donderdag 27 september 2012

Haren - Project X*


Op Facebook kondig ik zaterdagavond aan dat we twee pontjes over het Hollands Diep gaan doen. Het is twee dagen na het uit de hand gelopen feestje in Haren. Wat nu als er duizenden mensen op afkomen? Er is maar plaats voor 12 mensen op de boot.

* Project X slaat op de gelijknamige film waarin 3 studenten een feestje organiseren, waarmee ze beroemd willen worden. Zodra het feestje bekend wordt, loopt het vreselijk uit de hand.

Motorveerboot ‘ Nieuwe Vaart’ over het Hollands Diep

‘Jullie hebben geluk,’ zo begroet Hans de Zwart, de veerbaas, ons. ‘Ik had al weg moeten zijn.’ Inderdaad, het is een paar minuten over elf, maar we hadden dan ook wat rondgedwaald over uitgebreide industrieterreinen. ‘Ik moet je de groeten van tante Nelly doen,’ zeg ik tegen hem. Helaas, zij is van een andere tak.
Hans zet de motor aan en Josephine en ik kijken elkaar verheugd aan: Dat is nog eens een mooi motorgeluid! Daar willen we wel 20 minuten naar luisteren.


Beleef het geluid door op het driehoekje te klikken.

‘Ja, het is nog de originele motor.’ Hoe oud is de boot?’ ‘Uit 1948.’ Dat viel een beetje tegen, we hadden 18zoveel gedacht.

In de verte zien we de Moerdijkbrug, waar ik vele malen overheen ben gereden. Voor zover de veiligheid het toelaat, kijk ik dan naar het prachtige Hollands Diep en de verschillende schepen die daar varen. Vanaf deze kant geeft het een heel andere blik.

Strijensas

We zijn in de Hoekse Waard aangekomen en na koffie met appeltaart bij de jachthaven fietsen we – wederom voor de wind – naar Numansdorp. Om ons heen geen enkele horizonvervuiling. We rijden op een dijk en links zien we kreken en rechts landbouwgrond.

Numansdorp

In Numansdorp vinden we zo de haven. We hebben nog drie kwartier tot de boot komt en we gaan op het bankje zitten om een boterham te eten, Aan de overkant liggen koeien rustig te herkauwen en het lijkt me wel rustgevend om te kunnen herkauwen. ‘Nou nee,’ zegt Josephine, ‘net kwam mijn appeltaart weer naar boven en dat was niet aangenaam.’ Aan het begin van de haven ligt het Schippershuis en we gaan daar nog wat drinken.

Motorveerboot ‘Anna’ over het Hollands Diep van Numansdorp naar Willemstad

We gaan zodanig zitten dat we in de gaten kunnen houden wanneer de veerboot arriveert. Toch zien we niet dat hij de haven invaart. Om 5 voor 2 fietsen we naar de veerstoep en de ‘Anna’ ligt al klaar voor de overtocht en er staan reeds 2 fietsen op het achterdek. De eigenaars van de fietsen stappen na ons de boot in en de man is vol bewondering voor Josephine haar fiets, En zo komen we op onze jacht op alle pontjes van Nederland. Gelukkig krijgen we nu een originelere vraag dan ‘Hebben jullie dit en dat pontje al gedaan?’: ‘Wat vonden jullie het mooiste pontje tot op heden?’ We zeggen in koor ‘Die van vanochtend! ’want het gezellige pruttelen van de motor klinkt ons nog steeds in de oren. De veerbaas is er inmiddels bij komen staan en haastig zeggen we dat we dit ook een mooie pont vinden. We willen immers veilig aan de overkant komen. Hij vertelt dat de veerboot een oud patrouillevaartuig is, dat ooit toebehoorde aan de Duitse Rijkswaterstaat.
 
Uit BN De Stem.nl

Ik vertel dat ik gisteren op Facebook heb aangekondigd dat we deze pontjes gingen doen vandaag, waarop de veerbaas ad rem zegt: ‘Nu gelukkig hier geen Harense toestanden.’ En dan pas realiseer ik me dat ik niet nagedacht heb over de invloed van social media. Hoewel, wat meer passagiers zouden voor deze pontjes toch wel prettig zijn.

Deze overtocht gaat over een veel breder stuk water dan die van vanochtend. En de wind is gaan aantrekken; op een gegeven moment slaan de golven over het dek.

Van Willemstad naar Zevenbergen

Met een ‘Ik zal aan jullie denken als ik lekker warm aan de thee zit, terwijl jullie de 20 kilometer naar Zevenbergen fietsen.’ neemt het echtpaar afscheid. Het begint te regenen zodra we op de veerstoep staan. We trekken ons regenpak aan en gaan op weg. Ik voel me net de krekel uit ‘De krekel en de mier’. Al die tijd voor de wind gereden en nu in de regen tegen de aanwakkerende wind over dijken fietsen. Elke gelegenheid nemen we te baat om even uit te puffen: op de kaart kijken, een boterham eten, een kunstwerk bekijken, een foto maken. Alle trucs worden uit de kast gehaald. Josephine is er beter aan toe dan ik en ik rijd een stuk uit de wind achter haar aan. Wederom prachtige natuur: dijken soms omzoomd met majestueuze bomen. Zoveel bomen had ik hier niet verwacht.

We moeten drie kwartier wachten op de sprinter naar Den Haag. In de wachtruimte liggen plastic handschoenen en een lege fles; we denken allebei hetzelfde als we deze attributen zien: A dirty mind is a joy forever.
Om vijf voor zes ben ik weer thuis en staat er 47 kilometer op de teller.

Twee pontjes gedaan, nog 80 te gaan.

23 september 2012.