Er is voor alles een eerste keer

 En een laatste keer. De afgelopen maanden ben ik er regelmatig mee geconfronteerd dat ik eerdaags 65 word. Met name laten officiële instanties mij weten, dat ik pas van bepaalde faciliteiten gebruik kan maken op mijn AOW-gerechtigde leeftijd. Drie maanden later.

Vandaag heb ik echter nog de kans om voor de laatste keer als 65-minner een pontjestocht te maken.

Gelukkig hebben we een goede datum uitgezocht. Het wordt vandaag rond de 20 graden.

We verlaten station Zwolle in zuidwestelijke richting. We fietsen door het Rechterse veld, het Hessumseveld en het Vilsterse veld. We passeren kasteel Rechteren. Dit is het enige van de middeleeuwse kastelen in Overijssel waarvan ondanks belegeringen, ontmantelingen en een ingrijpende verbouwing in de 17e en 18e eeuw, belangrijke delen zijn overgebleven.

Verhalenpunten

Verhalenpunt

Op 30 plekken in het Vechtdal zijn verhalen te beluisteren. Het enige wat je hoeft te doen, is een paar keer trappen op een pedaal en een druk op de knop. Een maal drukken, levert een verhaal voor volwassenen. Bij twee maal drukken, krijg je een kinderstem. Aangezien deze tocht in het teken staat van mijn nog niet bejaard zijn, drukt Josephine twee keer op de knop. De meisjesstem vertelt ons over de mini-koeien, die we net gepasseerd zijn. De combinatie van achtergrondgeluiden en het zicht op de rivier geeft het verhaal een extra accent.

Dexters

Het meisje vertelt over de Dexter mini koe (80 tot 110 cm hoog). Ze hebben, maar één kleur: zwart of rood. Hij kan het hele jaar door buiten blijven. Het is een echte graseter en daarom wordt hij hier gehouden om het gras kort te houden.

Foto: Den Lindehof - mini Dexter koeien

Gesterkt door dit verhaal rijden we verder over de dijk langs de Overijsselse vecht. Bij het plaatsje Hessum moet het beoogde pontje liggen. We hoeven niet te zoeken. Een bordje wijst ons de weg. Een fietspad van betonplaten leidt ons naar de veerstoep.

Zelfbedieningspont

Elektrische zelfbedieningspont Hessum - Dalfsen

Een druk op de knop en de pont komt in beweging. Met zonnepanelen wordt de benodigde elektriciteit opgewekt. Zo alleen als we bij de meeste pontjes kunnen zijn, zo druk is het hier. Het is een komen en gaan van fietsers en wandelaars. Het mooie weer en het feit dat het in een fietsroutenetwerk ligt, zullen hier wel aan bijdragen. Aan het gezin dat bij opa en oma op bezoek is, vragen we of ze een plek weten om koffie te drinken. De vader verwijst ons naar hotel MooiRivier met een prachtig terras aan de Overijsselse Vecht.

Afval

Het bordje ‘U wordt verzocht uw afval mee te nemen,’ ontlokt Josephine de opmerking: “Je kunt me hier dus niet achterlaten.” Ik zou niet durven. Bovendien, hoe zou het verder moeten met de pontjestochten, zonder Josephine? Vandaag was ik bijvoorbeeld meer dan anders in de war met links en rechts. Is dat de opmaat naar de verwarde bejaarde, die ik in november word?

Congreshotel MooiRivier

Terras bij restaurant MooiRivier

Ook hier is het druk, maar we vinden nog net een plaatsje buiten. Dit keer blijft het bij drinken. Onze boterhammen hebben we al op en het station Ommen is niet ver meer weg.

OV-chipkaart

De oprisping van de politici om de huidige OV-chipkaart af te schaffen, is gespeend van enige kennis over de invoering van een dergelijk systeem. Mijn naamgenoot Betty de Boer roept zelfs dat het nieuwe systeem 1 juli uitgerold moet worden.
Laten we eerst eens het huidige systeem een kans geven. Vandaag heb ik zonder problemen mijn fietskaartje opgeladen, vervolgens mijn vrij reizen opgeladen, ingecheckt op Nieuwerkerk aan den IJssel, uitgecheckt in Zwolle, ingecheckt bij Arriva in Ommen, uitgecheckt bij Arriva in Zwolle, ingecheckt bij de NS in Zwolle, uitgecheckt in Rotterdam Alexander.
Voor ons is het grote voordeel van de kaart dat we onderweg onze reisplannen kunnen bijstellen, zonder dat het ons extra geld kost of gedoe geeft. Of dat we de trein net missen, omdat we een extra kaartje moeten kopen.

Alleen de palen om in en uit te checken mogen wel wat meer in het zicht en in de loop staan.

Nostalgie

Was deze tocht nu echt anders? Hadden we nostalgische gevoelens? Nee, het was weer een gezellige en mooie tocht. Een afwisselend landschap: zandverstuivingen, heide, donkere bossen, vennetjes en natuurlijk die prachtige rivier die het Vechtdal zijn naam geeft.

De 49 kilometer hebben we vandaag moeiteloos bij elkaar gefietst. Toegegeven: de hele tocht, half voor de wind. De E-bike stellen we nog even uit.

Eén pontje gedaan, nog 47 te gaan.

19 oktober 2014