We zien al allerlei mooie invalshoeken voor ons.

Nadat we in Spijkenisse koffie hebben gedronken, fietsen we richting De Beerenplaat waar het driehoeksveer het ‘Rhoonsche Veer’ vaart. Onderweg rusten we uit met een kopje soep en kijken we alvast waar we van het veer zullen stappen en welke trein of metro we zullen nemen. Het laatste stuk rijden we heerlijk voor de wind en we nemen ons voor dat we deze weg niet terug gaan rijden als het pontje niet vaart. Aangekomen bij de veerstoep staat in de dienstregeling dat de dienst start op 23 mei. We zijn een week te vroeg. We hoeven inderdaad niet dezelfde weg terug. Met een bocht rijden we terug naar Spijkenisse, zodat we afwisselend wind van voren, opzij of tegen hebben. In de metro blikken we tevreden terug op onze tocht, die mooier was dan we hadden gedacht.

De lift doet het nog steeds niet, maar nu gaat de roltrap ook weer de goede kant op (naar beneden). Bij de automaat print ik het logboek van de 12 laatste transacties met mijn OV-chipkaart om te controleren of het voortdurend in- en uitchecken nog financiële gevolgen heeft. Mijn strapatsen zijn duidelijk geregistreerd, maar hebben geen consequenties.

Nog 68 te gaan.

Uitslag oplossing raadsel (vervolg)
Heel erg leuk dat we de fietsbel mochten winnen.
Onze dochter, Sanne, is 6 jaar geworden en heeft voor haar verjaardag een nieuwe fiets gekregen. Een mooie fiets met een niet zo'n hele mooie fietsbel (klein zwart racefietsbelletje). Zij was dan ook heel blij met deze "fietsbel upgrade"!
Stefan

6 opmerkingen:

Anoniem zei

Hallo Bettie,

Weer een pontje die niet of nog niet vaart. Ik kan nooit uit het verhaal opmaken dat jullie daar niet enorm van balen. Ik zou het vreeeeeeeselijk vinden, maar nee, jullie vervolgen gewoon de route, het liefst een andere weg. Ik bewonder jullie voor je doorzettingsvermogen.
Wanneer jullie in dit tempo doorgaan hebben jullie in 2015 alle pontjes gehad. Jullie moeten dan wel feestelijk worden binnen gehaald. We gaan het t.z.t. regelen.

Groetjes, Nel

Anoniem zei

Ha Bettie,

Het zal gelezen worden!!
Hebben wij afgelopen maandag een zilverreiger met zwarte of met gele snavel gezien? Ik ben het kwijt.
groet

Mieke

Anoniem zei

Hoipipeloi,

Je laatste pontje net met veel plezier gelezen, hoe is het trouwens met je couperose, het is me nog nooit opgevallen dus het zal wel mee vallen!
groeten ook aan Gerard van
Corrie en Herman

Anoniem zei

Hallo Betty (en Geert),

Ach ja, de Europoort, toch een beetje Rotterdam, stad van de opgestroopte mouwen.
Al met al vind ik leuk om je wederwaardigheden te lezen.
Interessanter vind ik momenteel, dat ik 30 mei oma geworden ben van
een gezonde kleindochter, Isis genaamd.
Helaas moest er een keizersnee aan te pas komen, maar moeder en kind maken het goed.
Ze zijn al weer even thuis, oma was er het afgelopen weekend ook weer en is zeer
gelukkig met dit 5e;-) kleinkind. Wel jammer dat Melanie(en Marc) in Apeldoorn wonen,
maar het is niet anders. We gaan in ieder geval over tot de aanschaf van een webcam.
Groetjes..............Marjan.

Anoniem zei

Dag Bettie,

Ik las het in je pontjesverhaal, maar had het ook al van Josephine
gehoord: je afdeling wordt opgeheven en je werk bij Elsevier houdt dus heel abrupt op. Echt heel erg vervelend dat het zo moet eindigen. Ik wens je de komende maanden veel wijsheid toe om er voor jezelf toch een positieve draai aan te geven.

Veel liefs,

Rianne

Ton van Orsouw zei

Zadelpijn is vreselijk. Ikzelf fiets heel weinig, dus wanneer ik eens een keertje op de fiets spring krijg ik subiet last. Na een half uur sta ik al op de pedalen om het achterwerk van het zadel te houden. Maar een fietstocht ondernemen om vervolgens te merken dat je pont niet vaart lijkt me helemaal vreselijk. Ik zou mijn fiets met bagage en al in het water smijten van nijd. En dat zou mij vaak overkomen, denk ik. Want ik onderneem nooit iets en ik ga nooit ergens naar toe, maar áls ik iets doe dan is net de zaak gesloten (de schoenmaker op maandag), staan er net samen met jou 1,5 duizend bezoekers voor de ingang van het Louvre te wachten en staakt het personeel van de door jou te bezoeken Knossos op Kreta. Maar ja, te horen krijgen dat je afdeling per 1 januari a.s. wordt opgeheven is nog veel akeliger… Daar zou je bijna ook een soort van zadelpijn van krijgen.

Ton van Orsouw